Η ανακοίνωση των ζημιών από τις καταστροφές στην Δυτ. Αττική επιβεβαίωσε αυτό που είχε γράψει πρώτο το I.W ότι δηλαδή οι μεγαλύτερες ζημιές ήταν κυρίως σε εμπορικές και βιομηχανικές μονάδες και λιγότερο σε αυτοκίνητα (απ’ ότι ακούγεται είχαν μόνο τις βασικές καλύψεις) και οικιακές υποδομές.
Ωστόσο ο ‘τελικός λογαριασμός’ μάλλον δείχνει ότι και οι βιομηχανίες και τα εμπορικά καταστήματα ήταν λίγο ασφαλισμένα σε ό,τι αφορά τις φυσικές καταστροφές.
Οι περισσότερες οικονομικές μονάδες ήταν κυρίως ασφαλισμένες για φωτιά και οικονομικές καταστροφές. Σε κάθε περίπτωση οι οργανωμένες εταιρείες και όσες είχαν δάνεια (άρα ήταν υποχρεωτικά ασφαλισμένες) φαίνεται ότι θα καλυφθούν άμεσα (μέχρι τέλος Ιανουαρίου) και πλήρως. Η ετοιμότητα της ασφαλιστικής αγοράς να αποζημιώσει θα κρίνει την φερεγγυότητά της και θα βάλει υποθήκες για το μέλλον. Επιπλέον, οι αποζημιώσεις του κλάδου θα αποτελέσουν ένα ζωντανό παράδειγμα για όλους τους περίοικους της περιοχής.
Ενδεχομένως και λόγω της ιδιαιτερότητας της περιοχής (βιομηχανική με μεγάλες ημιαστικές περιοχές χαμηλών εισοδημάτων) ίσως θα έπρεπε οι ασφαλιστικές να είναι ελαστικότερες στις αποζημιώσεις τους και να αποζημιώσουν και όσους κατοίκους της περιοχής είχαν ζημιές στα αυτοκίνητά τους χωρίς να έχουν καλύψεις για φυσικές καταστροφές. Το κόστος θα ήταν χαμηλό και τα οφέλη μελλοντικά θα ήταν μεγαλύτερα.
Οι ασφαλιστικές πρέπει να κτίσουν πάνω στην εικόνα τους όχι μόνο ως φερέγγυες εταιρείες αλλά ως εταιρείες με ανθρωποκεντρικό προορισμό. Αυτά που θα πληρώσουν θα είναι ελάχιστα μπροστά σ’ αυτά που έχουν να ωφεληθούν στο μέλλον.
