Ποτέ δεν ήμουν φανατικός του Facebook. Ούτε καν για ασφαλιστικές εργασίες.
Ωστόσο αναγνώριζα την χρησιμότητα του ως ένα μέσο πραγματικής κοινωνικής δικτύωσης. Έφερνε κοντά παλιούς φίλους, συμμαθητές, οργάνωνε άμεσα ομάδες και κοινότητες. Υπήρχαν και γραφικές καταστάσεις με ανύπαρκτες φιλίες, με συμμαθητές που, ενώ δεν λέγαμε ούτε καλημέρα, ξαφνικά έγιναν φίλοι μας χωρίς να έχουμε πιει ένα καφέ μαζί.
Έγινε η βιτρίνα για άτομα και ομάδες με τα οποία δεν είχα κανένα κοινό στοιχείο. Έγινε θέατρο «κοινωνικών δολοφονιών» για ένα dislike, με το δάκτυλο προς τα κάτω όπως θα έκαναν οι θεατές του Κολοσσαίου για τον πεσμένο μονομάχο.
Η κοινωνική φούσκα ήταν έτοιμη να σκάσει. Και έσκασε. Το Facebook το αποκήρυξε πριν από δύο χρόνια ο ίδιος του ο «πατέρας» ο Mark Zuckerberg. Η κοινωνική και επαγγελματική επικοινωνία πήρε άλλες διαστάσεις που μόνο θετικές δεν ήταν. Τα προσωπικά δεδομένα, κατάσταση που αφορά εξόχως τις ασφαλιστικές, έγιναν φέιγ βολάν στην παγκόσμια κοινότητα. Οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι διαμεσολαβητές που είχαν ποντάρει στη γρήγορη επικοινωνία και στις ανέξοδες πωλήσεις ίσως πρέπει να αναθεωρήσουν λίγο την φιλοσοφία τους.
Η ασφαλιστική αγορά θέλει (όχι μόνο στην Ελλάδα) την προσωπική επαφή της παρά την επίδραση των πολυμέσων. Η μόδα της άκρατης τεχνολογίας όπως διαμορφώνεται στην Αμερική έχει αρχίσει να δείχνει τα προβλήματά της. Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε το θανατηφόρο δυστύχημα του αυτόνομου αυτοκινήτου της Tesla που έβαλε προβληματισμούς στην ασφαλιστική κοινότητα. Τώρα βλέπουμε ότι το Facebook βάλλεται και για την διαρροή και (εμπόριο) προσωπικών δεδομένων.
Αίφνης ξεπήδησαν οι αμφισβητίες. Όχι δεν αισθάνομαι δικαιωμένος που ήμουν επιφυλακτικός με το F/B. Πιστεύω ότι παραμένει ένα εξαιρετικό εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης αρκεί να γίνεται σωστή χρήση. Ας είναι η πρόσφατη κρίση του F/B αφορμή για προβληματισμό για την χρήση της τεχνολογίας.
