της Ελενας Ερμείδου
Περίεργη και δύσκολη υπόθεση η Υγεία. Δημόσια πρόσωπα, ιδιώτες, ασθενείς, καταναλωτές … όλοι έχουν κάτι να σχολιάσουν, και όποτε … βολεύει επιτίθενται ο ένας στον άλλον. Ο κύριος λόγος των διαφορών και των διαξιφισμών οι αδικαιολόγητες αυξήσεις των τιμών των υπηρεσιών στα ιδιωτικά νοσοκομεία, αλλά και η δυσκολία πρόσβασης στα δημόσια νοσοκομεία υπηρεσίες στα δημόσια.
Οι αυξήσεις είναι αδικαιολόγητες, προέρχονται από τους γιατρούς, και αυτό κάνει τους ασφαλιστές να δουλεύουν με πολύ χαμηλό περιθώριο κέρδους. Οι ιατροί με άλλα λόγια προκαλούν τον ιατρικό πληθωρισμό, λειτουργούν ανενόχλητα, δεν υπάρχει εποπτεία σοβαρή.
Ασφαλιστές και πελάτες πληρώνουν κάθε χρόνο χωρίς να υπάρχουν σοβαρές αποδόσεις. Οι πελάτες και με το δίκιο τους όταν υπογράφουν το συμβόλαιο τους, εξετάζουν μόνο τους όρους και τους περιορισμούς όταν θα χρειαστεί να πληρωθούν.
Τι μπορεί να κάνει έτσι λοιπόν η ασφαλιστική αγορά;
Οι περισσότεροι που γνωρίζουν το τομέα αυτό, συνηγορούν ότι οι ασφαλιστές υγείας πρέπει να πάρουν τον έλεγχο των ιατρών και των ιατρικών υπηρεσιών σε μεγάλο ποσοστό. Ποιο το βασικό όφελος; Ο πελάτης θα παύσει να είναι το υποχείριο των ιατρών, και αντικείμενο εκμετάλλευσης. Αυτό διότι απλά οι ασφαλιστικές έχουν συμφέρον να κρατάν ευχαριστημένους πελάτες.
Τι μπορούν όμως τώρα όπως έχουν τα πράγματα να κάνουν οι ασφαλιστές υγείας να κάνουν πέρα από το να πωλούν συμβόλαια;
Να δώσουν αυτό που λέμε έξτρα υπηρεσία στους πελάτες τους. Τι υπηρεσίες είναι αυτές; Μπορεί να είναι με την μορφή σοβαρών συμβουλών σε πολλούς τομείς έτσι ο πελάτης δεν θα πληρώνει μόνο ένα συμβόλαιο για το οποίο θα αποζημιωθεί κάποτε και αν υπάρξει η επέλευση της ζημιάς. Θα έχει έναν άνθρωπο δίπλα του προληπτικά και όταν χρειαστεί, θα νιώθει σίγουρος και ότι τα λεφτά που πληρώνει κάθε χρόνο έχουν αξία και ας μην υπάρχει η ζημιά.
