Του Νίκου Σακελλαρίου, αναδημοσίευση από το περιοδικό Insurance World
Η ανακοίνωση της συνολικής παραγωγής του α’ τριμήνου 2018 από τις εταιρείες μέλη της ΕΑΕΕ έδειξε ότι η ελληνική ασφαλιστική αγορά βαδίζει σε σωστά μονοπάτια.
Δεν ήταν μεγάλη η συνολική (σωρευτική) αύξηση, με 3,8% αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ανοδικά κινήθηκαν και οι Γενικές και η Ζωή. H άνοδος όμως δεν λέει τίποτε εάν δεν αυξηθούν οι πρωτασφαλίσεις σε όλους τους κλάδους.
Και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί στην παρούσα συγκυρία με την σταθερή υψηλή φορολογία και τις μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές επί ‘δικαίων και αδίκων’.
Η μόνη λύση είναι να υπάρξουν φοροαπαλλαγές στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια υγείας και σύνταξης ή συμψηφισμό με τις κοινωνικές εισφορές.
Ξέρουμε ότι η φιλοσοφία της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει μία ισχυρή κοινωνική ασφάλιση αλλά δυστυχώς όσο και να μειωθούν οι συντάξεις και όσο και να αυξηθούν οι εισφορές μετά τις μειώσεις που έρχονται στις συντάξεις το 2019 θα ακολουθήσουν (αναγκαστικά) μειώσεις και μετά το 2020 όποια και εάν είναι κυβέρνηση.
Η γήρανση του πληθυσμού και κυρίως η έλλειψη ανάπτυξης και αύξησης απασχόλησης δημιουργούν ένα ‘φαινόμενο μυλόπετρας’ για τις συντάξεις του μέλλοντος.
Η ‘αλληλεγγύη των γενεών’ που ακολουθήθηκε μετά τον πόλεμο στο ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να εφαρμοστεί εάν δεν ανατραπεί το ισοζύγιο συνταξιούχων/εργαζομένων που είναι στο 3 προς 1. Κοινώς , δεν μπορούν οι εισφορές ενός εργαζομένου να στηρίξουν τις συντάξεις 3 συνταξιούχων ακόμη και εάν ο βαθμός αναπλήρωσης έχει υποχωρήσει προς τα επίπεδα του 60%.
Η συμπληρωματική ιδιωτική ασφάλιση για σύνταξη με φοροαπαλλαγές δεν είναι πολυτέλεια είναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ.
