του Νίκου Σακελλαρίου
H πτώση της ασφαλιστικής παραγωγής τον Φεβρουάριο, δυστυχώς επίβεβαίωσε αυτά που είχαμε γράψει πριν από ένα μήνα. Το 2017 θα είναι μία εξαιρετικά δύσκολη χρονιά κόντρα στις προβλέψεις που είχαν γίνει για μία δυναμική χρονιά. Η επιδείνωση των συνθηκών στο Ασφαλιστικό, νομοτελειακά θα επιφέρει, όχι αύξηση των Συνταξιοδοτικών προγραμμάτων αλλά ίσως μία μικρή συρρίκνωσή τους, ειδικά σε ότι αφορά τα προγράμματα περιοδικών καταβολών. Η μοναδική ελπίδα για την αύξηση των Συνταξιοδοτικών προγραμμάτων είναι να απορροφήσουν μέρος από τις προθεσμιακές καταθέσεις των τραπεζών. Αυτή τη στιγμή ένα Συνταξιοδοτικό πρόγραμμα – στις περισσότερες εταιρείες- είναι απολύτως καλύτερο από μία προθεσμιακή κατάθεση. Πρώτον, γιατί έχει καλύτερες ετησιοποιημένες αποδόσεις και θα έχει για τα επόμενα 2-3 χρόνια, αν κρίνουμε από την πορεία των επενδύσεων και την πορεία των επιτοκίων.
Ενδεικτικά μόνο στο διάστημα 2015-2017 , η μέση απόδοση των τραπεζικών προθεσμιακών καταθέσεων ήταν μόλις 0,6%, ενώ των συνταξιοδοτικών ξεπερνούσε το 2,5% και σε αρκετές περιπτώσεις το 4%. Βάσει αυτών των στοιχείων, ένα απλό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα 10ετούς διάρκειας θα έχει τριπλάσιες αποδόσεις κεφαλαίων στο ίδιο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, τα συνταξιοδοτικά προγράμματα δεν υπόκεινται ούτε στις φθορές του πληθωρισμού, τις συναλλαγματικές αναπροσαρμογές και βεβαίως δεν υπόκεινται σε ‘ κούρεμα’ σε περιπτώσεις bail in.
Σε ότι αφορά το συσχετισμό κοινωνικών συντάξεων / ιδιωτικών συντάξεων και εδώ τα πράγματα δεν είναι βολικά αφού εάν συνεχιστεί η συρρίκνωση του ΑΕΠ, η εργασιακή απορύθμιση και τα αυξημένα φορολογικά και ασφαλιστικά χαράτσια τότε το διαθέσιμο προς επένδυση εισόδημα θα συνεχίσει να συρρικνώνεται κάτι που σημαίνει μικρότερες κοινωνικές συντάξεις αλλά και μικρότερη παραγωγή στα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα. Η ανάπτυξη και η δημιουργία πλούτου θα ευνοήσει άμεσα την αύξηση των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων.
