Τα συμπεράσματα για τα δημόσια και τα ιδιωτικά νοσοκομεία το τελευταίο διάστημα δεν αλλάζουν, είναι στερεότυπα.
Απαντες μιλούν για την ανάγκη να βελτίωσης του συστήματος υγείας, υπερτονίζοντας τις διπλές χρεώσεις, την αύξηση των ιδιωτικών δαπανών, την δύσκολη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Κανείς όμως δεν έχει ξεκινήσει να υλοποιεί σχέδια που θα περιορίσουν τα κακώς κείμενα.
Την πρόταση να σκοράρουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία, με βάση λίστας, ποιοι δεν την θέλουν; Που είναι οι δείκτες υπηρεσιών, που είναι τα πρωτόκολλα;. Ο κάθε γιατρός εφαρμόζει το δικό του πρωτόκολλο και το κάθε νοσοκομείο την δική του πολιτική. Μπαίνει ο ασθενής να εξετάσει το χέρι του και βγαίνει με πανοραμική στην γνάθο! και μετά ή κάπου προς το τέλος βγαίνει και η ακτινογραφία στο χέρι.
Το να έχει στα χέρια της η ασφαλιστική τα σκόρ των νοσοκομείων με διαβάθμιση, ένα, δύο και τρία, ποιους δεν εξυπηρετεί αφού η τιμολόγηση θα γίνονταν πιο ορθολογικά και επιτυγχάνονταν ο έλεγχος τους κόστους;
Αρκετά δημόσια νοσοκομεία διαθέτουν πολύ καλές πανεπιστημιακές κλινικές. Ο ιδιωτικός τομέας αφού μιλά για ΣΔΙΤ θα μπορούσε όλα αυτά να τα αξιοποιήσει και να συνεργαστεί πολύ καλά.
Γιατί υπάρχουν ακόμα εμπόδια στο πέσει το κόστος. Ας θυμηθούμε ότι ήταν και μνημονιακή δέσμευση ο εξορθολογισμός των υπηρεσιών υγείας.
Και επίσης γιατί κάποιος να εμπιστεύεται ένα νοσοκομείο επειδή είναι ιδιωτικό ή ένα δημόσιο επειδή δεν είναι; Καιρός είναι παύσει επίσης να πηγαίνει ο ασθενής σε όποιο νοσοκομείο είναι και ο ιατρός του. Ας αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στο σύστημα.
