του Γεράσιμου (Μάκη) Χαλιώτη, Δικηγόρου M.Sc*
Ένας από τους πλέον εύστοχους ορισμούς του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης, είναι ότι πρόκειται για μία κοινωνία κινδύνων, η οποία παρέχει στα μέλη της, έναντι ανταλλάγματος (ασφαλίστρου ή εισφοράς), αυτόνομη αξίωση για την κάλυψη οικονομικής ανάγκης.
Σχετικά με το Ε.Σ.Υ.: Στην παγκόσμια οικονομική συγκυρία, την οποία βιώναμε ήδη εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία και η οποία «επικαιροποιήθηκε» επί το χείρον μετά την περιπέτεια του COVID-19, ο ρόλος, τον οποίο θα κληθεί να διαδραματίσει η Ιδιωτική Ασφάλιση καθίσταται ακόμη πιο σπουδαίος. Η τελευταία πανδημία κατέδειξε τις (ήδη γνωστές εν πολλοίς) αδυναμίες των Εθνικών Συστημάτων Υγείας και ειδικότερα για να συγκεκριμενοποιήσουμε το ζήτημα του Ε.Σ.Υ., το οποίο για την ώρα μπόρεσε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες που δημιουργήθηκαν κυρίως λόγω του έμψυχου ιατρικού, νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού του και πολύ λιγότερο λόγω πληρότητας και επάρκειας προσωπικού, υλικών και υποδομών. Ίσως βρισκόμαστε ήδη στην εποχή, όπου θα βρεθεί ο τρόπος σύμπραξης των ασφαλιστικών εταιρειών με το Ε.Σ.Υ. και η παροχή στήριξης και χρηματοδότησης μεταξύ των δύο, αλλά και η δημιουργία ενιαίου συστήματος κεντρικής εποπτείας (ή μάλλον η βελτίωση του υφιστάμενου, το οποίο πρέπει να ολοκληρώθηκε λόγω του COVID-19) ούτως ώστε σε τέτοιου είδους (σπανιότατες) περιπτώσεις πανδημιών αλλά και στην καθημερινή εξυπηρέτηση αναγκών των ασθενών να υπάρχει αποδοτική για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη συνεργασία.
Σχετικά με την Κοινωνική Ασφάλιση: Ήδη υπήρχε η ιδέα της αξιοποίησης του ιδιωτικού τομέα και συγκεκριμένα των ασφαλιστικών εταιρειών, ούτως ώστε να δημιουργηθούν μικτά σχήματα κοινωνικής ασφάλισης (έστω επικουρικής). Με το κοινωνικοασφαλιστικό μας σύστημα/μοντέλο να έχει κατά κανόνα αναδιανεμητικό χαρακτήρα, να φέρεται δηλαδή αφενός ως άδικο για αυτούς που εισφέρουν σε αυτό περισσότερα χρήματα (εισφορές) και αφετέρου να κρίνεται κατ’ εξακολούθηση και εν τοις πράγμασι μη βιώσιμο ακριβώς εξ’ αυτού του λόγου καθώς επίσης και λόγω της γήρανσης του πληθυσμού της χώρας μας, η ανάγκη σύμπραξης της Ιδιωτικής Ασφάλισης, όπου κατά κανόνα εφαρμόζεται το κεφαλαιοποιητικό σύστημα καθίσταται όχι απλώς εμφανής, αλλά κατά τη γνώμη μας και επιτακτική. Ειδικώς μάλιστα για την μετά COVID-19 εποχή, όπου οι θέσεις εργασίας αναμένεται να έχουν μειωθεί σημαντικά (μαζί με τις εισφορές και τα λοιπά έσοδα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης), θα πρέπει να αναζητηθεί το αποδοτικότερο δυνατό μοντέλο σύμπραξης μεταξύ των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης και των Ασφαλιστικών Εταιρειών. Με αυτόν τον τρόπο, αφενός θα υποστηριχθεί με τα αναγκαία μέσα ο θεσμός της Κοινωνικής Ασφάλισης, ενώ παράλληλα θα τονισθεί στους πολίτες η σπουδαιότητα της Ιδιωτικής Ασφάλισης, η συνεισφορά που μπορεί να έχει και ο ρόλος της στην παγκόσμια οικονομία.
Συμπερασματικά θα ήθελα να αναφερθώ στα εξής: Όπως κάθε κρίση, έτσι και αυτή η παγκόσμια υγειονομική και οικονομική κρίση εμπεριέχει ευκαιρίες, όπως αυτές που αναφέρθηκαν παραπάνω. Μπορεί, δηλαδή να οργανωθεί καλύτερα το Εθνικό Σύστημα Υγείας, να εμπεδωθεί ακόμη περισσότερο η εμπιστοσύνη του κοινού στο θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης, να ενισχυθεί το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και εν γένει να βελτιωθούν οι προς το κοινό παρεχόμενες υπηρεσίες τόσο από το Δημόσιο όσο και από την Ιδιωτική Οικονομία (Ασφαλιστικές Εταιρείες και Ιδιωτικά Νοσηλευτικά Ιδρύματα). Η εμπειρία του COVID-19 για την Ελλάδα είχε πολλά και σημαντικά θετικά μηνύματα με κυριότερο ότι όταν θέλουμε, όλοι μαζί, μπορούμε να πετύχουμε αυτά που πολλοί άλλοι, οι οποίοι είναι οικονομικά και πολιτικά ισχυρότεροι ημών, δεν μπορούν. Ας κρατήσουμε αυτό το σπουδαίο και αισιόδοξο μήνυμα αλλά παράλληλα ας έχουμε στο μυαλό μας το ρητό των Αρχαίων Σπαρτιατών, οι οποίοι έλεγαν: «Όσο περισσότερο ιδρώσεις στην προετοιμασία, τόσο λιγότερο θα ματώσεις στη μάχη».
*Ο Γεράσιμος Χαλιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τη Χίο και την Κεφαλονιά. Είναι δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και ιδρυτής/διαχειριστής εταίρος της εταιρείας «ΧΑΛΙΩΤΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ», η οποία έχει την έδρα της στην Κηφισιά. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εν συνεχεία μέσω κατατακτηρίων εξετάσεων εισήχθη στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου και αποφοίτησε. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στα Ναυτιλιακά, το Εμπόριο και τα Οικονομικά (M.Sc. in Shipping, Trade & Finance) του City University of London. Επίσης είναι πιστοποιημένος επαγγελματίας διαπραγματεύσεων (Certified Professional Negotiator), κάτοχος διπλώματος στις Διαπραγματεύσεις (Diploma in Negotiations) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πιστοποιημένος Διαμεσολαβητής από το βρετανικό CEDR και το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Διαπιστευμένος Ασφαλιστικός Εκκαθαριστής από την Τράπεζα της Ελλάδος.
