του Steen Jakobsen, Επικεφαλής Οικονομολόγου & Επικεφαλής Επενδύσεων της Saxo Bank
Τα ξημερώματα η Αμερική ψήφισε και αποφάσισε για το νέο της Πρόεδρο, το υψηλότερο αξίωμα που υπάρχει στον κόσμο. Και οι ψηφοφόροι αυτή τη φορά αποφάσισαν για την αλλαγή. Μια αλλαγή η οποία πιστεύουμε ότι σχετίζεται λιγότερο με τον Τραμπ ή την αντίπαλό του Χίλαρι Κλίντον, αλλά περισσότερο με την επίθεση στο υπάρχον κοινωνικό κατεστημένο. Έχουμε συζητήσει επανειλημμένα κατά τη διάρκεια του έτους για το γεγονός ότι αυτή η αναμέτρηση δεν έχει να κάνει με τα κοινωνικά ζητήματα. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι η γενιά του 1989 ενηλικιώνεται και αποφασίζει για το μέλλον της. Μια γενιά που έζησε σε περιβάλλον έντονης παγκοσμιοποίησης, με πολιτικές υπέρ του εμπορίου. Η ίδια γενιά τώρα επαναστατεί και στρέφεται εναντίον των πολιτικών εμπορίου και εναντίον της παγκοσμιοποίησης, μια ατζέντα με την οποία μόνο ο Τραμπ ασχολήθηκε σοβαρά κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Δεν πιστεύω ότι πρέπει να ανησυχούμε για τον Τραμπ και το νέο τύπο πολιτικού ηγέτη που φέρνει, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να αποδεχθούμε το γεγονός ότι στη ζωή, μια φορά σε κάθε γενιά, πρέπει να κινούμαστε ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που αναμένεται από εμάς. Πρέπει να νιώθουμε, να διαισθανόμαστε, να οσμιζόμαστε και να αγγίζουμε αυτό που δεν θέλουμε, για να καταλάβουμε τι πραγματικά χρειαζόμαστε τελικά. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί περισσότερο μια ενδιάμεση κατάσταση, μια παύση από την κατεύθυνση του τι πραγματικά θα συμβεί. Προσδοκώ ότι οι ενδιάμεσες εκλογές, σε δύο χρόνια από τώρα, θα οδηγήσουν σε πιο ξεκάθαρη κατεύθυνση προς υψηλότερα επίπεδα παγκοσμιοποίησης και εμπορίου, γιατί, εν τέλει, αυτοί είναι οι παράγοντες που θα δημιουργήσουν μια καλύτερη κοινωνία.
Το κοινωνικό συμβόλαιο θα είναι το μάντρα μας, καθ’όλη τη διάρκεια αυτού του «περίεργου» επενδυτικού περιβάλλοντος. Να αναμένετε μεταβλητότητα ναι, αλλά τελικά η κατάσταση δεν είναι όσο άσχημη φαίνεται. Και αυτό όχι εξαιτίας του Τραμπ, αλλά λόγω της αλλαγής που επέρχεται με την επιλογή του.
