Πρωταγωνιστής εκ των συνθηκών, σε μία από τις δυσκολότερες ιστορικά εποχές για τη διατήρηση των εργασιακών κεκτημένων ο κ. Χρήστος Παπαδόγιαννης, εδώ και πολλά χρόνια, εκλέγεται πρόεδρος στην Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδος, καταδεικνύοντας ότι απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των συναδέλφων του.
Μαχητικός, διεκδικητικός και ταυτόχρονα ήπιος, ισορροπιστής και ρεαλιστής, είναι μερικοί από τους προσδιορισμούς που του αποδίδουν οι συνάδελφοί του και γενικά όσοι τον γνωρίζουν καλά. Επάνω σε αυτούς τους άξονες συμπεριφοράς, άλλωστε, θα πρέπει εκ των πραγμάτων να κινείται για να αντιμετωπίσει την εύθραυστη ισορροπία που απαιτούν οι εργασιακές συνθήκες, οι οποίες σε παγκόσμιο επίπεδο μεταβάλλονται και επιζητούν ειδικούς χειρισμούς από τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα κοινά.
Ο Χρήστος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Οι γονείς του μεσοαστοί, χωρίς ιδιαίτερη σχέση με τις ασφάλειες, με μοναδική εξαίρεση το γεγονός ότι ο –πατέρας του –αγιογράφος στο επάγγελμα– είχε εργαστεί και ως υπάλληλος σε ασφαλιστική εταιρεία. Τα παιδικά χρόνια, στις γειτονιές του Γαλατσίου, ακολούθησαν την πεπατημένη της γενιάς του.
Διάβασμα, προβληματισμός και δημιουργική ανησυχία για το μέλλον, αθλητισμός, πολιτικά. Λίγο απ’ όλα. Κάπου εκεί αναδείχθηκε, για πρώτη φορά, με τη συμμετοχή του στα μαθητικά συμβούλια και με το ενδιαφέρον του για την εκπροσώπηση, τη διεκδίκηση, τον συνδικαλισμό.
Με την αποφοίτηση από το σχολείο ήρθαν οι σπουδές: Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πολυτεχνείο. Σχολή καλή, με προοπτικές. Τίποτα δεν είχε ακόμα φανεί. Πήγε στη Θεσσαλονίκη και κατά τη διάρκεια των σπουδών του ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος στον Φοίνικα. Ήταν η είσοδός του στην ασφαλιστική αγορά. Προχώρησε επαγγελματικά και διοικητικά στην εταιρεία. Κάπως έτσι έγινε η αρχή που, και για την περίπτωσή του, επιβεβαιώθηκε ότι ήταν το «ήμισυ του παντός», αφού σταδιακά από τότε, το 1984, ξεκίνησε τα βήματα που τον οδήγησαν στο σήμερα. Το 2000 εξελέγη πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στον Φοίνικα. Το 2002 εξελέγη εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Δ.Σ. της εταιρείας. Το μέλλον αποδείχθηκε σκληρό και με πολλές μεταλλαγές. Ακολούθησε η περίοδος που ο Φοίνικας ενοποιήθηκε με τη MetroLife-Ιονική, αποτελώντας τμήμα του ομίλου της Εμπορικής και της μετέπειτα Crédit Agricole. Τέλος, η εταιρεία έγινε θυγατρική της Groupama.
Ως πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων, ο Χρήστος βίωσε όλες τις δυσκολίες των μεταβάσεων και της αλλαγής «χεριών», προσώπων, διοικήσεων, αντιλήψεων. Εποχές δύσκολες και ταυτόχρονα με μεγάλη ικανοποίηση, αφού πέρασαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ως προς το αποτέλεσμα.
Το 2008, ο κ. Παπαδόγιαννης εκλέχτηκε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδος, το μοναδικό δευτεροβάθμιο όργανο του ασφαλιστικού κλάδου.
Λίγο αργότερα εισήλθε και στο Ευρωπαϊκό Όργανο εκπροσώπησης εργαζομένων (UNI) του χρηματοπιστωτικού τομέα. Οι εμπειρίες μεγάλες και πολύπλευρες. Ιστορικό γεγονός για την εργασιακή ισορροπία του κλάδου ήταν οι περιπτώσεις κλεισίματος άνω των 10 εταιρειών, με κορυφαίες τις «Ασπίς» και «Commercial» τα έτη 2009-2010. Η παρουσία της Ομοσπονδίας έπαιξε τότε καταλυτικό ρόλο για θετικά γεγονότα στο ακόμα και σήμερα άλυτο ζήτημα.
Οι εργαζόμενοι των εταιρειών πήραν τα χρήματά τους και πάνω από το 50% από αυτούς επαναπροσλήφθηκαν στην ασφαλιστική αγορά. Σήμερα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο κ. Παπαδόγιαννης, για τρίτη φορά πρόεδρος στην Ομοσπονδία, εκλεγμένος σχεδόν ομόφωνα, μάχεται για την επόμενη ημέρα. Η Ομοσπονδία εστιάζει στην αναγκαία επαναφοράς της κλαδικής σύμβασης, με μοναδικό εφόδιο την υψηλή συσπείρωση των εργαζομένων στις ασφαλιστικές. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν παρατάξεις και οι διαφορές είναι διακριτές, οι εργαζόμενοι στις ασφαλιστικές εμφανίζουν μεγάλη ενότητα στη συλλογική διεκδίκηση και ομοφωνία στις αποφάσεις. Αυτό είναι και το ισχυρό πλεονέκτημα που διαφοροποιεί την ΟΑΣΕ από άλλους αντίστοιχους φορείς. Δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές στη διεκδίκηση των συμφερόντων των εργαζομένων του κλάδου, αναφέρει ο κ. Παπαδόγιαννης.
Στην κατεύθυνση αυτή προωθεί την υπογραφή της κλαδικής σύμβασης και τη διάσωση του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Ασφαλιστών και Προσωπικού Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων (σήμερα ΤΕΑ-ΕΑΠΑΕ). Η σημερινή του κατάσταση καταγράφεται ως επιτυχία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων, αφού μέσα από σειρά κινήσεων κατάφερε να το διασώσει από την ομογενοποίησή του με άλλα. Το ΤΕΑ-ΕΑΠΑΕ, αλώβητο, αυτοτελές και υγιές, με αύξηση αποθεματικών, συνεχίζει σήμερα να αποτελεί ένα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ο κ. Παπαδόγιαννης πιστεύει με σθένος ότι το Ταμείο (ΤΕΑ-ΕΑΠΑΕ) μπορεί να συνεχίσει την εύρωστη και παραδειγματική του πορεία. Θεωρεί ότι πρέπει να διατηρηθεί ως έχει, υποστηρίζοντας ότι η λειτουργία του Ταμείου είναι το εχέγγυο για να λαμβάνουν οι ασφαλισμένοι του αυτό που πραγματικά τους αξίζει αλλά και για να αναπτυχθεί η ασφαλιστική αγορά στον Β’ Πυλώνα. Είναι το πρότυπο και δεν πρέπει να αλλοιωθεί. Αυτό, εξάλλου, θα μπορούσε να αποτελέσει το επόμενο μεγάλο βήμα της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς στον ρόλο που πρέπει να παίζει ως φορέας συμπληρωματικής ασφάλισης…
