Insurance World Το Πληρέστερο Ασφαλιστικό Portal. Ό,τι συμβαίνει στον ασφαλιστικό κόσμο γράφεται εδώ!
«Τώρα που έγινε η θάλασσα γιούρτι, χάσαμε τα κουτάλια» λέει η λαϊκή παροιμία και δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη εφαρμογή στο θέμα των ιδιωτικών συντάξεων. Ο κλάδος ευνοείται μεν από την κατάρρευση του κοινωνικού συστήματος (σε συντάξεις και υγεία) αλλά λόγω των συνθηκών αδυνατεί να καρπωθεί τα οφέλη από τις κοινωνικές εξελίξεις. Παγκοσμίως , ο κλάδος συντάξεων αναπτύσσεται ανάμεσα στον παραγωγικό ιστό των 25-45 ετών. Στην Ελλάδα , οι ηλικίες αυτές (αλλά και οι μεγαλύτερες μέχρι 55 ετών) δέχονται τις υψηλότερες πιέσεις από πλευράς συνθηκών εργασίας, ανεργίας και αμοιβών με αποτέλεσμα οι ενδιαφερόμενοι να ασφαλιστούν στην ιδιωτική ασφάλιση να αδυνατούν να πληρώσουν τα ασφάλιστρά τους. Με την ανεργία να αγγίζει το 30% , τα φορολογικά βάρη να φτάνουν στο 50% του εισοδήματος , τα περιουσιακά στοιχεία να απομειώνονται συνεχώς, το κρίσιμο target group των 25-45 ετών αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της ιδιωτικής ασφάλισης σύνταξης.
Οι ασφαλιστικές εταιρείες βλέπουν ένα «χάσμα γενεών» στα χαρτοφυλάκια τους , καθώς η πλειονότητα των ασφαλισμένων σε ιδιωτικές συντάξεις είναι μεταξύ 45-60 ετών και είναι αυτοί που απολαμβάνουν τα οφέλη του συστήματος. Αυτοί άλλωστε ήταν το μεγαλύτερο «κύμα» ασφαλισμένων στον κλάδο υπήρχαν οι μαζικές είσοδοι από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Από την ηλικία των 40-45 ετών και χαμηλότερα, οι ασφαλισμένοι στις ιδιωτικές συντάξεις είναι πολύ λιγότεροι ενώ εξαιρετικά περιορισμένος είναι ο αριθμός των ασφαλισμένων κάτω των 35 ετών αφού είναι αυτοί που δέχονται τα μεγάλα κτυπήματα της κρίσης. Αν προσθέσουμε και την δημογραφική επιβάρυνση με την γήρανση του πληθυσμού , τότε οι συνθήκες επιδεινώνονται.
Απαραίτητες οι φοροελαφρύνσεις
Eδώ και χρόνια η ΕΑΕΕ πασχίζει να επιτύχει φοροελαφρύνσεις στον κλάδο των συντάξεων χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τα 1.200 ευρώ που είχε επιτύχει την περίοδο 2005-2009 καταργήθηκαν με την έναρξη των Μνημονίων και τώρα οι περισσότερες εταιρείες είτε αφήνουν τα συνταξιοδοτικά προγράμματα να ατροφήσουν είτε εγκαταλείπουν την ανάπτυξη των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων και δίνουν έμφαση σε αυτοκίνητο και υγεία. Μόνο οι ισχυροί του κλάδου μπορούν πλέον να διαθέτουν και τα επενδυτικά και τα αναλογιστικά επιτελεία που θα παρακολουθούν τις εξελίξεις.
