Αξιώσεις περιοδικά επαναλαμβανόμενες (Περιοδικές παροχές) – Επέκταση 5ετούς παραγραφής σε 20ετία

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 268 εδ α` ΑΚ, κατά την οποία κάθε αξίωση που βεβαιώθηκε με τελεσίδικη απόφαση ή με δημόσιο έγγραφο εκτελεστό παραγράφεται μετά είκοσι χρόνια, και αν ακόμη η αξίωση καθεαυτή υπαγόταν σε συντομότερη παραγραφή, εάν βεβαιωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση η ύπαρξη αξιώσεως για θετική και αποθετική ζημία από αδικοπραξία, η οποία υπόκειται κατ` αρχήν στην
πενταετή παραγραφή του άρθρου 937 παρ. 1 ΑΚ, από την τελεσιδικία, αρχίζει εικοσαετής παραγραφή και ως προς το μέρος της όλης αξιώσεως για αποκατάσταση της αποθετικής ζημίας, η οποία ανάγεται σε χρόνο μεταγενέστερο εκείνου, για τον οποίο επιδικάσθηκε αποζημίωση.

Κι αυτό γιατί και το μέρος αυτό της αξιώσεως, καίτοι δεν περιέχεται ειδική αναγνωριστική διάταξη στην απόφαση, θεωρείται ότι έχει βεβαιωθεί με δύναμη δεδικασμένου, (άρθρο 331 ΚΠολΔ), με την παρεμπίπτουσα δικαστική κρίση, η οποία ήταν αναγκαία για την ύπαρξη δικαιώματος αποζημιώσεως του παθόντος γενικά, για κάθε ζημία από την αδικοπραξία.

Ως αξιώσεις περιοδικά επαναλαμβανομένων παροχών νοούνται εκείνες που πηγάζουν διαδοχικά από έννομη σχέση, οφείλονται δε κατά ορισμένα χρονικά διαστήματα με μόνη την πάροδο του χρόνου, χωρίς να απαιτούνται νεότερα περιστατικά και χωρίς η γένεση ή η άσκησή του να εξαρτάται από αίρεση. Δεν αποτελούν επομένως περιοδικές παροχές, υπό την έννοια των άνω διατάξεων, οι απλές δόσεις που προβλέπονται, είτε, από το νόμο, είτε, από τη σύμβαση για την καταβολή μιας ενιαίας οφειλής η οποία εξοφλείται τμηματικά.

Η νομοθετική πρόβλεψη της τμηματικής κατ’ αρχήν καταβολής της οφειλόμενης αποζημίωσης σε χρηματικές δόσεις κατά μήνα (άρθ. 930 παρ. 1 εδ α’ ΑΚ), δεν επιμερίζει την αξίωση σε πλείονες αξιώσεις περιοδικώς επαναλαμβανομένων παροχών υπό την άνω έννοια. Επομένως, αν η αξίωση καθ΄ό μέρος αφορά μελλοντική ζημία καταβλητέα σε δόσεις βεβαιώθηκε με τελεσίδικη απόφαση επέρχεται κατ’ αρχήν επιμήκυνση της διετούς (ήδη για τα μετά το έτος 2007 ατυχήματα, πενταετούς) παραγραφής του άρθ. 10 παρ. 2 του ν. 489/76 σε 20ετή αρχόμενη από την τελεσιδικία και ως προς το μέρος της όλης αξίωσης αποζημίωσης για αποθετική ζημία (στέρηση διατροφής) αναγόμενης, δηλαδή, και σε χρόνο μεταγενέστερου εκείνου για τον οποίο επιδικάστηκε η αποζημίωση.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου – Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ο Σόλων