Εκδήλωση ψυχικής νόσου – σχιζοφρένεια μετά από τροχαίο ατύχημα
Αιτιώδης συνάφεια
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο δέχθηκε ότι το Εφετείο με επαρκή αιτιολογία έκρινε ότι στον αναιρεσίβλητο παθόντα υπήρχε μεν μια κληρονομική προδιάθεση και στο περιβάλλον του ψυχοπιεστικοί παράγοντες που ευνοούσαν την εκδήλωση της ψυχικής νόσου της σχιζοφρένειας. Όμως το τροχαίο ατύχημα επέδρασε ως εκλυτικό αίτιο της εκδηλώσεως αυτής καταλήγοντας στο ορθό συμπέρασμα ότι υφίσταται αιτιώδης συνάφεια, μεταξύ του ατυχήματος και του εξ αυτού ελαφρού τραυματισμού του αναιρεσιβλήτου και της αιφνίδιας εκδήλωσης σ’ αυτόν της σχιζοφρένειας ως παρανοϊκού τύπου. Απορρίπτονται συνεπώς ως αβάσιμοι οι από το άρθρο 559 αριθμ. 1 εδ. β’ και 19 Κ.Πολ.Δ. αντίθετοι λόγοι αναιρέσεως.
Σχόλια – παρατηρήσεις
1. Ψυχολογικές επιπτώσεις – ασθένειες μετά από τροχαίο ατύχημα
Απορριπτέοι οι λόγοι αναίρεσης σχετικά με τα επιδικασθέντα κονδύλια θετικής και αποθετικής ζημίας, καθότι το εφετείο αιτιολογεί πλήρως την κρίση του με αναφορά στα αποδεικτικά στοιχεία που είχαν προσκομιστεί. Μεταξύ των άλλων επιδικάσθηκαν στον παθόντα – συνυπαίτιο του ατυχήματος κατά 40% ηθική βλάβη 8.000 ευρώ, λαμβανομένου υπόψη του τραυματισμού του (κάταγμα μνήμης – εξωτερική οστεοσύνθεση – χωλότητα και μείωση της κινητικότητας του ποδιού του κατά 50%, 5 χρόνια μετά το ατύχημα), της συνυπαιτιότητάς του στην πρόκληση του ατυχήματος (40%), και την επιδείνωση των εξαιτίας του τραυματισμού του ήδη προϋπαρχόντων ψυχολογικών προβλημάτων. ΑΠ 2149/2007, ΣΕΣυγκΔ 2007/630.
Μετά το τροχαίο ατύχημα ο παθών παρουσίασε συμπτώματα μείζονος κατάθλιψης. Επανεξετασθείς δε μετά διάστημα οκτώ μηνών μετά το ατύχημα στο ψυχιατρικό τμήμα του Νοσοκομείου Δράμας διαπιστώθηκε ότι πάσχει από μείζονα κατάθλιψη. Παρ’ όλα αυτά κρίθηκε ότι η ψυχική αυτή πάθηση δεν είναι απότοκος του τραυματισμού του, καθόσον πρόκειται για χρόνια πάθηση (χρόνια μείζονα κατάθλιψη), προέκυψε όμως αυτή μετά τον τραυματισμό του που επήλθε από το επισυμβάν ατύχημα ως επιβαρυντική κατάσταση της ήδη διαταραγμένης ψυχικής του υγείας. Μον. Πρ. Δραμ. 82/2005 ΣΕΣυγκΔ 2007/560.
Εξαιτίας του τραυματισμού της και του ακρωτηριασμού που υπέστη εξ αυτού, η παθούσα παρουσιάζει έντονη καταθλιπτική συνδρομή μετά αυτοκτονικού ιδεασμού, η οποία προέκυψε λόγω της βαριάς αναπηρίας την οποία υπέστη αυτή από το ατύχημα, παρακολουθείται δε συνεχώς από νευρολόγο – ψυχίατρο, και υποβάλλεται σε αντικαταθλιπτική και αγχολυτική αγωγή, χωρίς ουσιώδη αποτέλεσμα. Μον.Πρ.Χαν. 32/2009 ΕΣυγκΔ 2010/253.
Μεταξύ των άλλων κονδυλίων επιδικάσθηκε και δαπάνη 750 ευρώ για τη συμμετοχή της παθούσας σε πρόγραμμα υποστηρικτικής ψυχοθεραπείας επειδή εξ αιτίας των συνθηκών του ατυχήματος και του τραυματισμού της εμφανίσθηκαν έντονες ψυχολογικές διαταραχές. Εφ.Πατρ.710/2008 ΕΣυγκΔ 2010/566.
Βλ. Σχετικώς Άρθρο Ασπασ. Ε. Καρακώστα Υποψήφια Διδάκτωρ Συμβουλευτικής Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώρ. Θ. Στεφανόπουλου Κλινικού Ψυχολόγου, Υποστρατήγου εα Υγειονομικού ΕΛ.ΑΣ. «Ο ρόλος του μετατραυματικού στρες στους παθόντες σε τροχαία ατυχήματα», ΕΣυγκΔ 2007/338.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου – Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ο Σόλων
