Το να υπενθυμίζει κανείς την ανάγκη ασφάλισης της περιουσίας ύστερα από μια φυσική καταστροφή – μπορεί να ακούγεται άκομψο ειδικά σε ανθρώπους που βλέπουν να καταστρέφονται ολοσχερώς κόποι μιας ζωής – δεν είναι κάτι ευκαιριακό.
Οι πυρκαγιές στη Βαρυμπόμπη και τις γύρω περιοχές και τα ταυτόχρονα μέτωπα σε άλλες περιοχές της ώρας, όπως στη Ρόδο, την Κω, την Εύβοια, τη Μάνη, την Ηλεία κλπ έρχονται για μια ακόμη φορά να υπενθυμίσουν πως η ανάγκη για μια πραγματική βιώσιμη ανάπτυξη, αντιμετωπίζοντας άμεσα τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής δεν μπορεί να μείνει σε ευχολόγια και σχέδια επί χάρτου.
Είναι προφανές θετικό που δεν έχουν υπάρξει απώλειες ανθρώπων αυτές τις ώρες. Είναι νομοτελειακά βέβαιο πως όλες οι περιουσίες δεν θα μπορέσουν να ανακτηθούν, αν αναλογιστεί κανείς πως μόλις 1 στα 6 σπίτια είναι ασφαλισμένα έναντι φυσικών καταστροφών.
Στην τελευταία ενημέρωση – καταγραφή το μεσημέρι της Τετάρτης (4/8) για την καταστροφική πυρκαγιά στη Βαρυμπόμπη υπολογίζεται πως κάηκαν 12,5 χιλιάδες στρέμματα, 76 σπίτια έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και 18 μερικές ζημιές.
Ζημιές καταγράφονται σε 27 επιχειρήσεις. 82 οχήματα κάηκαν ολοσχερώς, ενώ άλλα 64 ΙΧ εκτιμάται υπέστησαν μερικές ζημιές.
Το επόμενο διάστημα θα δουν το φως της δημοσιότητας οι εκτιμώμενες ασφαλισμένες ζημιές. Δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από τα συνήθη χαμηλά ποσοστά.
Δεν είναι ώρα τώρα για νουθεσίες και κριτική αφ’υψηλού μετά από μια καταστροφή. Η ιδιωτική ασφάλιση θα σταθεί και σε αυτή την περίπτωση δίπλα σε όσους είχαν προνοήσει, ενώ η Πολιτεία θα κληθεί να στηρίξει τους πληγέντες, στο μέτρο του δυνατού.
Η σύναψη συμμαχιών με τη μορφή συμπράξεων, η παροχή κινήτρων για ασφάλιση και η υλοποίηση προτάσεων για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων παραμένει πάντα επιτακτική ανάγκη. Ακόμη πιο κρίσιμο όμως είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος από την πλειοψηφία της κοινωνίας για το τι θα προκαλέσουν οι φυσικές καταστροφές στο άμεσο μέλλον.
Και αν κάποιος διερωτούνταν σκωπτικά στο παρελθόν αν “σ’ έμενα θα τύχει”, τώρα θα πρέπει να αναρωτηθεί “πότε θα μου τύχει”…
Οι πολιτικές που προκρίνουν την πραγματική αειφορία, βάζοντας στο επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο των σύγχρονων κοινωνιών.
Ναι, πρώτη προτεραιότητα είναι η ανθρώπινη ζωή. Βασικό μέλημα θα πρέπει να είναι όμως και η μακροημέρευση, η βιωσιμότητα και η ποιότητα ζωής εν τέλει.
Η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα…
Βάιος Κρόκος
