“Εμφύλιος πόλεμος” φαίνεται πως ξεσπά στις τάξεις των Φαρμακοποιών, με το χάσμα μεταξύ δύο από τους “ισχυρούς” άνδρες του κλάδου να μετατρέπεται σε άβυσσο… Αιτία κλιμάκωσης της κόντρας αποτέλεσε συνέντευξη του προέδρου του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου, Κ. Θεοδοσιάδη στο περιοδικό Pharma & Health Business, που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής και προκατόχου του, Κ. Λουράντου, με τον τελευταίο να εξαπολύει επίθεση μέσα από την προσωπική του σελίδα στο Facebook, με τίτλο «Το γνώθι σαυτόν και … ο αυτοσκοπός της καρέκλας»!
Αφού ο κ. Λουράντος ξεκαθαρίζει “ότι ο κλάδος δεν στήριξε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τιμώρησε όλα όσα έκανε εναντίον του η προηγούμενη Κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ”, εκτιμά ότι είναι “υποτιμητικό για τον κλάδο να παρουσιάζονται τα μέλη του ως άβουλα όντα που ακολουθούν υποδείξεις και δεν έχουν κρίση”. “Και κρίση έχουν και μπορούν να απαντούν με τον καταλληλότερο τρόπο σε όσους τον επιβουλεύονται και τον απαξιώνουν!”, τονίζει ο κ. Λουράντος και στρέφει τα βέλη του στο διάδοχο του.
“Ο κύριος Θεοδοσιάδης όμως , χωρίς ίχνος αυτογνωσίας, εκλαμβάνει το αποτέλεσμα των εκλογών ως δήθεν τιμωρία του κλάδου προς εμέ, διότι … έκανα τα φαρμακεία εκλογικά κέντρα (!!!), παραβλέποντας το γεγονός ότι ο ίδιος ΔΕΝ ΕΞΕΛΕΓΕΙ στο Δ.Σ. αλλά «τρύπωσε» στην κυριολεξία σε αυτό …ως πέμπτος (5ος!) επιλαχών, αναγκάζοντας τέσσερις συνυποψηφίους του (έναν εκλεγμένο και άλλους τρείς πριν από αυτόν) σε παραίτηση, πράγμα που εγώ ούτε καν διανοήθηκα να κάνω!!!”, υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΦΣΑ.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Λουράντο, ο κ. Θεοδοσιαδης, προκειμένου να γίνει πρόεδρος του ΠΦΣ, “αποτάθηκε στον κομματικό μηχανισμό της Ν.Δ., ώστε μέσω της … κομματικής πειθαρχίας και μάλιστα ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ, να αναγκάσει τον έταιρο Νεοδημοκράτη «αντίπαλό» του στα χαρτιά, να τον στηρίξει, χαρίζοντάς του ως αντάλλαγμα την μισή προεδρεία!!!”.
Ο κ. Λουράντος ανφέρεται και σε ανακοίνωση της Ν.Δ. το βράδυ των εκλογών, με την οποία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης “πανηγύριζε επειδή οι δύο παρατάξεις της κέρδισαν τις εκλογές και ο Σύλλογος επανήλθε στους κόλπους της!!! Σημειωτέων ότι η ανακοίνωση αυτή, ουδέποτε διαψεύσθηκε από κάποιον εκ των δύο”.
Στη μακροσκελή του απάντηση, ο κ. Λουράντος, αναφέρεται και στα όσα είπε ο κ. Θεοδοσιάδης για την ανεξαρτησία που πρέπει να δείχνει ο κάθε πρόεδρος και για επαφές που πρέπει να έχει με όλο το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα.
“Aυτό δεν σημαίνει στρογγύλεμα των πάντων, ούτε … αγαστή συνεργασία με κάθε πολιτική φυσιογνωμία του τόπου”, αναφέρει ο πρόεδρος του ΦΣΑ και καταλογίζει στον κ. Θεοδοσιάδη οτι παραλείπει να αναφέρει το γεγονός ότι “κατά το δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου του 2014 πήρε σαφή θέση υπέρ του ΝΑΙ, προπαγανδίζοντας ανοιχτά την απόφαση του κόμματός του. «Ξεχνά» επίσης το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός υγείας κύριος Άδωνις Γεωργιάδης έπλεξε πολλές φορές το εγκώμιό του αποκαλώντας τον δημοσίως «τρομερό» συνδικαλιστή, αφήνοντας τον πλήρως εκτεθειμένο απέναντι στον κλάδο, αφού ποτέ ο ίδιος δεν αντέρδασε σε αυτόν τον χαρακτηρισμό”.
Κατά τον κ. Λουράντο, στην πολιτική σκηνή υπάρχουν δύο δρόμοι να ακολουθήσεις […] Ο δρόμος της κομματικής εξάρτησης, του τακτικισμού και του πολιτικού οπαδισμού (που συνήθως αποδίδει καρπούς) και ο δρόμος της ελευθερίας της σκέψης , της ανεξαρτησίας κινήσεων και της στήριξης των αρχών σου χωρίς εκπτώσεις και στρογγυλέματα”.
“Εμείς μάθαμε να διαβαίνουμε τον δεύτερο, που είναι σαφώς δυσκολότερος και που πολλές φορές γίνεται … μοναχικός, όμως στο τέλος κάθε ημέρας, υπάρχει η ηρεμία και η σιγουριά ότι πράττεις κατά συνείδηση, ίσως όχι πάντα σωστά, αλλά χωρίς εξαρτήσεις που γεννιούνται από συμφωνίες σε κομματικά γραφεία ή προσδοκίες για θέσεις και εξουσίες που ικανοποιούν μεν προσωρινά την ματαιοδοξία, αλλά γεννούν με την σειρά τους, την αλαζονεία και τον αυταρχισμό”, υποστηρίζει ο κ. Λουράντος και κατηγορεί τον πρόεδρο του ΠΦΣ για άκρατη φιλοδοξία.
“Η διεκδίκηση της «καρέκλας» όταν αυτή γίνεται αυτοσκοπός, υπηρετεί προσωπικά συμφέροντα, ικανοποιεί παραφουσκωμένους εγωισμούς και βασίζεται σε ψεύτικες υποσχέσεις που αφειδώς μεν δίνονται προεκλογικά για να επιτευχθεί ο αυτοσκοπός, αλλά ξεχνιόνται πολύ εύκολα μετεκλογικά, όταν έρθει η ώρα της υλοποίησης”, αναφέρει και καταλήγει:
“Η δύναμη ενός κλάδου δεν εξαρτάται από κομματικά προεδρία, αλλά από την ικανότητά του να κάνει έντονη την παρουσία του στην εκάστοτε Κυβέρνηση, έχοντας ως όπλο το «πολιτικό κόστος» γι’ αυτή και την διεισδυτικότητα του στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης … πράγμα που είναι φυσικό να εξορκίζουν όσοι ενεργούν μέσω αυτού του συστήματος! Ενός συστήματος που εξυπηρετούν αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται πως αν η σημερινή Κυβέρνηση απογοήτευσε με τις παλινωδίες της και την υποκρισία της τον κλάδο (και όχι μόνο), αυτό δεν σημαίνει, ότι εξαγνίζονται οι προηγούμενοι που έφεραν με τις δικές τους πράξεις την καταστροφή και τον κανιβαλισμό και οι οποίοι ακόμα και σήμερα συμπεριφέρονται ως αμετανόητοι οπαδοί της αποδιοργάνωσης και της παγκοσμιοποίησης”.
