Κόβουνται με το ψαλίδι οι εγγυήσεις

της Ελενας Ερμείδου

 Δύσκολο έχει κάνει ο κορωνοϊός το μακροοικονομικό περιβάλλον για τις ασφαλιστικές. Είχαμε τα χαμηλά επιτόκια, που ροκάνιζαν για χρόνια τις αποδόσεις, ήρθε και ο κορωνοϊός και τα απόκανε τα πράγματα.

Ή, μήπως, βόλεψε τις ασφαλιστικές, ώστε να παύσουν να δίνουν εγγυημένες αποδόσεις; Γιατί, χρόνια τώρα, ακούμε ότι το Solvency, οι διακρατήσεις και οι κεφαλαιακές απαιτήσεις έχουν «δέσει χειροπόδαρα» τους ασφαλιστές. Κάπως έτσι ήταν τότε τα πράγματα.

Τώρα διαλαλείται ότι θα «κοπούν μαχαίρι» οι εγγυήσεις. Όπερ σημαίνει ότι τα ασφαλιστικά προϊόντα συνδεδεμένα με επενδύσεις είναι μονόδρομος. Αφήνουν τον κίνδυνο στον πελάτη, και όλα μια χαρά.

Μήπως όμως έτσι μετατραπεί η χαρά σε τρομάρα, γιατί αν οι πελάτες δουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται και τα κέρδη από τα κεφάλαιά τους να ψαλιδίζονται –κανείς δεν εγγυάται ότι οι αγορές θα είναι σταθερές και θα τραβούν την ανιούσα–, ίσως να μην είναι διατεθειμένοι να πάρουν το ρίσκο πάνω τους.

Ας μη λησμονάμε ότι «ασφάλεια» σημαίνει «σιγουριά». Βεβαίως, 100% σιγουριά δεν μπορεί να υπάρξει, αλλά να έχει όλο τον κίνδυνο ο πελάτης; Τι λέτε, δεν είναι δύσκολο; Δεν ζούμε στις σκανδιναβικές χώρες, όπου οι ασφαλιστικές επενδύουν κυρίως σε μετοχές και έχουν τη διάθεση να αναλάβουν μεγαλύτερους κινδύνους.