Factoring: Σε ανοδική τροχιά στηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα

Ανοδική τροχιά διαγράφει το factoring στην Ελλάδα την τελευταία διετία παρά το όλο και πιο δύσκολο εγχώριο οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον στο οποίο καλείται να λειτουργήσει.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Ένωσης Factoring ο κλάδος κατόρθωσε να αυξήσει το τζίρο του το 2014 στα 13,01 δις ευρώ από 12,09 δις το 2013. Πιο συγκεκριμένα το σύνολο του εγχώριου factoring διαμορφώθηκε πέρυσι στα 10,86 δις από 10,21 δις το 2013, ενώ ο τομέας του διεθνούς factoring ανήλθε στα 2,15 δις ευρώ από 1,88 δις ευρώ. Δηλαδή βλέπουμε ότι ποσοστιαία το διεθνές factoring είχε σημαντικά μεγαλύτερη άνοδο από ότι το εγχώριο κάτι που δείχνει ότι ο κλάδος προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στη στήριξη των εξωστρεφών επιχειρήσεων. Το factoring αρχίζει να γίνεται γνωστό από το 1995, όταν παρουσιάζονται στην αγορά οι πρώτοι factors. Από το 2000 και μετά η αγορά διευρύνεται με την είσοδο νέων factors γνωρίζοντας σημαντική ανάπτυξη.
Σχεδόν όλες οι Τράπεζες, είτε μέσω θυγατρικών τους είτε μέσω εξειδικευμένων τμημάτων τους αποκτούν παρουσία και παρέχουν πλήρες φάσμα υπηρεσιών factoring. Το προϊόν προτιμάται από τις Τράπεζες λόγω, κυρίως, των χαρακτηριστικών ρίσκου (σαφώς χαμηλότερο) και λόγω της καλύτερης παρακολούθησης της καθημερινής συναλλακτικής συμπεριφοράς των πελατών.
Παράλληλα με την εγχώρια ανάπτυξη, οι Έλληνες factors αποκτούν παρουσία σε Διεθνείς Ενώσεις Factoring (Factors Chain International, International Factors Group).
Οι υπηρεσίες Διεθνούς Factoring αποκτούν πρωτεύοντα ρόλο, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, συνεπικουρώντας την προσπάθεια εξωστρέφειας της Ελληνικής Οικονομίας. Οι Έλληνες Factors διακρίνονται σε αξιολογήσεις Διεθνών Οργανισμών, κατατασσόμενοι στις κορυφαίες θέσεις των Διεθνών αξιολογήσεων
Επίσης, μέσω της παρουσίας Θυγατρικών Τραπεζών στα Βαλκάνια και μέσω δημιουργίας τοπικών μονάδων factoring , οι Έλληνες factors συνεισφέρουν σημαντικά στην ανάπτυξη του προιόντος στις χώρες αυτές
Ως ορισμός factoring νοείται: «η εμπορική και χρηματοοικονομική σχέση μεταξύ ενός πωλητή (προϊόντων ή υπηρεσιών), ο οποίος πωλεί με πίστωση σε αγοραστές ημεδαπούς ή/και αλλοδαπούς, με ένα Πράκτορα (Factor) ο οποίος αγοράζει τους λογαριασμούς απαιτήσεων, όπως αυτοί τεκμαίρονται από τα τιμολόγια πωλήσεων και τα συνοδευτικά τους έγγραφα και ο οποίος δύναται, έναντι των απαιτήσεων αυτών, να παρέχει στον πωλητή, κάλυψη πιστωτικού κινδύνου, υπηρεσίες είσπραξης, λογιστικής διαχείρισης και χρηματοδότησης».
Με βάση το International Institute for the Unification of Private Law (UNIDROIT) και συγκεκριμένα την UNIDROIT συνθήκη για το International Factoring (Οτάββα, Μάϊος 1988), το factoring ορίζεται ως «…ένα συνεχές συμβόλαιο μεταξύ ενός προμηθευτή και ενός Factor σύμφωνα με το οποίο :
α) Ο προμηθευτής δύναται να εκχωρεί στον Factor γεγενημένες απαιτήσεις που προκύπτουν από την πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών μεταξύ αυτού και των αγοραστών του εκτός εκείνων που αφορούν σε μη εμπορική συναλλαγή.
β) Ο Factor θα πρέπει να παρέχει τουλάχιστον 2 από τις παρακάτω υπηρεσίες
• Χρηματοδότηση (ως προκαταβολή έναντι της αγοράς των εμπορικών απαιτήσεων)
• Λογιστική διαχείριση των λογαριασμών αγοραστών
• Είσπραξη εμπορικών απαιτήσεων
• Κάλυψη πιστωτικού κινδύνου
γ) Ο προμηθευτής αναγγέλλει την εκχώρηση των απαιτήσεων του στους