Πλήγμα στην αξιοπιστία της ασφαλιστικής αγοράς, η εξέλιξη στην International Life

Toυ Νίκου Σακελλαρίου

Σε μία βόμβα στα θεμέλια της εμπιστοσύνης για την ιδιωτική ασφάλιση εξελίσσεται  η υπόθεση της International Life και της ανατροπής της συμφωνίας του Ιουνίου 2016 με την Εθνική Ασφαλιστική.  Οι επιστολές πράκτορα τόσο προς τον Επίτροπο κ. Περιστέρη, τους  βασικούς μετόχους της International Life δείχνουν την απογοήτευση, την οργή και το αδιέξοδο που έχουν περιέλθει πολλοί ασφαλισμένοι της International  εξαιτίας του ναυαγίου της συμφωνίας.  Οι ευθύνες είναι πολλές και διαμοιράζονται προς  πολλές κατευθύνσεις.  Οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι οι διαμεσολαβούντες και βέβαια οι  χιλιάδες ασφαλισμένοι οι οποίοι βρίσκονται μπροστά σε μεγάλη ζημιά υλική και ψυχολογική.  Νοσηλευόμενοι μπαίνουν σε απίστευτες περιπέτειες, κάτοχοι συνταξιοδοτικών προγραμμάτων βλέπουν να χάνονται πολλά λεφτά και γενικότερα ο ασφαλιστικός κλάδος δέχεται ένα ακόμη πλήγμα αξιοπιστίας σε μία περίοδο που πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να σηκώσει μεγαλύτερες ευθύνες.

Ο  κ. Περιστέρης  ανέλαβε το εγχείρημα  να  αποσοβήσει τις αρνητικές επιπτώσεις από την κατάρρευση της International Life τον Δεκέμβριο 2015 αλλά δυστυχώς για λόγους που αυτός δεν ευθύνονταν η υπόθεση καθυστέρησε με αποτέλεσμα και συμβόλαια να χαθούν και το σχέδιο να ναυαγήσει.  Ευθύνες υπάρχουν και στην Εποπτεία η  οποία δεν ασχολήθηκε όσο θα έπρεπε με την υπόθεση καθώς ήταν προσηλωμένη στον μεγάλο στόχο των Solvency II.   Η Εθνική Ασφαλιστική  με τη σειρά της έδειξε ιδιαίτερη προσοχή στην αναδοχή  καθώς δεν ήθελε επ’ ουδενί  σε μία περίοδο που ετοιμάζονταν προσεκτικά για την πώλησή της να βρεθεί με προβλήματα αποθεματοποίησης από την παραλαβή του χαρτοφυλακίου. Επέμενε στους αρχικούς στόχους αλλά η  υπόθεση με τα ακίνητα της International Life δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί , ιδιαίτερα σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία της πώλησής της.  Οπότε σαφέστατα η μεγαλύτερη ευθύνη βρίσκεται  στους μετόχους και στη διοίκηση της International Life η οποία θα έπρεπε να μεριμνήσει καλύτερα όχι μόνο για τα ακίνητα αλλά και για την ομαλή μεταβίβαση του χαρτοφυλακίου.

Σε ότι αφορά το σύνολο της ασφαλιστικής αγοράς, μπορεί κάποιοι να χάρηκαν για το τέλος μίας μεσαίας ελληνικής ασφαλιστικής εταιρείας αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να φαίνεται η αλληλεγγύη για το κοινό συμφέρον.  Συμφέρον της ασφαλιστικής αγοράς ήταν να γίνει ‘αναίμακτα’ η  μετάβαση του χαρτοφυλακίου και ενδεχομένως θα μπορούσαν να μοιραστούν αναλογικά τα συμβόλαια. Ο αριθμός δεν ήταν μεγάλος και  οι επιπτώσεις θα ήταν ελάχιστες. Οι ασφαλισμένοι θα έμεναν ευχαριστημένοι και τα οφέλη στο τέλος  θα ήταν περισσότερα απ’  τις ζημιές που σε τελική ανάλυση θα μπορούσαν να γίνουν εύκολα προβλέψεις.   Η επιχειρηματική αλληλεγγύη δεν είναι πρωτόγνωρη στον ασφαλιστικό κλάδο.  Η ιστορία της ασφάλισης έχει πολλά παραδείγματα στη Βρετανία, στις  ΗΠΑ, στη Γαλλία , στη Γερμανία.  Γιατί στην Ελλάδα να μην μπορούσε να ακολουθήσει το ίδιο μοντέλο ;  Oι διαπιστώσεις δικές μας , οι απαντήσεις είναι δικές σας…