Του Κωνσταντίνου Λιαρόπουλου, διευθυντή Νευροχειρουργού, Ευρωκλινική Αθηνών
Ο πόνος στον αυχένα, με αντανάκλαση αυτού στην πλάτη, την ωμοπλάτη και σε ένα ή και τα δύο άνω άκρα, ταλαιπωρεί μεγάλο ποσοστό πληθυσμού, μεγαλύτερης αλλά και μικρότερης ηλικίας.
Στα μεγαλύτερα άτομα οφείλεται κυρίως σε οστεόφυτα που εμφανίζονται στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, ενώ στα μικρότερα κυρίως στην προβολή μαλακού δίσκου (αυχενική δισκοκήλη).
Αυτός ο επίμονος διαξιφιστικός πόνος, που συνήθως δεν ανταποκρίνεται στην φαρμακευτική αγωγή, με ή χωρίς αδυναμία των αντίστοιχων μυϊκών ομάδων έχει ως αποτέλεσμα την κακή ποιότητα της ζωής των ανθρώπων, την αποχή τους από την εργασία καθώς και την αποχή τους από τις καθημερινές τους συνήθειες. Σε άλλες δε περιπτώσεις και όχι σπανίως, όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια δημιουργεί σημαντικές νευρολογικές βλάβες, από απλή πάρεση έως πλήρη αισθητικοκινητική τετραπληγία (πλήρης παράλυση άνω και κάτω άκρων).
Λόγω της αδυναμίας της φαρμακευτικής αγωγής αλλά και των άλλων συντηρητικών μέσων θεραπείας και για τις περιπτώσεις που υπάρχουν οι ενδείξεις (κλινικο-εργαστηριακός έλεγχος) ανεπτύχθησαν και εφαρμόστηκαν πολλές χειρουργικές τεχνικές για την επίλυση της αυχενικής δισκοκήλης, όπως αντικατάστασης δίσκου με οστικό αυτομόσχευμα, με αλλομόσχευμα (διασωματικών ενθεμάτων τιτανίου ή ειδικού πλαστικού peak) και επιπρόσθετη αν χρειάζεται σπονδυλοδεσία με πλάκα και βίδες. Η τεχνική αυτή οδηγεί σε ενοποίηση των σπονδύλων (σπονδυλοδεσία) και ακινητοποίηση αυτών.
Μία νέα τεχνική όμως, έχει καλύτερα αποτελέσματα. Η τοποθέτηση τεχνητού δίσκου τύπου Nunec. Ο Nunec είναι η εξέλιξη μιας προσπάθειας χρόνων εφαρμογής τεχνητών δίσκων στην σπονδυλική στήλη.
Η τεχνική είναι μικροχειρουργική (χειρουργικό μικροσκόπιο) που με την βοήθεια δε της ρομποτικής φτάνει σε υψηλά επίπεδα ασφαλείας και τελειότητας. Μπορεί να εφαρμοστεί σε αρρώστους νέας και παραγωγικής ηλικίας, που παρουσιάζουν πρόβλημα σε ένα ή δύο και σπανίως τρία επίπεδα. Είναι ένα απολύτως καλά ανεχόμενο υλικό από τον οργανισμό του ασθενούς, που διορθώνει την προεγχειρητική χαμένη λόρδωση ή κύφωση, εξαφανίζοντας τον υπάρχοντα ευθειασμό. Βοηθάει, λοιπόν, στην ανακατασκευή καθώς και στην αποκατάσταση της φυσιολογικής κίνησης της σπονδυλικής στήλης με αποτέλεσμα την ελεύθερη κίνηση γύρω από το επίπεδο που έχει τοποθετηθεί ο τεχνητός δίσκος, πράγμα που δεν εξασφαλίζεται με τις άλλες τεχνικές και δεν παρουσιάζει απώτερες επιπλοκές όπως έκτοπη οστεοποίηση, με αποτέλεσμα τον πόνο στην περιοχή της αυχενικής μοίρας.
Μετεγχειρητικά δεν γίνεται χρήση του αυχενικού κηδεμόνα, σε αντίθεση με τις άλλες τεχνικές που είναι απαραίτητος για 2 με 3 μήνες. Σε 15 ημέρες ο ασθενής με ελαφρά προεγχειρητική εικόνα δύναται να επιστρέψει στην εργασία του, περιορίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις χαμένες εργατοώρες και αυξάνοντας παράλληλα τα οικονομικά του οφέλη, αφενός μεν του ιδίου λόγω της γρηγορότερης επιστροφής του όσο και των ασφαλιστικών ταμείων και ασφαλιστικών εταιρειών που καλύπτουν το κόστος νοσηλείας και υλικών, καθώς και μετεγχειρητικής αδείας (φθηνότερο κατά αναλογία ανά χειρουργικό επίπεδο το κόστος.)
Οι άλλες χειρουργικές τεχνικές απαιτούν τουλάχιστον 3 μήνες αποχή από την εργασία, χρόνος απαραίτητος για την επίτευξη της σπονδυλοδεσίας. Στην περίπτωση δε που χρειάζεται να γίνει αξονική ή μαγνητική τομογραφία στην χειρουργηθείσα περιοχή, έχει το πλεονέκτημα σε σχέση με τα υλικά που χρησιμοποιούνται στις άλλες τεχνικές ότι δεν παρουσιάζονται artifacts που εμποδίζουν τον ιατρό να έχει μια σαφή εικόνα της περιοχής.
Πηγή: Medilife – Το περιοδικό της Ευρωκλινικής Αθηνών και Ευρωκλινικής Παίδων
