Οι αποφάσεις της επόμενης ημέρας…

Η γενική ασάφεια που επικρατεί ως προς την πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν επιτρέπει στις επιχειρήσεις να κάνουν ερμηνείες εύκολες ή έστω ερμηνείες που αφήνουν περιθώρια αναγνωριστικών δοκιμών ως προς τις επιλογές που θα κάνουν. Είναι ξεκάθαρο ότι οποιαδήποτε απόφαση – διοικητική – και να ληφθεί, η οποία να αφορά το μέλλον των επιχειρήσεων, οφείλει να στηρίζεται στο χειρότερο σενάριο. Γιατί είναι σαφές ότι καλύτερα να εργάζεται κανείς βάσει αυτού – και ας μην επιβεβαιωθεί – παρά να εργάζεται σύμφωνα με ελαστικότερα σενάρια και τελικά να βρεθεί προ εκπλήξεων. 

Αυτό δεν είναι διαπίστωση του iw, αλλά η μεταφορά των εκτιμήσεων ανθρώπων της αγοράς που ηγούνται επιχειρηματικών προσπαθειών εδώ και δεκαετίες. Ομολογούν ότι είναι η πρώτη φορά που καλούνται να αντιμετωπίσουν τόσο δυσδιάκριτες καταστάσεις και αδυνατούν να προβλέψουν τι θα γίνει. Ωστόσο, επειδή η επιχειρηματική εξέλιξη δεν μπορεί να σταματήσει, ούτε να σηκώσει τα χέρια ψηλά, είναι καθοριστικό να χαραχθούν στρατηγικές, πρώτα απ’ όλα, επιβίωσης και συντήρησης και μετά ανάπτυξης, αναφέρουν ορισμένοι. 

Βέβαια υπάρχει και η άλλη άποψη, που υποστηρίζει ότι οι επιχειρήσεις οφείλουν να κάνουν την υπέρβαση αυτήν την περίοδο, να ξεφύγουν από τη λογική της συντήρησης και να επιδιώξουν, με κάθε τρόπο, την ανάπτυξη, ελπίζοντας σε μακροπρόθεσμα κέρδη που, μέσω της συντήρησης, δεν μπορούν να αποκτηθούν. 

Η αντιπαράθεση αυτών των δύο αντιλήψεων αποκαλύπτει και τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς, ότι δηλαδή οι «σχολές» προσέγγισης των πραγμάτων διαφέρουν μεταξύ τους. Ποιον δρόμο θα ακολουθήσει ο καθένας εξαρτάται από την εμπειρία του, τις ικανότητές του και τα εταιρικά δεδομένα που έχει στα χέρια του. 

Υπάρχει βέβαια και ο αστάθμητος παράγοντας και αυτό έχει αποτυπωθεί στην αγορά από τις επιλογές των ασφαλιστικών εταιρειών κατά το πρόσφατο παρελθόν, σε μια περίοδο δηλαδή όταν δεν ήταν και τόσο οξυμένα τα προβλήματα. Για παράδειγμα, υπάρχουν ασφαλιστικές επιχειρήσεις που έλαβαν στρατηγικές αποφάσεις που αφορούσαν την ανάπτυξή τους σε συγκεκριμένους κλάδους. Εκτιμώντας όμως σήμερα τις αποφάσεις τους, βλέπουμε ότι δεν ήταν σωστές και αυτό φαίνεται στα αποτελέσματά τους.
Αυτό δείχνει ότι ακόμα και οι πιο έμπειροι μάνατζερ της ελληνικής αγοράς έκαναν λάθος, το οποίο σήμερα φαίνεται να μη διορθώνεται, με αποτέλεσμα οι εταιρείες να «ακροβατούν». 

Όπως και να έχει, στην παρούσα συγκυρία, οι ασφαλιστικές εταιρείες καλούνται και πάλι να λάβουν νέες αποφάσεις κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαντήσουν σε καίρια ερωτήματα όπως: Αν θέλουν να λειτουργούν με χρέη ανοικτά. Αν θέλουν να λειτουργούν σε ζημιογόνους κλάδους. Αν θέλουν να λειτουργούν ως ηγέτες ή ως απλοί «παίκτες». Αν θέλουν να λειτουργούν ως ασφαλιστική αγορά ή ως τραπεζοασφαλιστική. Αν θέλουν να λειτουργούν υπό προδιαγραφές που δεν επιτρέπουν αμφισβητήσεις. Αν θέλουν να συμφιλιωθούν με τα νέα δεδομένα. Οι απαντήσεις στα παραπάνω δημιουργούν και το πλαίσιο της επόμενης ημέρας…