Σε ποιες περιπτώσεις δε δέχονται ασφαλιστήρια οι Ασφαλιστικές

Ποιος είπε ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες προσφέρουν λύσεις για τα πάντα; Ότι ασφαλίζουν αδιακρίτως αρκεί να κερδίσουν τον πελάτη; Ότι από τη στιγμή που ασφαλίζουν επιχειρηματίες για τον κίνδυνο της απαγωγής, ασφαλίζουν και κάθε άλλο κίνδυνο;

Δυστυχώς για μας, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν εξαντλούν το ρίσκο του κινδύνου. Όποτε αναλαμβάνουν καλύψεις έχουν πρώτα μετρήσει τις δυνάμεις τους με αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες πολλές φορές τις υποχρεώνουν να αρνηθούν την ασφάλιση, ενώ στη μη κάλυψη οδηγούνται και από τον ίδιο το νόμο.

Ας δούμε λοιπόν ποιες είναι ορισμένες από τις κυριότερες περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν δέχονται την έκδοση ασφαλιστηρίου συμβολαίου, όπως και ποιους κινδύνους εξαιρούν από τα συμβόλαιά τους με ρητές αναφορές.

Ειδικότερα οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν ασφαλίζουν:

• Τη νοσοκομειακή κάλυψη για όσα άτομα έχουν υπερβεί το 60ο έτος της ηλικίας τους.
• Τη νοσοκομειακή κάλυψη για τα νεογέννητα. Οι εταιρείες δέχονται την ασφάλισή τους εφόσον περάσουν ορισμένες ημέρες από τη γέννηση τους. Το διάστημα αυτό ποικίλει από εταιρεία σε εταιρεία και κυμαίνεται από 15 έως και 90 ημέρες.
• Τη νοσοκομειακή κάλυψη ή την κάλυψη θανάτου για ειδικές κατηγορίες επαγγελματιών που χαρακτηρίζονται από υψηλό δείκτη επικινδυνότητας. Οι πιλότοι για παράδειγμα ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες.
  Τη νοσοκομειακή κάλυψη ή την κάλυψη σε περίπτωση θανάτου για άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως ο καρκίνος ή οι καρδιακές παθήσεις.
• Κάθε προϋπάρχουσα ασθένεια που δεν δηλώθηκε από τον ασφαλισμένο πριν από την υπογραφή του ασφαλιστηρίου.
• Την κλοπή για τις εξοχικές κατοικίες λόγω της υψηλής επικινδυνότητας. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της πυρκαγιάς για όσες είναι κτισμένες πολύ κοντά ή μέσα σε δασικές εκτάσεις. Βέβαια, για να είμαστε… ακριβοδίκαιοι, υπάρχουν ελάχιστες στον αριθμό εταιρείες που δέχονται να αναλάβουν τον κίνδυνο, με πολύ υψηλό βέβαια ασφάλιστρο, ή αφού πρώτα ασφαλίσουν την κύρια κατοικία του υποψήφιου ασφαλισμένου.
  Την κάλυψη κινδύνων για τους οποίους στο παρελθόν κατ΄ επανάληψη έχουν καταβληθεί αποζημιώσεις. Στις καλύψεις που προσφέρουν οι ασφαλιστικές εταιρείες σημαντικό ρόλο παίζει η συχνότητα έλευσης των κινδύνων. Αν για παράδειγμα μια κατοικία έχει κλαπεί αρκετές φορές, τότε οι ασφαλιστές αποφεύγουν την ανανέωση ή την υπογραφή ενός νέου συμβολαίου.
• Τους οδηγούς που προκαλούν τροχαία ατυχήματα και δεν διαθέτουν δίπλωμα οδήγησης.
• Αντίστοιχα όσους οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών.
• Την ασφάλιση του αυτοκινήτου σε διαφορετικό όνομα από αυτό του ιδιοκτήτη.
• Τις υλικές ζημιές που μπορούν να προκληθούν όταν τρακάρουν δυο αυτοκίνητα τα οποία ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη. Στις περιπτώσεις αυτές οι ασφαλιστικές δεν καταβάλλουν αποζημιώσεις διότι η αστική ευθύνη αφορά σε τρίτο πρόσωπο και όχι σε πρώτο. Έτσι ο παθόν θα πρέπει να καταφύγει στα δικαστήρια για να διεκδικήσει την κάλυψη της ζημιάς.
• Τις συγκρούσεις οχημάτων σε χώρους γκαράζ, για τις οποίες δεν καταβάλλονται χρήματα από τις ασφαλιστικές. Ο ιδιοκτήτης αν επιθυμεί την αποζημίωσή του θα πρέπει να κινηθεί και πάλι δικαστικά, πάντα εναντίον αυτού που προκάλεσε το ατύχημα.
• Τις ζημιές που προκαλούνται από τροχαία τα οποία συμβαίνουν σε δρόμους μη χαρτογραφημένους.
• Τις ζημιές ή τις καταστροφές που προκαλούνται από πολεμικά γεγονότα. Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση της ασφάλισης των μεταφορών, στα συμβόλαια των οποίων ως εξαίρεση αναφέρεται η κάλυψη των καταστροφών σε κάθε περίπτωση εμπόλεμης κατάστασης.