Κ. Πάντος, Groupama: Ιδιωτικά νοσοκομεία – Φαινόμενα προκλητικής αμετροέπειας

Μία από τις πιο ουσιαστικές συνεντεύξεις στα χρονικά πήρε το IW από την Groupama και τον Κωνσταντίνο Πάντο, Διευθυντή Υποδιεύθυνσης Ασφαλίσεων Ζωής, πάνω στο θέμα της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας και των χρεώσεων των ιδιωτικών νοσοκομείων.
Απαντώντας σε μια σειρά ερωτήσεων, και εκφράζοντας άμεσα το ενδιαφέρον της για τον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης, την ανάπτυξη του κλάδου υγείας και τη διασφάλιση των ασφαλισμένων, η Groupama τονίζει το οξύμωρο σχήμα των χρεώσεων των ιδιωτικών νοσοκομείων σε ιδιωτικά ασφαλισμένους συγκριτικά με τους ιδιώτες. Αναφέρεται ακόμη στις θεραπευτικές διαδικασίες στις οποίες υποβάλλονται οι ιδιωτικά ασφαλισμένοι από τα ιδιωτικά νοσοκομεία –που ορισμένες φορές αποδεικνύονται επιβλαβείς–, στους συντελεστές των καταχρηστικών χρεώσεων κ.ά.

Ο κ. Πάντος προτείνει ως μέτρο την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων μεταξύ ιδιωτικών νοσοκομείων και ασφαλιστικών, ευελπιστώντας ότι τα φαινόμενα προκλητικής αμετροέπειας της τελευταίας διετίας θα περιοριστούν, ώστε να μη χρειαστεί να ληφθούν μέτρα ακραίου χαρακτήρα.

Συνέντευξη στην Έλενα Ερμείδου

Μπορούν τα ιδιωτικά νοσοκομεία να τιμολογούν κατά το δοκούν, ανάλογα με το αν κάποιος έχει ή δεν έχει ιδιωτική ασφάλιση;

Το ερώτημα αποτελεί έκπληξη για όποιον έχει την παραμικρή σχέση με ασφαλίσεις υγείας. Είναι γνωστό σε όλους ότι το κάνουν, και όχι κρυφά ή ανεπίσημα. Για παράδειγμα, μια θεραπευτική διαδικασία που θα κόστιζε το πολύ 5.000 ευρώ αν κάποιος την πλήρωνε ιδιωτικά, σε περίπτωση που υπάρχει ασφαλιστική, θα κοστίσει από 10.000 ευρώ έως 15.000 ευρώ ή και περισσότερα. Είναι βέβαιο πως όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν αντίστοιχη εμπειρία και πολυπληθή σχετικά παραδείγματα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, κατά τη διαδικασία εισαγωγής, ο ασθενής ερωτάται τουλάχιστον δύο ή τρεις φορές αν έχει ιδιωτική ασφάλιση.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα. Αντίστοιχης σοβαρότητας είναι και το θέμα της τεχνητής ζήτησης, της επιθετικής δηλαδή αντιμετώπισης των ιδιωτικά ασφαλισμένων. Στην καθομιλουμένη, πολλές από τις νοσηλείες και τις θεραπευτικές διαδικασίες στις οποίες υποβάλλονται οι ιδιωτικά ασφαλισμένοι δεν είναι αναγκαίες. Υπάρχουν μάλιστα παραδείγματα που η συγκεκριμένη πρακτική, τελικά, αποδείχθηκε επιβλαβής για την υγεία τους.

Ποιες είναι οι αιτίες των μεγάλων αυξήσεων στα ασφάλιστρα υγείας; Οφείλονται μήπως στη νομοθεσία;

Οι αιτίες είναι πολλές, μεταξύ των οποίων και η νομοθεσία. Θα αναφέρω επιγραμματικά τις πιο σημαντικές κατά τη γνώμη μου:
Ολιγοπωλιακή αγορά παρόχων, δηλαδή ιδιωτικών νοσοκομείων.

Παντελής απουσία τυποποίησης. Η τιμολόγηση από τα νοσοκομεία γίνεται σε fee for service βάση. Ακούστηκαν κάποιες φήμες για λειτουργία και των ιδιωτικών νοσοκομείων με βάση DRGs, όπως τα δημόσια, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια διαβεβαίωση, ούτε βέβαια χρονοδιάγραμμα.

Επιθετική τιμολογιακή πολιτική (των νοσοκομείων) στους ιδιωτικά ασφαλισμένους.

Αυξημένη επιθετικότητα στην ιατρική αντιμετώπιση των ιδιωτικά ασφαλισμένων στα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Υψηλό κόστος λειτουργίας του κλάδου ασφαλίσεων υγείας. Οι παραπάνω λόγοι και πρακτικές έχουν οδηγήσει όλες, ανεξαιρέτως, τις εταιρείες που ασκούν τον κλάδο υγείας να χρησιμοποιούν εξειδικευμένες εταιρείες για λόγους gate keeping και auditing, ανεβάζοντας φυσικά το κόστος.

Υψηλά έξοδα πρόσκτησης εργασιών.

Αν αυξάνετε συνεχώς τα ασφάλιστρα υγείας, δεν θα αυξηθεί η ασφαλιστική βάση, αντίθετα αν βάλετε ένα φρένο στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των ασφαλισμένων στην Υγεία. Προτιμάτε αυξήσεις στα ασφάλιστρα ή αύξηση της ασφαλιστικής βάσης;

Η απάντηση είναι προφανής. Τα ερωτήματα όμως που εύλογα ανακύπτουν είναι: Πώς μπορεί κάποιος να τιθασεύσει τις διαθέσεις μιας ολιγοπωλιακής αγοράς; Γιατί δεν θεσπίζεται η χρήση των DRGs και για τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια; Γιατί δεν αναβαθμίζονται, μερικά ή συνολικά, οι δημόσιες δομές υγείας, ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν ευθέως τις, ομολογουμένως εξαιρετικές κατά κανόνα, ξενοδοχειακές υποδομές των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων; Η άποψή μου είναι πως αν συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό ο καλπασμός των δαπανών υγείας, ο κλάδος δεν θα είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμος. Τα ασφάλιστρα, κάποια στιγμή, αναγκαστικά, θα φτάσουν σε ύψη μη προσιτά για τα μέσα εισοδήματα, με άμεση συνέπεια τη δραστική μείωση του ρυθμού αύξησης των ασφαλισμένων και, τελικά, τα χαρτοφυλάκια υγείας θα μπουν σε διαδικασία άτυπου run-off. Δυστυχώς, τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια δείχνουν αδυναμία να κατανοήσουν ότι κάτι τέτοιο θα είναι ιδιαίτερα επιβλαβές και για τον δικό τους κλάδο, όμως αυτό έχει να κάνει και με το κατά πόσο είναι μακροπρόθεσμη και συνετή η οπτική και, τελικά, οι επιδιώξεις των μετόχων τους.

Ποια είναι η διατηρησιμότητα των συμβολαίων υγείας ανά ηλικία;

απ. Δεν θα απαντήσω σε αυτό. Είναι στοιχείο ανταγωνισμού.

Σχεδιάζετε να μπείτε σε έναν νέο κύκλο διαπραγματεύσεων με τα νοσοκομεία;

Σαφώς, θα κάνουμε περαιτέρω διαπραγματεύσεις με τα νοσοκομεία, όμως η πραγματικότητα δεν μας επιτρέπει να διαμορφώσουμε ουσιαστικής σημασίας προσδοκίες. Είναι ευνόητο πως η ολιγοπωλιακή αγορά και η απουσία τυποποίησης δεν αφήνουν τέτοια περιθώρια. Θέλω να ελπίζω πάντως πως τα φαινόμενα προκλητικής αμετροέπειας, που βιώνουμε την τελευταία διετία από τους ιδιωτικούς παρόχους υγείας, θα περιοριστούν και καμία από τις δύο πλευρές δεν θα αναγκαστεί να καταφύγει σε μέτρα ακραίου χαρακτήρα. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν επιβλαβές και για τους δύο, αλλά κυρίως για το καταναλωτικό κοινό.

Από το περιοδικό Insurance World