Προβληματίζει τους ασφαλιστές η πρόβλεψη της πρότασης Κανονισμού για απόλυτη ελευθερία των παρόχων στην επιλογή των μορφών ρευστοποίησης του συσσωρευμένου κεφαλαίο.
Δήλωση της κας Μαργαρίτας Αντωνάκη στο InsuranceWorld
“Στις 29 Ιουνίου 2017 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε πρόταση Κανονισμού για τη διαμόρφωση Ατομικού Συνταξιοδοτικού Προϊόντος – Pan European Personal Pension Product, PEPP.
Με την πρόταση αυτή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει σκοπό να διαμορφώσει μια μεγάλη αγορά συντάξεων του τρίτου πυλώνα που θα δώσει διέξοδο στο πρόβλημα της συνεχούς μείωσης των συντάξεων αλλά και ώθηση για συλλογικές επενδύσεις των συνταξιοδοτικών εισφορών. Σύμφωνα με μελέτη της ΕΥ η υιοθέτησή της πρότασης θα είχε ως αποτέλεσμα αύξηση των επενδύσεων των συσσωρευμένων κεφαλαίων σε 2,1 τρις. ευρώ έως το 2030 (έναντι 1,4 τρις. ευρώ χωρίς ΡΕΡΡ).
Προτείνεται οι πάροχοι του προϊόντος αυτού να είναι ασφαλιστικές επιχειρήσεις, συνταξιοδοτικά ταμεία (pension funds), επιχειρήσεις επενδύσεων, διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων (asset managers) και τράπεζες.
Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις ενδιαφέρονται έντονα για την πρωτοβουλία αυτή λόγω της μακράς εμπειρίας τους στα συνταξιοδοτικά προγράμματα. Σημειώνεται, όμως, ότι το PEPP για να δικαιολογεί το όνομά του και τους σκοπούς του, θα πρέπει να είναι ένα γνήσιο συνταξιοδοτικό προϊόν, η παροχή δηλαδή να δίδεται με τη μορφή τακτικών προσόδων, κάτι που δεν έχει ληφθεί επαρκώς υπόψη στο σχέδιο Κανονισμού. Διαφορετικά θα αποτελεί απλά ένα αποταμιευτικό πρόγραμμα.
Πιο συγκεκριμένα, πηγή προβληματισμού για τους ασφαλιστές αποτελεί η πρόβλεψη της πρότασης Κανονισμού για απόλυτη ελευθερία των παρόχων στην επιλογή των μορφών ρευστοποίησης του συσσωρευμένου κεφαλαίου : είτε εφάπαξ, είτε μέσω καταβολής προσόδου είτε συνδυασμός και των δύο ή τμηματικές καταβολές. Βέβαια, σύμφωνα με τις τελευταίες συζητήσεις που πραγματοποιούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προτείνει ένα ελάχιστο όριο 35% να καταβάλλεται σε μακροπρόθεσμες προσόδους.
Από τις συζητήσεις που διεξάγονται στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου φαίνεται ότι υπάρχει πολιτική πίεση για επίτευξη συμφωνίας πριν τις εκλογές του Μαΐου 2019, αν και λόγω πολυπλοκότητας της πρότασης η επίτευξη συμφωνίας θα αποτελέσει ιδιαίτερη πρόκληση για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς”.
