Ε.Ε.: Δεκάδες χιλιάδες οι παραβιάσεις του GDPR

Από την έναρξη ισχύος του GDPR, τον Μάιο του περασμένου έτους η Ε.Ε. έχει καταγράψει μπαράζ παραβιάσεών του, ενώ έχει επιβάλει ελάχιστα πρόστιμα.

Ειδικότερα οι παραβιάσεις που καταγράφηκαν ανέρχονται σε 60.000 τη στιγμή που τα πρόστιμα δεν έχουν ξεπεράσει τα 100.

Σύμφωνα με μια νέα έκθεση της πολυεθνικής νομικής εταιρίας DLA Piper, οι επίσημες στατιστικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνουν 41.502 κοινοποιήσεις παραβίασης δεδομένων μεταξύ 25 Μαΐου 2018 και 28 Ιανουαρίου 2019 (Ημέρα Προστασίας Δεδομένων).

Ωστόσο, η μελέτη κάλυψε μόνο 21 από τα 28 κράτη μέλη της ΕΕ και δεν συμπεριέλαβε χώρες όπως η Νορβηγία, η Ισλανδία και το Λιχτενστάιν, οι οποίες δεν είναι μέλη της ΕΕ αλλά αποτελούν μέρος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) και υπόκεινται στον ίδιο κανονισμό.

Η ανάλυση της DLA Piper περιλάμβανε 59.430 παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων σε ολόκληρη την Ευρώπη κατά την ίδια περίοδο, με τις Κάτω Χώρες, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο να βρίσκονται στην κορυφή της αρνητικής λίστας.

Οι εν λόγω περιοχές κατέγραψαν 15.400, 12.600 και 10.600 γνωστοποιήσεις παραβίασης αντίστοιχα.

Τα πρόστιμα

Κατά την εξεταζόμενη χρονική περίοδο, οι ρυθμιστικές αρχές επέβαλαν 91 πρόστιμα για παραβιάσεις του GDPR, αλλά λίγα εξ αυτών αφορούσαν στα προσωπικά δεδομένα, σύμφωνα με την έκθεση της DLA Piper. Για παράδειγμα, το υψηλότερο ήταν ένα πρόσφατο πρόστιμο ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ που επιβλήθηκε από τη γαλλική αρχή προστασίας δεδομένων (CNIL) στη Google για την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων για διαφημιστικούς σκοπούς χωρίς να λάβει την απαιτούμενη άδεια.

Στη Γερμανία, οι ρυθμιστικές αρχές επέβαλαν πρόστιμο ύψους 20.000 ευρώ σε μια εταιρεία επειδή δεν προνόησε να προστατεύσει τους κωδικούς των εργαζομένων. Στην Αυστρία επιβλήθηκε πρόστιμο 4.800 ευρώ για τη λειτουργία ενός μη εγκεκριμένου συστήματος CCTV.

Ο αριθμός και το μέγεθος των προστίμων, εξαιρουμένου του προστίμου στη Google, θεωρούνται χαμηλά μέχρι στιγμής σε σύγκριση με τον αριθμό των παραβιάσεων.  Το γεγονός αυτό πάντως αποδίδεται εν μέρει στο ότι οι ρυθμιστικές αρχές σε ορισμένες χώρες επιχειρούν ακόμη να προσαρμοστούν  στους νέους αυξημένους ρόλους εποπτείας που έχουν πλέον αναλάβει.