Ιστορίες τρέλας στην Ασπίς

Η διατήρηση επί μακρόν του σίριαλ της Ασπίς οδήγησε αρκετούς διαμεσολαβούντες στην αγορά, να μεταφέρουν σταδιακά χαρτοφυλάκια πελατών σε προγράμματα αυτοκινήτου κυρίως, αλλά και στους υπόλοιπους κλάδους σε άλλες εταιρίες. Κινήσεις που έγιναν προκειμένου να διασφαλίσουν τους πελάτες ή τη σχέση τους με τους πελάτες, απέναντι στην ανασφάλεια των εξελίξεων.

Αυτό αφορά χρηματοασφαλιστικούς συνεργάτες που θα λέγαμε ότι λειτουργούν με ένα υγιή τρόπο προσπαθώντας να έχουν ευχαριστημένους πελάτες, βλέποντας ταυτόχρονα το χώρο σαν καριέρα και όχι σαν ευκαιριακή ενασχόληση. Υπήρχαν όμως και απαράδεκτα φαινόμενα που χρήζουν διοικητικής ή νομικής αντιμετώπισης.

Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε τον περασμένο Ιούνιο, όταν εν μέσω του «κυκλώνα», ασφαλιστικός συνεργάτης πούλησε επενδυτικά προγράμματα της Ασπίς, ύψους 150.000 ευρώ. Επίσης τον Αύγουστο πωλούσαν συμβόλαια αυτοκινήτου ετήσιας διάρκειας και τώρα οι πελάτες ένα μήνα μετά θα χάσουν τα ασφάλιστρα 10 μηνών, μετά δηλαδή τον ένα μήνα που καλύπτει το Επικουρικό κεφάλαιο. Γιατί να μη γίνει ένα συμβόλαιο – αν όχι σε άλλη εταιρία- τουλάχιστον εξάμηνης διάρκειας βλέποντας τις ραγδαίες εξελίξεις στην εταιρία;

Με τέτοια φαινόμενα, εύλογες είναι οι απορίες για την ποιότητα αυτών των συνεργατών που μπρος στο κυνήγι της προμήθειας δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στους πελάτες αλλά τελικά και στους ίδιους τους εαυτούς τους, πλήττοντας την αξιοπιστία και εικόνα τους στην αγορά.

Αλλά και στο θέμα των αποζημιώσεων τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, όπου είναι γνωστές οι μεγάλες καθυστερήσεις. Ένας πελάτης για παράδειγμα είχε να εισπράξει αποζημίωση 2.800 ευρώ, όπου του δόθηκε στη συνέχεια επιταγή η οποία όμως ήταν χωρίς αντίκρισμα. Άλλοι πελάτες επίσης με επιταγές στα χέρια πήγαιναν σε καταστήματα της Aspis Bank – όπου σχηματίζονταν και ουρές -, για να εισπράξουν επιταγές και δεν τους έδιναν τα χρήματα, λέγοντάς τους να περάσουν π.χ. την επόμενη εβδομάδα.

Κύκλοι της αγοράς επισημαίνουν, ότι σε όλα αυτά δεν είναι αμέτοχοι βέβαια και οι πελάτες που ψάχνουν συχνά το πιο φθηνό προϊόν / πρόγραμμα. Όπως είναι γνωστό όμως, «το φθηνό είναι συχνά και πιο ακριβό».

Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε την περίπτωση των νοσοκομειακών προγραμμάτων, όπου οι κάτοχοι καλούνται να πληρώσουν τα έξοδα και να τα εισπράξουν απολογιστικά όπως φαίνεται μετά τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου Οικονομικών. Πόσο εύκολο όμως είναι να γίνει άμεσα η πληρωμή, όταν για παράδειγμα όπως μας έλεγε άνθρωπος της αγοράς, μια απλή επέμβαση θυρεοειδούς στοιχίζει 12.000 ευρώ;