Διδακτικό παραμύθι για την επιλογή συνεργατών

Το παραμύθι λέει..

Πέρασε πολύς χρόνος από τότε που με μεγάλη αισιοδοξία, ασφαλιστική εταιρία και τράπεζα αποφάσισαν να συνεργαστούν προς κοινό όφελος. Τα απαραίτητα χρήματα για τον «αρραβώνα» μπήκαν στα ταμεία και όλα έδειχναν καλά στρωμένα. Τα όνειρα πολλά και μεγάλα, τα σχέδια δυναμικά, με ορίζοντα μεγάλο και με ελπίδες να αποδώσουν «βάρος» στις κοινές κινήσεις, κέρδη, ανάπτυξη εργασιών και πολλά ακόμα από αυτά που εύχονται οι επιχειρηματίες.

Για μεγάλο διάστημα, το όραμα δουλευόταν και από στιγμή σε στιγμή περίμεναν όλοι να δουν το πρώτο βήμα. Ωστόσο αυτό δεν έγινε ποτέ, και δεν έγινε γιατί οι δυο πλευρές που είχαν την ευθύνη για το σχέδιο, δεν κατάφεραν να συνταχθούν σε μια κοινή πορεία.

Ξαναγίνονται προσπάθειες, επιχειρείται εξαρχής να δημιουργηθεί μια «κοινή διάλεκτος», επιδιώκεται η αναθέρμανση. Προς απογοήτευση όλων το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό.

Σιγά – σιγά τα όνειρα ξεθώριασαν, οι ελπίδες εξανεμίστηκαν, τα σχέδια «κάηκαν» και κανείς δε θέλει να μιλά για αυτό. Πάει και τελείωσε. Αμφότεροι θέλουν να ξεχαστεί η πικρή εμπειρία, οι χαμένες ώρες, οι σκέψεις που αδίκως έπεσαν στο τραπέζι του διαλόγου. Τα λεφτά και οι ανακοινώσεις συνεργασίας είναι το λιγότερο. Το περισσότερο ήταν οι άκαρπες προσπάθειες. Ωστόσο, ίσως και ευκαιριακά κάποιος να ωφελήθηκε, αλλά η ζωή και οι αξίες επιστρέφουν στο ίδιο σημείο. Η εμπειρία πικρή λένε οι ήχοι του δάσους…

 ΥΓ: Όταν η πραγματικότητα γίνεται παραμύθι φαίνεται συμπαθής. Αν αναλογιστεί όμως κανείς ότι η πραγματικότητα πρέπει να εξελίσσεται, να αποκτά δυναμική και κυρίως να περνά σε ακόμη μεγαλύτερα βήματα, τότε η στασιμότητα που επιδεικνύει φανερώνει ότι κάτι δεν γίνεται καλά. Και κυρίως επιβεβαιώνει ότι τα χούγια δεν αλλάζουν. Και συνιστάται προσοχή στην επιλογή των παραμυθιών ώστε να είναι διδακτικά!