Έχουν και οι εταιρείες λόγο…

Η αδυναμία του συστήματος να υιοθετήσει τις αλλαγές που συνιστούν ανάπτυξη ή επέρχονται με την ανάπτυξη είναι καταφανής. Ακόμα και οι σκέψεις ή οι προθέσεις που φέρουν αέρα αλλαγής, δε φαίνεται να «περνούν» εύκολα στην ελληνική αγορά.

Χρόνια τώρα η ίδια γεύση: καθετί καινούργιο σκοντάφτει  σε αντιλήψεις, σε ανθρώπους, σε διαδικασίες. Όσο και να έχουν δίκιο από την πλευρά τους, στο να αντιδρούν στο άκουσμα νέων ιδεών, επί της ουσίας προκαλούν έμφραγμα σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια.

Τρανταχτό παράδειγμα, είναι η πρόσφατη τοποθέτηση της υπουργού Απασχόλησης κας Λ. Κατσέλη, η οποία άνοιξε το θέμα της συνεργασίας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα για την πρωτοβάθμια περίθαλψη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.  

Είπε λοιπόν η υπουργός ότι με μια τέτοια συνεργασία  θα μπορούσαν να καλυφθούν ιατροφαρμακευτικά οι μακροχρόνια άνεργοι που σήμερα ανέρχονται σε περίπου 300 χιλιάδες άτομα  και δεν εισπράττουν το επίδομα, καθώς και οι επαγγελματίες που έκλεισαν την επιχείρησή τους. 

Μάλιστα το κόστος για κάθε άνεργο είναι 3,5-5 ευρώ το μήνα και με λίγα χρήματα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα  δίχτυ ασφαλείας για εκείνους που το χρειάζονται, είπε η κα Κατσέλη. 

Ενώ λοιπόν η υπουργός – αν ερμηνεύσουμε την πρόθεσή της – επιχειρούσε να δώσει λύση σε ένα σημαντικότατο θέμα που αφορά χιλιάδες ανθρώπους, κάποιοι άλλοι με διάφορες ιδιότητες συνδικαλιστικές, πολιτικές, θεσμικές, κατέρριπταν το «άνοιγμα» της υπουργού σε νέα πεδία προβληματισμού με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για κερκόπορτα εισόδου των ασφαλιστικών εταιρειών στο κοινωνικό αγαθό της ασφάλισης.  

Υπερβαίνοντας το αδιέξοδο που σήμερα βρισκόμαστε, αγνοώντας τις ανάγκες, αψηφώντας την δυσλειτουργία του συστήματος αυτοί που εναντιώθηκαν στην πρόταση Κατσέλη στάθηκαν πιστοί στις αρχές τους. Και καλά έκαναν. 

Ωστόσο, σε μια απλή προσέγγιση, η πρόταση Κατσέλη είναι διέξοδος, είναι διαφυγή, είναι λύση σε ένα υφιστάμενο πρόβλημα. Είναι δοκιμή σε κάτι καινούργιο, είναι ανάπτυξη,  είναι η νέα πρόταση η οποία όμως αποτελεί καινοτομία μόνο για την Ελλάδα διότι η είσοδος των ασφαλιστικών στην κοινωνική ασφάλιση έχει γίνει και λειτουργεί ομαλά εδώ και δεκαετίες στις άλλες χώρες… 

Αντίθετα η άρνηση της άλλης πλευράς δε φαίνεται να εξυπηρετεί την εξέλιξη και κυρίως την διευκόλυνση αυτών που έχουν πρόβλημα. 

Τελικά αντιπροτάσεις υπάρχουν; Διότι πέραν της στατικής άρνησης των νέων ιδεών πρέπει να βρεθούν και λύσεις. 
ΥΓ:  Έχουν και οι εταιρείες λόγο…