Διχασμός ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στον κλάδο υγείας

Το κόστος των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας αυξάνεται συνεχώς, παγκοσμίως. Στην Ελλάδα αυτό είναι ακόμα πιο έντονο, ειδικά όσον αφορά τις ενδονοσοκομειακές υπηρεσίες, όπου οι χρεώσεις είναι δυσανάλογα υψηλές σχετικά με αυτές στις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες. 

Όσον αφορά στα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα στην Αττική, επικρατεί ένα σχετικό ολιγοπώλιο που έχει ως αποτέλεσμα το υψηλό κόστος των υπηρεσιών. Φυσικά, το κόστος των υπηρεσιών είναι ιδιαίτερα υψηλό και για άλλους λόγους, όπως π.χ. η τιμή των ειδικών υλικών.

Στην Ελλάδα, ακόμα επικρατεί ο διχασμός ιδιωτικού/δημοσίου τομέα, με συνέπεια να μην γίνεται αποτελεσματική αξιοποίηση πόρων σε κανέναν από τους δύο τομείς. 

Στην πρωτοβάθμια περίθαλψη υπάρχει περιθώριο ανάπτυξης διότι διεθνώς, όλο και περισσότερο, τα σύγχρονα προβλήματα υγείας αντιμετωπίζονται σε εξωνοσοκομειακό περιβάλλον. Για παράδειγμα, αναφέρομαι στην αντιμετώπιση χρόνιων παθήσεων όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπέρταση –νοσήματα που επηρεάζουν ένα μεγάλο μερίδιο του ελληνικού πληθυσμού- που μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζονται εξωνοσοκομειακά.

Η τεχνολογία, που συνήθως σχετίζεται με την μείωση του κόστους των υπηρεσιών, όταν εφαρμόζεται στην ιατρική περίθαλψη συχνά έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κοστολογίου. Η εφαρμογή νέων τεχνολογικών μεθόδων στην ιατρική, από την άλλη, επιτρέπει την αντιμετώπιση προγραμματισμένων χειρουργικών επεμβάσεων ως περιστατικών μιας μέρας (εισαγωγή και εξιτήριο την ίδια μέρα) εφ’ όσον επιτρέπει μια ταχύτερη ανάρρωση. 

Όσον αφορά στις ασφάλειες υγείας στη χώρα μας, διαπιστώνεται ότι η ασφαλιστική συνείδηση των Ελλήνων βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα συγκριτικά με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. 

Τα παραδοσιακά προϊόντα υγείας που υπάρχουν στην αγορά χαρακτηρίζονται από προγράμματα τα οποία καλύπτουν τα πάντα ισοβίως και μάλιστα μόνο αν οι υπηρεσίες παρέχονται σε νοσοκομειακό περιβάλλον. 

Τα σύγχρονα προϊόντα υγείας πρέπει να επιτρέπουν μία στροφή της ιατρικής προς την εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, καθώς και την αναπροσαρμογή τόσο των παροχών όσο και του ασφαλίστρου για να παραμένουν σε αρμονία με τις εξελίξεις. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει οι ασφαλιστικές εταιρείες να στραφούν σε προϊόντα ετησίως ανανεούμενα.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω, ο ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης θεωρείται σημαντικός και συμβάλει στην αναβάθμιση της υγείας στην Ελλάδα αλλά είναι απαραίτητο να υπάρξουν οι προϋποθέσεις – κατάλληλο νομικό πλαίσιο, κίνητρα, επαγγελματισμός και εποπτεία- που θα επιτρέπουν την βιωσιμότητα της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας και στην υγεία. Είναι προφανές ότι οποιοδήποτε πλαφόν τεθεί στις παροχές ή στα ασφάλιστρα, θα οδηγήσει σε αδιέξοδο, το οποίο θα είναι ασφαλώς σε βάρος του καταναλωτή.

Κοιτάζοντας μπροστά, πιστεύω πως ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να βρουν τρόπους συνεργασίας, με στόχο τη μέγιστη αξιοποίηση των υπαρχόντων πόρων και την παροχή των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών.