Αδικαιολόγητες αποκλίσεις στις τιμές των τιμολογίων

Πολιτική πλειοδοσίας παροχών ακολουθεί ένας σημαντικός αριθμός ασφαλιστικών εταιρειών στον κλάδο Αυτοκινήτου, έχοντας οδηγήσει τις προμήθειες σε επίπεδα που ξεφεύγουν κάθε λογικής. 

Από στοιχεία που ήλθαν σε γνώση του Insurance World και που αφορούν στις προμήθειες 15 ασφαλιστικών εταιρειών με σημαντική δραστηριότητα στον κλάδο, προκύπτει ότι η ψαλίδα μεταξύ μικρότερης και μεγαλύτερης παροχής στην Αστική Ευθύνη Αυτοκινήτου διαμορφώνεται από 13% έως και 28% (!). Πρόκειται για απόκλιση που σε κάθε περίπτωση δεν δικαιολογείται από τις αρχές του ανταγωνισμού – ελεύθερου και αθέμιτου, από τα κοστολογικά στοιχεία του κλάδου, πολύ δε περισσότερο από τις αναλογιστικές μελέτες.

Ανάλογες αποκλίσεις παρατηρούνται και στις προμήθειες των συμπληρωματικών καλύψεων, όπου η χαμηλότερη είναι της τάξης του 15% και η υψηλότερη του 28%.

Όσο για το δικαίωμα συμβολαίου, έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, αφού διαμορφώνεται στο 20%, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις εταιρειών οι οποίες κρατούν για το ταμείο τους και το 30% (!) του ασφαλίστρου.

Από τα ίδια στοιχεία, που το Insurance World τα έχει με ονοματεπώνυμο και που για λόγους αρχής δεν αναφέρεται σε τίτλους εταιρειών, προκύπτει επίσης ότι σε πλειοδοσία προμηθειών επιδίδονται κυρίως οι συνήθεις ύποπτοι του κλάδου, αποβλέποντας στη γρήγορη αύξηση της παραγωγής τους, αλλά και πολύ μεγάλες εταιρείες οι οποίες λόγω του όγκου τους και της δυναμική τους, αποφασίσουν να ξεφύγουν του υγιούς ανταγωνισμού προτείνοντας υψηλές προμήθειες ώστε να βάλουν… χέρι στα πελατολόγια εταιρειών των οποίων οι μέρες είναι… μετρημένες. 

Ορισμένες πάλι από τις εταιρίες οι οποίες χορηγούν προμήθειες άνω του 24% είναι σταθερές στην πολιτική τους, εξασφαλίζοντας τα ποσοστά αυτά στο σύνολο των συνεργατών τους, είτε πρόκειται για παραδοσιακούς, είτε για νέους οι οποίοι υπόσχονται μεταγραφές χαρτοφυλακίων εταιρειών που κινδυνεύουν να χάσουν την άδειά τους.

Στη λίστα με τις εταιρείες υψηλών προμηθειών εντοπίζονται και κάποιες, πολύ λίγες σε αριθμό, που κατά το παρελθόν ασκούσαν λελογισμένη πολιτική παροχών και που από τις συνθήκες της αγοράς υποχρεώθηκαν σε κάθετη αλλαγή της στάσης τους.

Όλες αυτές οι εταιρίες, όπως εξάλλου και το σύνολο της ασφαλιστικής αγοράς, έχουν απέναντί τους περίπου 14.000 διαμεσολαβούντες, εκ των οποίων 6.000 από τις τράπεζες, που από κοινού μοιράζονται την πίτα των ασφαλίσεων Οχημάτων, η οποία σε ετήσια βάση υπολογίζεται στα 250 με 300 εκατ. ευρώ.

Πρόκειται για Μεσίτες Ασφαλίσεων, Πράκτορες, Ασφαλιστικούς Συμβούλους και Συντονιστές Ασφαλιστικών Συμβούλων, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, διαμεσολαβούν προκειμένου η οδήγηση των περίπου 4 εκατομμυρίων αυτοκινήτων, παντός τύπου, να καταστεί οικονομικά ασφαλέστερη.

Στην προσπάθειά τους αυτή καλούνται να αντιμετωπίσουν, πέρα από τον πελάτη και τις ανάγκες του, πέρα από τις ασφαλιστικές εταιρείες – τους προμηθευτές δηλαδή των προϊόντων που πωλούν και μια σειρά από ζητήματα τα οποία το Insurance World επιχειρεί να κωδικοποιήσει και να αναλύσει.

 

 

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα λοιπόν στη διαμεσολάβηση είναι οι χρόνοι πληρωμών, τόσο στις αποζημιώσεων προς τους ασφαλισμένους, όσο και στις απόδοσης των ασφαλίστρων στις ασφαλιστικές εταιρείες.

Σε ότι αφορά τις αποζημιώσεις, παράγοντες της αγοράς αναφέρουν στο Insurance World ότι οι χρόνοι καταβολής τους έχουν δύο ταχύτητες. Η πρώτη και πιο γρήγορη αφορά όσες εταιρείες αποζημιώνουν εντός προθεσμιών, και πολλές φορές πολύ πριν την εκπνοή της όποιας προθεσμίας, σε πραγματικά άμεσο χρόνο, καλύπτοντας κυρίως μικροζημιές, ενώ για αποζημιώσεις μεγαλύτερης αξίας τις περισσότερες φορές εξαντλούν τα περιθώρια που ορίζει ο νόμος, προκειμένου να μελετήσουν το φάκελο σε βάθος, πριν καταλήξουν στο ποσό της αποζημίωσης.

Η δεύτερη όμως και πιο αργή ταχύτητα στους χρόνους των αποζημιώσεων αφορά εταιρείες οι οποίες επιλέγουν να αναπτύσσονται στηριζόμενες σε πτωχευτικά ασφάλιστρα, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να καλύψουν οικονομικά τους πελάτες τους. Πρόκειται για εταιρείες οι οποίες για την καταβολή της αποζημίωσης δίνουν… ραντεβού στον ασφαλισμένου μετά από δύο, τρεις, ή και τέσσερις μήνες. Μάλιστα, ορισμένες καταβάλλουν αποζημιώσεις με μεταχρονολογημένες επιταγές, στην πλειονότητά τους άλλων εταιρειών και όχι δικές τους.

Βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται για τον τρόπο υπολογισμού των αποζημιώσεων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ασφαλισμένων στις εν λόγω εταιρείες οι οποίοι αναγκάζονται να δεχθούν το ποσό της αποζημίωσης που τους προτείνεται προκειμένου να εξασφαλίσουν έστω και ένα μέρος της ζημιάς που υπέστησαν σε άμεσο χρόνο, αποφεύγοντας έτσι τη δικαστική οδό, που μπορεί να αποφέρει περισσότερα, όμως οι χρόνοι αποζημίωσης δεν υπολογίζονται σε εβδομάδες ή σε μήνες, αλλά σε χρόνια. 

«Η στάση των συγκεκριμένων εταιρειών δυσφημεί τον κλάδο, το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης» αναφέρει ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων, κ. Γ. Καραβίας, ο οποίος δηλώνει στο Insurance World ότι η προσπάθεια της Επ.Ε.Ι.Α. να καθιερώσει νέες διαδικασίες διακανονισμού των αποζημιώσεων θα δώσει λύσεις σε χρόνια προβλήματα του κλάδου.

 

 

Όμως θέμα τίθεται και με τις αποδόσεις των ασφαλίστρων. Ο κανόνας θέλει σήμερα τους διαμεσολαβούντες να αποδίδουν τα ασφάλιστρα που συγκεντρώνουν από τις πωλήσεις συμβολαίων σε διάστημα ενός, δύο ή και τριών μηνών. Πρόκειται για καθυστερήσεις πληρωμών για τις οποίες έχουν συνάψει συμβάσεις με τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Ωστόσο, πρόβλημα στην αγορά έχει δημιουργηθεί με ορισμένα, όχι λίγα σε αριθμό, διαμεσολαβούντα, φυσικά και όχι νομικά, πρόσωπα ή οργανωμένα γραφεία, τα οποία ενώ συγκεντρώνουν σημαντικά ποσά από τις εισπράξεις ασφαλίστρων, τα αποδίδουν σε χρόνους εκτός συμφωνιών. Σκοπός τους είναι να… γυρίσουν, όπως λέγεται το χρήμα που εισπράττουν για λογαριασμό των ασφαλιστικών εταιρειών, προς εξασφάλιση υπεραξιών από τη διαχείρισή του. Πολλοί δε εξ αυτών, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν τα μέγιστα, χάνουν και τα ελάχιστα, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να καταβάλλουν τα οφειλόμενα στους προμηθευτές τους, τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Γνωστός παράγοντας της διαμεσολάβησης, που θέλησε ν τηρήσει την ανωνυμία του, δήλωσε στο Insurance World ότι «είναι χρέος του Επόπτη να απομονώσει τα άτομα αυτά από την αγορά, καθότι πέρα από την οικονομική ζημία που προκαλούν στις ασφαλιστικές εταιρείες, αμαυρώνουν το θεσμό της διαμεσολάβησης, καθώς και το κύρος όσων πρακτόρων, μεσιτών, ασφαλιστικών συμβούλων και συντονιστών ασφαλιστικών συμβούλων επιμένουν να δραστηριοποιούνται στον κλάδο εφαρμόζοντας το γράμμα του νόμου.»

 

 

Πάντως αν υπάρχει κάποιο ζήτημα το οποίο πραγματικά καιει τους διαμοεσολαβούντες όλων των κατηγοριών είναι οι προμήθειες που λαμβάνουν από την πώληση ασφαλιστικών προγραμμάτων, που λόγω και της κρίσης ακολουθούν πτωτική πορεία. Σήμερα, οι προμήθειες, όπως προαναφέρθηκε, κυμαίνονται μεταξύ 13 και 28%, και διαμορφώνονται ανάλογα με την ασφαλιστική εταιρεία, τον τύπο διαμεσολάβησης, καθώς και το ύψος της παραγωγής που εξασφαλίζει κάθε διαμεσολαβών πρόσωπο, όπως επίσης και από το ύψος των ετήσιων ζημιών του χαρτοφυλακίου κάθε διαμεσολαβητή.

Η τάση θέλει τις προμήθειες των διαμεσολαβούντων να συμπιέζονται χρόνο με το χρόνο, γεγονός το οποίο προκαλεί αντιδράσεις στους κόλπους τους. Τόσο η προσπάθειες των εταιρειών να μαζέψουν το κόστος τους, όσο όμως και η κρίση που προκαλεί πολυποίκιλα προβλήματα στην αγορά, έχουν περιορίσει αισθητά τις προμήθειες σε πολλά από τα δίκτυα πωλήσεων.

Μένει να φανεί σε τι ύψος θα ισορροπήσουν τελικά, αν και όπως δηλώνουν στελέχη ασφαλιστικών εταιρειών, η συγκέντρωση του κλάδου που εντείνεται λόγω και της εξυγίανσης, αναμένεται να οδηγήσει σε λιγότερα, μεγαλύτερα, άρα και ισχυρότερα εταιρικά σχήματα, που θα είναι σε θέση να διαπραγματευθούν αποτελεσματικότερα για τα ίδια τις προμήθειες των δικτύων πώλησης.

 

 

Όμως ο πραγματικός πονοκέφαλος όλων των διαμεσολαβούντων είναι τα εναλλακτικά δίκτυα πώλησης, το internet και το bancassurance. Σε ότι αφορά ειδικότερα τις τραπεζασφάλειες, παρά τα όσα θεσπίσθηκαν περί εκπαίδευσης των προσώπων που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο κανάλι πωλήσεων, παρά τις διαδικασίες που καθιερώθηκαν για την πιστοποίησή τους, οι ασφαλιστές, με την… κλασική έννοια του όρου, συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ένα κανάλι αυτόματης διάθεσης ασφαλιστικών προϊόντων, που δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο σέρβις ή υποστήριξης του ασφαλισμένου.

Βέβαια, από την αντίπερα όχθη οι τράπεζες υπεραμύνονται της θέσης που έλαβαν στην ασφαλιστική αγορά, ισχυριζόμενες ότι πληρούν απόλυτα τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, οπότε συνεχίζουν να αναπτύσσονται βάσει των συμφωνηθέντων.

Παράγοντες προερχόμενοι από τον τραπεζικό τομέα επισημαίνουν ότι, το bancassurance στον κλάδο Αυτοκινήτου θα αναπτύσσεται όσο θα υπάρχει η χρηματοδότηση και ως δραστηριότητα ήδη κατέχει σημαντικά μερίδια στην κατηγορία.

Πάντως, άπαντες παραδέχονται ότι η πρακτική της υποχρεωτικής ασφάλισης στην εταιρεία με την οποία συνεργάζεται η αντιπροσωπεία αυτοκινήτων έχει περιοριστεί σημαντικά. Πλέον η πλειοψηφία των αντιπροσωπειών διαθέτει, μέσο μεσιτικών γραφείων που ελέγχων οι ίδιες, συνεργασίες με πολλές ασφαλιστικές εταιρείες, οπότε κάθε αγοραστής οχήματος έχει τη δυνατότητα της επιλογής χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει σε τρίτους.

 

 

Όσο για το δεύτερο εναλλακτικό κανάλι, το διαδίκτυο, φαίνεται ότι η ανάπτυξη δεν πρόκειται να σταματήσει παρά τις αντιδράσεις των διαμεσολαβούντων. Πολύ απλά διότι το internet καθιερώνεται όλο και περισσότερο στη συνείδηση του Έλληνα καταναλωτή. Έτσι λοιπόν και στο αυτοκίνητο έχουν ήδη υπάρξει επιθετικές πρωτοβουλίες ασφαλιστικών εταιρειών για την πώληση ασφαλιστηρίων από απόσταση, που, όπως μαρτυρούν οι επιδώσεις τους, θα έχουν μέλλον. Βέβαια, η αγορά αυτή παραμένει πολύ χαμηλά ως προς τη συμμετοχή της στο σύνολο των ετήσιων ασφαλίστρων του κλάδου, όμως το γεγονός και μόνο ότι αναπτύσσεται με ρυθμούς της τάξης του 30 ή και του 40%, καταδεικνύει ότι υπάρχει μέλλον.

Εξάλλου για τις ασφαλιστικές εταιρείες το internet σημαίνει μηδενικές προμήθειες, άρα και πιο ανταγωνιστικά, αλλά και λιγότερο κοστοβόρα για τις ίδιες ασφάλιστρα. Από αυτό και μόνο γίνεται αντιληπτό ότι οι εταιρείες σε κάθε περίπτωση δεν θα εγκαταλείψουν το… σπορ των ηλεκτρονικών πωλήσεων. Εξάλλου είναι ξεκάθαρό ότι επενδύουν στις επόμενες γενιές ασφαλισμένων, αυτές που ήδη μεγαλώνουν μέσο διαδικτύου.

Από την πλευρά τους οι διαμεσολαβούντες, που βλέπουν να χάνουν από το internet μερίδια, προμήθειες, άρα και μέρος της δύναμής τους, δηλώνουν ότι όποιος αγοράζει από απόσταση στερείται γνώσεων για το προϊόν, σέρβις, αλλά και υποστήριξη σε περίπτωση ατυχήματος.