Το τέλμα της ασφαλιστικής αγοράς και η Ασπίς

Η υπόθεση της Ασπίς δεν έχει ακόμη κλείσει. Και πρόκειται για μια πολύ δύσκολη ιστορία που αφορά την ασφαλιστική αγορά και θα έπρεπε για λόγους δημιουργίας καλής αίσθησης να είχε περάσει στο παρελθόν. 

Αυτή χωρίς πολλά λόγια είναι η σύντομη και αφαιρετικά ξεκάθαρη προσέγγιση του ακανθώδους θέματος το οποίο:  έριξε σε περιπέτεια χιλιάδες ασφαλισμένους που πλήρωναν το συμβόλαιό τους, και έπληξε τον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης δημιουργώντας την απλουστευμένη αντίληψη 

Και η στήλη επανέρχεται με αφορμή την επιστολή (ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΥΠΟΥΡΓΟ) που απέστειλε ο Σύλλογος Ζημιωθέντων Ασπίς στον υπουργό Οικονομίας κ. Γιάννης Στουρνάρα ζητώντας τι άλλο μια παρέμβαση που θα δώσει λύση στους ομήρους των όσων συμβαίνουν στην ελληνική ασφαλιστική αγορά.

Κατά την άποψή μας στην παρούσα συγκυρία είναι σημαντικό να εξετάσει κανείς ποιες είναι οι προεκτάσεις των τεκταινόμενων περί την Ασπίς. Και συγκεκριμένα, κάποιοι άνθρωποι περίπου 600 χιλιάδες αλλά και πολλοί άλλοι που ανήκουν στον περίγυρό τους( αν υπολογίσουμε 4-5) δηλαδή κοντά στα 2,5- 3 εκατομμύρια γνώρισαν (άμεσα οι παθόντες και έμμεσα οι περί αυτών) μια πολύ κακή εικόνα για την ασφαλιστική αγορά. Μια εικόνα αφερεγγυότητος, μια εικόνα θλιβερή εξαπάτησης πολιτών, μια εικόνα τραγική από ένα κράτος που δε μπορεί να προστατεύσει τον καταναλωτή. Η ευθύνη ανήκει σε όλους, επιμερίζεται και σίγουρα δεν έχει σημασία ποιος φέρει την μεγαλύτερη. Ας το ξεπεράσουμε και αυτό και να εστιάσουμε στον αντίκτυπο που δεν είναι άλλος από το να μένουν έκθετοι οι αγοραστές των συμβολαίων και εκτεθειμένοι αυτοί οι επαγγελματίες της αγοράς που τους τα πούλησαν και υποστήριξαν την δράση της Ασπίς. Έκθετο μένει και το κράτος που αποδεικνύει την αδυναμία του να δώσει έστω και εκ των υστέρων κάποια μικρή αχτίδα ελπίδας στους εγκλωβισμένους της Ασπίς. Η μεγαλύτερη όμως πληγή είναι αυτή που υπέστη η ασφαλιστική αγορά. Πληγή που δεν κλείνει και η πολλαπλασιαστική της επιρροή είναι χωρίς αμφισβήτηση πολύ μεγάλη. Πόσοι είναι αυτοί που εξαιτίας της Ασπίς αποφεύγουν την ασφάλισή τους ή περιορίζουν την σχέση τους με την αγορά στα απολύτως βασικά δηλαδή το εξής ένα συμβόλαιο αυτοκινήτου. Πόσοι είναι αυτοί που δε μπορούν να πεισθούν εξαιτίας της Ασπίς να αγοράσουν ένα άλλο πρόγραμμα από άλλη εταιρεία. Πόσοι είναι αυτοί που έχουν ισοπεδώσει τις ασφαλιστικές εταιρείες θεωρώντας ότι : «όλες είναι ίδιες» και αμφισβητούν ότι αφορά την ιδιωτική ασφάλιση. 

Μετά από αυτές τις γρήγορες και άτακτες σκέψεις, η συγκροτημένη προσέγγιση εστιάζει σε μια απορία: μήπως η υπόθεση της Ασπίς αφορά λιγότερο τους ασφαλισμένους και συνεργάτες της εταιρείες και πολύ περισσότερο σε μεγάλο βαθμό τις υπόλοιπες ασφαλιστικές εταιρείες που αγωνίζονται να αναπτυχθούν μέσα από δύσκολες συνθήκες;. Μήπως το λιθαράκι της Ασπίς ήταν το βαρίδι που κρατάει σε ένα τέλμα ετών την ελληνική ασφαλιστική αγορά; Νοιάστηκε κανείς;