Η ασφαλιστική αγορά δεν πουλά

της Ελενας Ερμείδου

Περίσσια γραφειοκρατία μέχρι και καταστροφική, απουσία λόγου, ταλέντων και ηγεσίας. Τέσσερα βασικά σημεία που καθορίζουν αν θα πας μπροστά ή πίσω, στην καλύτερη περίπτωση αν θα μείνεις στάσιμος.

Η Insurance Europe ανταλλάσσει διαρκώς επιστολές για τα ίδια θέματα για παράδειγμα με την EIOPA. Ο ένας προτείνει, ο άλλος διαμαρτύρεται, ή στην καλύτερη περίπτωση συμβουλεύει, αλλά ελάχιστα γίνονται. Εν συνεχεία όλα περνάνε από το τέρας της γραφειοκρατίας που ονομάζεται Κομισιόν.

Πλέον, δεν υπάρχει αρχή , δεν υπάρχει μέση, δεν υπάρχει τέλος, χάνεται ο στόχος. Οι πραγματικές απαιτήσεις της οικονομίας απέχουν παρασάγγας από τις απαιτήσεις των τεράτων της γραφειοκρατίας που συντηρούνται από αυτήν. Μέρος του Solvency II δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, απαγορεύει στις ασφαλιστικές να κάνουν την δουλειά τους.  Χρειάστηκε τόσος καιρός να το αποδεχτούν και θα χρειαστεί πολύ περισσότερος για να το διορθώσουν. Στα χρόνια αυτά η ζημιά έγινε και μεγαλώνει. Διαβάσαμε σήμερα ότι η EIOPA θέλει να κάνει αλλαγές στην IDD, διαβάσαμε και την απάντηση της Insurance Europe. Όλες οι συζητήσεις στο ίδιο μοτίβο.

Και ας έρθουμε στα δικά μας. Οι τοπικές αγορές δεν μπορούν να κάνουν και πολλά και δεν μπορούν να τα βάλουν με τα τέρατα της γραφειοκρατίας γιατί αυτά πατάνε πολύ γερά.  Η δική μας αγορά, η ελληνική ασφαλιστική αγορά, δεν μπορεί όμως ούτε τα δικά της να λύσει. Δυσκολεύεται. Έγιναν και γίνονται πολλές προσπάθειες για να ενωθεί η ασφαλιστική διαμεσολάβηση, γίνονται όμως και πολλές προσπάθειες για να διασπαστεί. Γιατί όσοι διαφωνούν, δεν προτείνουν λύσεις;

Εδώ και ένα χρόνο απουσιάζει ένας δυνατός λόγος από τις ασφαλιστικές που θα εμπνεύσει την αγορά. Μπήκαμε στο 2021, και  δεν ακούσαμε τίποτα το ιδιαίτερο που να εμπνέει, να καθοδηγεί, να δημιουργεί, να δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης. Μόνο ότι ακούμε για την υγεία και την άνοδο του κλάδου κτλ. Τα ίδια. Όλα αυτά θα καταλαγιάσουν, αν η αγορά δεν δώσει έμφαση στην λεπτομέρεια που είναι αυτή που δημιουργεί τις σχέσεις εμπιστοσύνης.

Το να βγει ένα βίντεο, καλογυρισμένο με αναγνωρισμένους  από την μάζα ηθοποιούς για την ασφαλιστική συνείδηση και τους κινδύνους; Κάθε χρόνο βγαίνει. Δεν έχει αποτέλεσμα. Γιατί αυτό ; Κατά την γνώμη μου, αυτός που αγοράζει ψάχνει να βρει περιεχόμενο, τότε μόνο το αγοράζει. Ξέρει καλά ο καταναλωτής ότι δεν έχει λόγο να ταυτιστεί με τον ηθοποιό. Αλλά και αν ακόμα το επίπεδο είναι αυτό. Τι θα γίνει;

Στην συνέχεια πρέπει να πειστεί ότι η κάλυψη που θα τους δοθεί θα δημιουργεί μακροπρόθεσμα οφέλη. Ο πωλητής ή ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, ή οι ασφαλιστικές θα πρέπει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ασφαλισμένων, των καταναλωτών, των πελατών, που είναι το πιο σημαντικό. Τα εφέ, η θεωρία και τα ακριβά βίντεο, τι διάρκεια έχουν; Ξεθωριάζουν μετά από 10 ημέρες και οι πελάτες τα διαγράφουν.

Tο ‘παλιό’ δεν πουλιέται.