Ασυμβατότητα τιμολόγησης κινδύνων: Καραμπόλα αγοράς με επενδυτές

της Ελενας Ερμείδου

Διαβάσαμε στην Insurance Europe πως υπάρχει ασυμβατότητα στην τιμολόγηση κινδύνων φυσικών καταστροφών. Διαβάσαμε επίσης ότι η έννοια του κινδύνου δεν είναι επαρκώς καθορισμένη και ότι η ασφαλιστική αγορά πρέπει να δράσει αρχής γενομένης από την πρόληψη.

Ο σχεδιασμός υπέρ την πρόληψης βοηθάει στην αντιμετώπιση. Πολύ σωστό. Το ένα σκέλος είναι η πρόληψη. Το άλλο σκέλος που είναι η ασφάλιση, πώς λαμβάνεται υπ’ όψιν; Ο κίνδυνοι που σχετίζονται με το κλίμα κατά πόσο λαμβάνονται πλήρως υπ’ όψιν στην τιμολόγηση των ασφαλιστικών προϊόντων, πολλώ δεν μάλλον στην αντασφάλιση;

Η σκέψη μου αυτή δεν αντιτίθενται στην πρόληψη, κάθε άλλο, προτάσσει, όσο και αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά την ανάπτυξη της αγοράς και της οικονομίας μέσω επενδύσεων.

Έχουμε ήδη υποδεχτεί μία, θα μπορούσαμε να πούμε, νέα θεώρηση πραγμάτων με την εισαγωγή των χρηματοοικονομικών και μη χρηματοοικονομικών ESG δεικτών, οι οποίοι τι λένε με υπεραπλουστευμένα λόγια;, ότι οι επενδυτές στηρίζουν τις επιχειρήσεις που επιλέγουν να τοποθετούνται σε περιουσιακά στοιχεία σεβόμενες ένα κώδικα δεοντολογίας ηθικό και κοινωνικό.  Εκείνες, επίσης τις επιχειρήσεις οι οποίες προσδιορίζουν τις επιλογές τους σε ό,τι αφορά την διεκπεραίωση εργασιών, την επιλογή προσωπικού, τις συναλλαγές τους με την κοινωνία γνώμονα τη λογική, τους ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες που επικρατούν.

Ας έλθουμε τώρα σε αυτά που υποστηρίζει η αγορά: να προσελκύσει επενδυτές να τοποθετηθούν σε επενδυτικά προϊόντα καταστροφών, αντισταθμίζοντας έτσι τον κίνδυνο αλλά και ισορροπώντας τους κινδύνους μεταξύ παραδοσιακών και εναλλακτικών αντασφαλιστικών κεφαλαίων.

Και φτάνουμε στο ερώτημα το εξής: Τοποθετούνται οι επενδυτές σε κεφάλαια που δεν είναι ο κίνδυνος σωστά τιμολογημένος; Ή θα γυρίσουν την πλάτη ή θα αρχίσουν τους εξονυχιστικούς ελέγχους. Δεν θα ψάξουν για συσχετισμούς προϊόντων με το κλίμα, δεν θα αναρωτηθούν για την ύπαρξη μοντέλων ακριβείας και πώς λαμβάνονται αυτά υπ’ όψιν σε σχέση με το περιβάλλον;

Επίσης, θα είναι λογική η ερώτηση γιατί στους κινδύνους να μην έχει υπολογιστεί και το μερίδιο των κρατών. Το είδαμε και στην τοποθέτηση της Insurance Europe: Το κράτος και η ιδιωτική ασφάλιση θα πρέπει να συμπράξουν για να υπάρξει αποτέλεσμα.

Και, ένα ακόμα βασικό ερώτημα είναι αν οι αποζημιώσεις που καταβάλλονται αντιστοιχούν στους κινδύνους που υπογράφονται. Βλέπετε κυριαρχεί μεγάλη αβεβαιότητα.

Και επανερχόμαστε στους δείκτες ESG που αγαπάνε οι επενδυτές και μη επενδυτές, όλα τα μέλη που σχετίζονται και συνεργάζονται με τις επιχειρήσεις. Οι ESG απαιτούν λεπτομερείς αναφορές οι οποίες ανατροφοδοτούν επιλογές. Η χρήση δεδομένων είναι εξ’ ίσου απαραίτητη.

Διαβάσαμε, ακούσαμε, το κράτος δεν έχει κάνει τίποτα για να τονώσει τις επενδύσεις. Οι ασφαλιστικές από μόνες τους μπορούν;