Περιμένοντας τους νέους κλυδωνισμούς

Η ετοιμασία της επιστροφής από την φυγή του καλοκαιριού έχει αρχίσει λίγο πολύ για όλους. Εθιμικά, μετά τις 15 Αυγούστου η ψυχολογία της αγοράς «δείχνει» την κατεύθυνση της επανόδου στους γνώριμους εντατικούς ρυθμούς της γνώριμης καθημερινότητας. 

Ωστόσο φέτος υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα: η καθημερινότητα δεν είναι γνώριμη διότι επικρατεί ασάφεια ως προς το τι φέρνουν οι επόμενοι μήνες. Έτσι, η επιστροφή των πολιτών γίνεται σε άγνωστο περιβάλλον. 

Φόβος για το τι θα ξημερώσει κυριαρχεί σε όλες τις επαγγελματικές τάξεις και αυτό είναι καταλυτικά σοβαρό για την αγορά. Η αιτία της κατάστασης αυτής είναι προφανής. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται ακόμη στο τούνελ, κινείται ακόμα στους «ρυθμούς» της τρόικας, η λήψη έκτακτων μέτρων δεν έχει σταματήσει καθώς κανείς εκ των αρμοδίων δεν εγγυάται το αντίθετο. Αμιγώς οικονομικά τα πράγματα δεν μπορεί να εκτιμηθούν ως καλά. 

Ανάπτυξη δεν υπάρχει, δουλειές δεν ανοίγουν, επιχειρήσεις κλείνουν, τα έσοδα δεν είναι ικανοποιητικά και ρευστό δεν υπάρχει πουθενά. Τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς; Φουγάρα να καπνίσουν; Βιομηχανίες να ανοίγουν; Επιχειρήσεις να επεκτείνονται και μισθοί παχυλοί να δίνονται στους εργαζόμενους; 

Το έλλειμμα της παραγωγής της χώρας είναι γνωστό και αποκαλύφθηκε πολύ περισσότερο με την εφαρμοζόμενη για λίγους μήνες συνταγή της τρόικας. 

Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς πόσο καιρό θα χρειαστεί να εφαρμόζεται η συνταγή για να δούμε αποτελέσματα. Υπάρχει χρονικό όριο; Και στο χειρότερο σενάριο που δεν βλέπουμε τα αναμενόμενα θα αλλάξουμε συνταγή ή θα προχωρήσουμε σε ακόμη σκληρότερα μέτρα. Η επιχειρήσεις και οι άνθρωποι βρίσκονται στοιβαγμένοι στο δώμα της αναμονής…των αναμενόμενων κλυδωνισμών.