Ασφαλιστική αγορά: Μετεκλογικές προσδοκίες

Της Ελενας Ερμείδου

Στο συν 2,2% έκλεισε η παραγωγή το πρώτο τετράμηνο του 2019 σε σχέση με το περυσινό αντίστοιχο τετράμηνο του 2018. Το ποσοστό, εν τούτοις της αγοράς επί του ΑΕΠ παραμένει καθηλωμένο και πολύ χαμηλό, συγκριτικά με τις χώρες του ΟΟΣΑ. Μπορεί να αυξηθεί; Ναι απαντάν τα στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς. Πολλές οι μετεκλογικές προσδοκίες.

Διαβάστε:

Ώρα για ανάπτυξη στην ασφαλιστική αγορά

Τα ποσοστά ανόδου που έγραψαν οι επιμέρους κλάδοι ζωής, οι ασφαλίσεις ζωής συνδεδεμένες με επενδύσεις και τα ομαδικά συνταξιοδοτικά δείχνουν το κενό ασφάλισης, τις ελλείψεις που υπάρχουν στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, καθώς επίσης και τις τάσεις. Η ελληνική κοινωνία φυσικά και νομικά πρόσωπα χαρακτηρίζεται επιεικώς υπασφαλισμένη και αυστηρώς ανασφάλιστη.

Η ασφαλιστική αγορά δεν κατάφερε να πάει μπροστά: πρώτον γιατί τα παλαιότερα χρόνια, η ίδια υπήρξε ενίοτε αφερέγγυα, δεύτερον γιατί ο κλάδος είχε αρκεστεί στο αυτοκίνητο και κάτι παραπάνω, ούτε και διέθετε την σωστή εκπαίδευση, τρίτον και σοβαρότερο γιατί όσες κυβερνήσεις πέρασαν φρόντισαν να καλλιεργούν την ημιμάθεια απέναντι στο ασφαλιστικό και να επιβραβεύουν τις ημιτελείς τομές.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όταν είχε την εξουσία και μπορούσε να λαμβάνει αποφάσεις δεν τόλμησε να κάνει διορθώσεις.

Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι ο κρατικός προϋπολογισμός μεταξύ 2000 και 2014 υποστήριξε τα ασφαλιστικά Ταμεία με πάνω 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Από τότε αρχίσαμε τυπικά να προσυπογράφουμε τους όρους του μνημονίου που υπέγραψε η χώρα επί κυβέρνησης Παπανδρέου.

Όλα αυτά τα πληρώσαμε με τις περικοπές όλοι και θα συνεχίσουμε να τα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμα. Σήμερα η νέα κυβέρνηση  καλείται να βάλει τα θέματα σε τάξη, να διορθώσει τα πεπραγμένα της απελθούσας.

Τα δεδομένα για την ελληνική οικονομία μπορούν να αλλάξουν, όπως επίσης και για την ασφαλιστική αγορά. Το επιχειρείν, όπου και αν βρίσκεται δεν διαλέγει βάσει του χρώματος, διαλέγει βάσει των επιλογών που έχει για να αναπτυχθεί.

Η χώρα χρειάζεται καλύτερες υπηρεσίες στην υγεία και στην σύνταξη ως συμπληρωματική της βασικής, αλλά και στην περιουσία.  Επίσης χρειάζεται σταθερό οικονομικό και φορολογικό περιβάλλον και ξεκάθαρους νόμου που να εφαρμόζονται.

Καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να περάσει το μήνυμα ότι την ανάγκη για ασφάλιση δεν την έχει ο οικονομικά πιο εύπορος αλλά ο αδύναμος οικονομικά. Ούτε όμως και η αγορά με τις επιλογές της και την επικοινωνία που έχει με τον έξω κόσμο. Η Πολιτεία θα πρέπει να αναθεωρήσει τακτικές του παρελθόντος και να προσδιορίσει τις πραγματικές ανάγκες του συνόλου.

Η Πολιτεία επίσης καλείται να εξετάσει την δημιουργία προϋποθέσεων και κινήτρων που να διευκολύνουν την πρόσβαση νοικοκυριών και επιχειρήσεων στην ασφαλιστική αγορά, και κυρίως πολιτικών που θα οδηγήσουν σε βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος.

Φτάσαμε στο τέρμα, οι προσδοκίες και οι ελπίδες να γίνουν πράξη.