Με το βλέμμα στα… Μέτρα

Οι διαδοχικές απορρίψεις εκ μέρους της Κομισιόν των σχεδίων αντιμετώπισης της κρίσης, που πρότεινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση η ελληνική κυβέρνηση, και η (μη επιδεχόμενη αντιρρήσεων) επαχθής «αντιπρόταση» των Ευρωπαίων «προϊσταμένων» μας (η αιτιολόγηση της οποίας εξάντλησε κάθε δυνατότητα «κομψότητας») οδηγούν στα παρακάτω συμπεράσματα:

Πρώτον: Πρόβλημα μακροοικονομικής σταθερότητας υπήρχε πολύ πριν από το ξέσπασμα της κρίσης και μάλιστα ήταν έντονο.

Δεύτερον: Ακόμη και μετά τη λήψη των τελευταίων μέτρων, θεωρείται βέβαιο ότι ούτε τώρα είμαστε έτοιμοι από δημοσιονομικής πλευράς, να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Άρα δεν θα θεωρηθεί σε καμιά περίπτωση έκπληξη, αν κατά τη διάρκεια του 2009 δούμε να αποφασίζονται νέα, ανάλογης έντασης ή και πιο βαριά και επώδυνα, μέτρα.

Τρίτον: Ούτε σήμερα γνωρίζουμε επαρκώς ποιο είναι το μέγεθος της ελληνικής «δημοσιονομικής τρύπας».

Τέταρτον: Όταν σε άλλες χώρες, οι κυβερνήσεις λαμβάνουν μέτρα στήριξης των οικονομιών τους, μέσω διαφόρων «πακέτων» ή μέσα από αυξημένες κρατικές επενδύσεις, στην Ελλάδα η κυβέρνηση μοιάζει να βρίσκεται με «δεμένα τα χέρια» εξ αιτίας των ήδη – προ της κρίσεως – υπαρχόντων μακροοικονομικών προβλημάτων.

Πέμπτον: «Αιωρείται» στην αγορά η ελπίδα ότι το όποιο σχέδιο συνολικής αντιμετώπισης της κρίσης θα έρθει από το εξωτερικό, χωρίς όμως μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει καταλήξει σε συγκεκριμένη απόφαση.

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, ο μακροοικονομικός παράγοντας θα εξακολουθήσει να αποτελεί μέτωπο ανησυχίας για τη χρηματιστηριακή αγορά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον.