Aνανέωση Ασφαλιστήριων Υγείας, μια άχαρη στιγμή… για τους Διαμεσολαβητές!

Η Βίλλυ Πολίτη είναι ασφαλίστρια 2ης γενιάς (κόρη του Γιάννη Πολίτη)και ασκεί το επάγγελμα του Ασφαλιστικού Πράκτορα επί 10 έτη. Έχει Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ. Είναι μέλος της Ένωσής μας, και συμμετέχει ενεργά στις δράσεις μας. 

 

Αυτή υπό κανονικές συνθήκες, θα ήταν η καλύτερη στιγμή για να επικοινωνήσω με τους πελάτες μου που με εμπιστεύονται και να είμαι πραγματικά κοντά τους, είτε υπενθυμίζοντάς τους πώς θα λειτουργήσει το σχέδιο προστασίας τους, είτε προσαρμόζοντας το πάνω στις ανάγκες που ορίζει η ζωή τους σε κάθε φάση της. 

Αυτό, υπό κανονικές επισημαίνω… συνθήκες. Υπό συνθήκες συνεχούς, ετήσιας αύξησης του ασφαλίστρου κατά μέσο όρο 12%, η ανανέωση του συμβολαίου υγείας είναι μάλλον μια άχαρη στιγμή στην επικοινωνία ασφαλιστή και πελάτη.
«Που θα φτάσει πλέον αυτό το ασφάλιστρο;» «Κάθε χρόνο τα ίδια!» «Αν πάει έτσι, δεν θα μπορώ να το κρατήσω!», «θα μπορούσα να κρατήσω στην άκρη όσα πληρώνω και να καλύψω μόνος μου μια νοσηλεία!» 

Φράσεις που όλοι μας ακούμε ξανά και ξανά, που εκφράζουν την αγανάκτηση αλλά και την αγωνία όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν «ασφαλιστική συνείδηση», που εμπιστεύονται τη συμφωνία με την ασφαλιστική που έχουν επιλέξει για να τους προστατέψει την στιγμή που θα την έχουν ανάγκη. 

Σε αυτά τα τηλεφωνήματα και τις συναντήσεις μαζί τους, θα εξηγήσω πώς και γιατί συμβαίνουν οι αυξήσεις. Ξανά και ξανά θα αναφερθώ στον ιατρικό πληθωρισμό, στις εξόφθαλμες και καταχρηστικές χρεώσεις των νοσοκομείων, στην γήρανση του πληθυσμού που ήδη ασφαλίζεται και σε όλα τα σημεία μιας αναλογιστικής μελέτης στην οποία βασίζεται η ασφάλιση υγείας και οι συνομιλητές μου κατά 90% θα καταλάβουν γιατί το ίδιο συμβόλαιο που πλήρωσαν πέρυσι, σήμερα κοστίζει 12% περισσότερο. 

Αλλά όσο και να το καταλαβαίνουν, το πρόβλημα παραμένει κυρίως αφού το εισόδημά τους δεν έχει αυξηθεί και αυτό 12% παραπάνω…! 

Θα πρέπει λοιπόν να δούμε ξανά, μαζί με τους πελάτες μας, γιατί μεταξύ όλων των υποχρεώσεων που έχουν να αντιμετωπίσουν με το συμπιεσμένο τους εισόδημα, το ασφαλιστήριό τους παραμένει προτεραιότητα. Σαν ύστατη λύση, πιθανόν να προχωρήσουμε σε κάποιες αλλαγές σε παροχές ή στα όρια των καλύψεων, ή ακόμα -αν η υγεία τους το επιτρέπει- να αναζητήσουμε λύση σε κάποια άλλη εταιρία με οικονομικότερο ασφάλιστρο. Με αυξημένη προσοχή πάντοτε, ώστε να μη χάσουν προνόμια που τυχόν έχουν με προηγούμενα προγράμματα. 

Για πόσο καιρό όμως θα μπορεί να είναι αυτή η λύση στο πρόβλημα των αυξήσεων; 

Οι πελάτες μας γνωρίζουν ότι η ασφάλιση υγείας τους είναι προτεραιότητα και κατά βάση δεν θέλουν να τη χάσουν. Όντως τους χαρίζει σιγουριά και νοιώθουν ότι έχουν κάνει το καλύτερο για τους ίδιους και για όσους αγαπούν μέσα από αυτήν. Για αυτό και είναι μια κρίση της εμπιστοσύνης τους και προς εμάς και προς τον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης, το ότι υποχρεούνται είτε να μειώνουν τις παροχές των συμβολαίων τους, είτε να τα διακόπτουν μετά από έτη πληρωμής τους. Κάποιοι κυνικοί απαντούν «Ε, ας κάνουν και ένα συνταξιοδοτικό» (όσοι σκεφτείτε περί «παντεσπάνι» σας συμμερίζομαι…) Μα τι ακριβώς θα καλύπτει αυτό το συνταξιοδοτικό; Τις ανάγκες ενός ανθρώπου τότε, όταν δεν θα έχει εισόδημα από την εργασία του ή το κόστος του νοσοκομειακού που κατά τις εκτιμήσεις- στην ηλικία των 70- 80 ετών θα φτάνει μέχρι και τις 10.000 (!!!) ευρώ; 

Αυτό ακυρώνει και την ίδια την υπόσχεση που δίνουμε εν συνόλω, ως ασφαλιστική αγορά. Ότι θα είμαστε «εκεί» τη στιγμή της ανάγκης για να στηρίξουμε την υγεία του ασφαλισμένου, την αξιοπρέπειά του και τελικά την οικογενειακή γαλήνη και ευρωστία. Ε, η «Ρόδος» στην περίπτωσή μας, είναι η περίοδος των γηρατειών! 

Τελικά, ας αναλογιστούμε. Σε ποιους απευθυνόμαστε; Σε μια μικρή «ελίτ» πολιτών ή στο σύνολο της κοινωνίας ώστε να είμαστε φορείς και λειτουργοί κοινωνικής συνοχής και ευημερίας που μπορεί να προσφέρει ο εξαιρετικός μηχανισμός πρόνοιας που είναι η ιδιωτική ασφάλιση; 

Ήδη, ως Ένωση Επαγγελματιών Ασφαλιστών Ελλάδος, τιμώντας αυτή την αντίληψή, έχουμε κινητοποιηθεί για να χτυπηθεί το παράδοξο, ο βασικός αιμοδότης των ιδιωτικών κλινικών, να χρεώνεται με μεγαλύτερα κόστη από αυτά που αναλογούν σε έναν ασθενή χωρίς ασφαλιστήριο! 

Ζητούμε λοιπόν καταρχάς τον έλεγχο του κόστους των νοσηλειών. Είναι καταχρηστικό και ριψοκίνδυνο οι συμβάσεις των ασφαλιστικών εταιρειών με τα ιδιωτικά νοσοκομεία να αναλογούν σε έως και 50% μεγαλύτερο κόστος από αυτό που επωμίζεται ένας ασθενής χωρίς ασφαλιστήριο. Επιπλέον να σταματήσουν οι εταιρείες να μετακυλύουν τις αυξήσεις απευθείας στον ασφαλισμένο και να επωμιστούν οι ίδιες μέρος του αποτελέσματος των συμβάσεων αυτών. 

Τα παραπάνω, θα επιτρέψουν και να διατηρηθεί και να αυξηθεί η παραγωγή νέων συμβολαίων, με τελικό όφελος για τους καταναλωτές-πελάτες μας, αφού και θα μπορούν να διατηρούν δια βίου την προστασία τους, αλλά και της ασφαλιστικής αγοράς που θα εμπεδώνει στην συλλογική αντίληψη την ικανότητά της να προστατεύει την περιουσία και αξιοπρέπεια των πολιτών κάθε δύσκολη στιγμή. 

Από το περιοδικό ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΩ