Πώς ο ασφαλιστής θα αγαπήσει το επάγγελμα του;

της Ελενας Ερμείδου

Είναι από τα λίγα επαγγέλματα, αν όχι το μοναδικό που έρχεται σε επαφή με όλους του κλάδους της οικονομίας. Το αντικείμενο του το επιτρέπει. Ο κλάδος της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης σε παγκόσμιο επίπεδο, ίσως να διαθέτει τους περισσότερους εργαζόμενους από κάθε άλλο κλάδο με τάσεις ανοδικές.

Αγαπάνε, όμως όλοι οι ασφαλιστές το επάγγελμα τους, τι είναι αυτό που θα τους κάνει να έλθουν πιο κοντά στο επάγγελμα και πιο κοντά στις ανάγκες των ιδιωτών και εμπορικών – βιομηχανικών πελατών;

Αν, κρατήσουμε εκτός τις ασταθείς πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα, και την αβεβαιότητα που απορρέει από αυτές  προς την κοινωνία, η εκπαίδευση είναι αυτή που μπορεί να κάνει τους ασφαλιστές να αγαπήσουν το επάγγελμα τους, αλλά και αυτή που μπορεί να προσελκύσει νέους στο επάγγελμα.

Τι είδους όμως εκπαίδευση θα είναι αυτή; Μήπως τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και οι φορείς πρέπει να αναπροσαρμόσουν τα προγράμματα τους; να τα φέρουν πιο κοντά στην πραγματικότητα; Λέγοντας προγράμματα δεν εννοούμε αυστηρά και μόνο την ύλη, αλλά και την κουλτούρα που μπορεί να περνά μέσα από αυτά. Κουλτούρα μπορεί να είναι και η αντίληψη για τον εαυτό μας και το πώς βλέπουμε σφαιρικά τα γεγονότα και τις εξελίξεις, πώς πιστεύουμε ότι μας επηρεάζουν και πως εμείς, μπορούμε να επηρεάσουμε.

1. Η ασφαλιστική διαμεσολάβηση έχει εν ευθέτω να προσαρμοστεί σε μία Οδηγία, την IDD που αλλάζει καθοριστικά το επάγγελμα του ασφαλιστή. Αλλάζει τον τρόπο σκέψης, εργασίας,  μεταβάλλοντας καθοριστικά την λειτουργία όλης της αγοράς.

2.Ταυτόχρονα το επάγγελμα του ασφαλιστή «βάλλεται» από την ψηφιοποίηση. Για να προσαρμοστεί στις αλλαγές και να μπορεί να δώσει αξία στους πελάτες του, να πείσει ουσιαστικά, πρέπει να τις καταλάβει, ο ασφαλιστής αυτές τις αλλαγές. Γιατί γίνονται, που οδηγούν, τι οφέλη θα έχει ο ίδιος, και τι μπορεί να δώσει στους πελάτες του

Τι μπορεί να επιτύχει η εκπαίδευση

Η εκπαίδευση, και τα εργαλεία της εκπαίδευσης, όχι αποσπασματικά,  είναι αυτά που θα καταφέρουν να ενσωματώσουν την προηγούμενη εμπειρία, τεχνογνωσία του ασφαλιστή, με τις σύγχρονες ανάγκες τις κοινωνίας και οικονομίας, τις αλλαγές στην αγορά και την χρήση των νέων τεχνολογιών.

Ισως, και οι ίδιοι εκπαιδευτές να χρειάζεται να αναβαθμίσουν τα πλάνα τους.

Η εκπαίδευση είναι αυτή που αναβαθμίζει τις δεξιότητες. Όμως, ας κρατήσουμε αυτό, ότι οι δεξιότητες δεν αναβαθμίζονται με «παλαμάκια» και με μεθόδους coaching που σε πείθουν ότι είσαι ο καλύτερος ή να γίνεται “παπαγάλος” . Το one size δεν κάνει για όλους, δεν πουλά. Οι δεξιότητες αναβαθμίζονται και αυξάνονται αν, όπως γράψαμε παραπάνω καταλάβεις πραγματικά τι γίνεται στην κοινωνία και την οικονομία.

Οσο για την ψηφιοποίηση, χρειάζεται οι ασφαλιστές να μάθουν την σωστή χρήση τεχνολογιών. Η εκπαίδευση από την πλευρά της, και οι επαϊόντες θα πρέπει να κατανοήσουν εδώ, στην Ελλάδα ότι η τεχνολογία είναι για να υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος την τεχνολογία. Και επίσης να καταλάβουν ότι αν οι εταιρείες δεν έχουν ήδη «κουμπώσει» τις δομές τους με τους με τους ανθρώπους, αν δεν έχουν μάθει να κάνουν διαχείριση άριστη του ανθρωπίνου δυναμικού τους, δεν μπορορύν να αριστεύσουν στην ψηφιοποίηση.

Καθώς τα αποτελέσματα και οι λύσεις δεν δίνονται από τις μηχανές αναζήτησης, ούτε και τα data analytics, και big data, αλλά από τους ανθρώπους.