Χάρης Αλεξόπουλος, Αντιπρόεδρος ΕΕΑΕ
Θα πίστευε κάποιος ότι διανύοντας την 3η δεκαετία του 21ου αιώνα, ζώντας και δρώντας σε μια αναπτυγμένη κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χώρα της Ενωμένης
Ευρώπης, οι συνθήκες λειτουργίας μας, υγιούς ανταγωνισμού και ισότητας στην ασφαλιστική μας αγορά, θα είχαν βελτιωθεί σημαντικά, και τουλάχιστον θα ακολουθούσαν τους κανόνες και το θεσμικό πλαίσιο των πλέον αναπτυγμένων ασφαλιστικά χωρών της υφηλίου και ιδιαίτερα της γηραιάς ηπείρου.
Πλησιάζοντας όμως στο κατώφλι του 2025, παρατηρούμε στην αγορά μας, τη συνέχιση για να μη πω και άνθιση, πρακτικών άλλων εποχών. Εντείνεται ο αθέμιτος ανταγωνισμός, με τη χρήση διαφορετικών τιμολογίων, παραπλανητικών διαφημίσεων, πιέσεων από τράπεζες, ελλιπή ενημέρωση από κανάλια internet κλπ, και όλα αυτά, ενισχύουν το άνισο επίπεδο κανόνων και λειτουργίας της αγοράς αλλά και το αίσθημα αδικίας στους επαγγελματίες της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης.
Παράλληλα η δημιουργία λίγων γιγαντιαίων «παιχτών» στην αγορά μας με τις συνεχείς συγχωνεύσεις, εξαγορές και συνενώσεις ασφαλιστικών εταιρειών, παγιώνει μια απομάκρυνση από την άμεση επικοινωνία και επαφή με τους πελάτες/καταναλωτές, άνιση μεταχείριση ασφαλισμένων, αγνόηση σημαντικών δεδομένων όπως το ιστορικό των πελατών που διαθέτουν ασφαλιστική συνείδηση, και μια κατηγοριοποίηση με σχεδόν μοναδικό κριτήριο το ύψος ασφαλίστρων.
Η δημιουργία ολιγοπωλίων και ιστορικά αν το δούμε, και που όπως διαφαίνεται αποτελεί και τάση στην ασφαλιστική αγορά παγκοσμίως, δεν ευνόησε ποτέ τη μεγάλη μάζα των πολιτών-καταναλωτών και εν προκειμένου των αγοραστών ασφαλιστικών
προϊόντων. Ευνοεί όμως τη γενικευμένη άρνηση ή την αδυναμία αποδοχής ασφαλιστικών κινδύνων που συναντάμε στην καθημερινότητά μας, και αδυνατούμε να εξυπηρετήσουμε. Πολύ περισσότερο τώρα, με την ένταση κινδύνων λόγω κλιματικής αλλαγής αλλά και άλλων παγκόσμιων κρίσεων. Τέλος ωθεί σε αξιολογήσεις αποτελεσμάτων μόνο βάσει απόλυτων αριθμών ή στατιστικών στοιχείων, αδυνατώντας να συνυπολογίσει ποιοτικά κριτήρια και χαρακτηριστικά.
Τα παραπάνω δεν συνάδουν με το γενικό κοινωνικό «μότο» και πνεύμα της εποχής σχετικά με την ισότητα, τη μη διάκριση και την ισονομία, και προκαλεί αίσθηση ανισοτήτων στην ασφαλιστική αγορά. Και αυτό με τη σειρά του, απομακρύνει τη δημιουργία ισχυρής ασφαλιστικής συνείδησης και μιας ποιοτικότερης ασφαλιστικής αγοράς. Αγοράς με επίκεντρο τον πελάτη και τις ανάγκες του, που θα προστατεύει παράλληλα τον επαγγελματία διαμεσολαβητή και τα κεκτημένα του, και θα δημιουργεί το “level playing field” δηλαδή μια κατάσταση που είναι δίκαιη, διότι όλοι θα έχουν τις ίδιες πιθανότητες και ευκαιρίες επιτυχίας.
Άρθρο από το περιοδικό ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΩ
