Στ. Θωμαδάκης στην παρουσίαση του βιβλίου του Δρ. Χ. Νούνη: Το ΤΕΚΑ έσπασε ένα μεγάλο συλλογικό φράγμα

Το “παρών” στην παρουσίαση του βιβλίου του Δρ. Χ. Νούνη, με τίτλο «Το Οικοσύστημα της Επαγγελματικής Ασφάλισης στην Ελλάδα: Προκλήσεις και Προοπτικές Ανάπτυξης του 2ου Πυλώνα Ασφάλισης» έδωσε ο Σταύρος B. Θωμαδάκης είναι Ομότιμος Καθηγητής χρηματοοικονομικής επιστήμης του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Μεταξύ άλλων ανέφερε:

Η σημερινή μου συμμετοχή στην παρουσίαση του βιβλίου του Χρήστου Νούνη με θέμα την Επαγγελματικη Ασφάλιση αποτελεί διπλή ευχαρίστηση για μένα. Ο Χρήστος Νούνης ήταν ένας από τους καλύτερους συμφοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με επιμονή, επιμέλεια και επινοητικότητα ολοκλήρωσε ένα ένα επιτυχημένο ερευνητικό έργο για την περίπτωση των Επαγγελματικών, Συλλογικών κεφαλαίων ασφάλισης και τελικά αφιέρωσε σε αυτά την ενεργητικότητά του με αποτέλεσμα να είναι ένας από αναγνωρισμένους εμπειρογνώμονες σε αυτό τον τομέα αλλά και κινητήριος μοχλός στην προσπάθεια ανάπτυξης και ανάδειξης του περίφημου 2ου πυλώνα ασφάλισης.

Είναι μια διπλή ευχαρίστηση κατά δεύτερο λόγο επειδή από χρόνια κι εγώ και απο διάφορες θέσεις σκέφτομαι την ανάγκη μιας αυτόνομης και ιδιαίτερης προβολής του θέματος της αποταμίευσης και των μέτρων τόνωσής της με βάση την αρχή της κεφαλαιοποίησης στην κοινωνία μας.

Και πρόσθεσε:

Πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε το τρίπτυχο αποταμίευση-κεφαλαιοποίηση – επένδυση. Αν αυτό το τρίπτυχο δυσλειτουργήσει “τραυματίζεται” όλος ο οικονομικός μηχανισμός. Ο δεύτερος πυλώνας ασφάλισης είναι ένα σύστημα αποταμίευσης που καταλαμβάνει έναν ενδιάμεσο ρόλο ιδιωτικής πρωτοβουλίας μεταξύ δημόσιας παρέμβασης και ιδιωτικής παρέμβασης στον ασφαλιστικό τομέα. Είναι ένα αυτόνομο όχημα της κοινωνίας, της Κοινωνίας των Πολιτών θα έλεγα, έναν πόλο δημιουργίας και συσσώρευσης κεφαλαίου. Σε πολλές χώρες του εξωτερικού ο 2ος πυλώνας έχει λάβει τεράστιο μέγεθος. Οι επενδυτικές ενέργειες του φορέα ασφάλισης επιδούν καταλυτικά και στις εξελίξεις της αγοράς κεφαλαίου και ακόμα και στις συμμετοχικές πλειοψηφίες σημαντικών σχημάτων εταιρειών.

Τα ΤΕΑ αποτελούν την προφανή απάντηση στα αδιέξοδα λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και άρα στα αδιέξοδα του αναδιανεμητικού συστήματος. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να βλέπουμε στο μέλλον την πλήρη κατάρρευση του διανεμητικού συστήματος. Το κράτος έχει την υποχρέωση προς την κοινωνία να κάνει αυτή τη δουλειά, ίσως με τη μορφή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, ίσως με τη μορφή της Εθνικής Σύνταξης, γίνονται παρόμοιες συζητήσεις αυτή τη στιγμή και στην Ευρώπη και στην Αμερική.

Το ΤΕΚΑ, κατά τη γνώμη μου έσπασε ένα μεγάλο συλλογικό φράγμα. Εκτός από όλα τα άλλα πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει, δημιούργησε την απαρχή ενός κοινωνικού και πολιτισμικού κινήτρου στο να αλλάξει η νοοτροπία για το τι είναι ασφάλιση και πώς διενεργείται αυτή η ασφάλιση. Το ΤΕΚΑ είναι κάτι διαφορετικό. Περιλαμβάνει διαφορετικά πράγματα, προέρχεται από μια διαφορετική κοινωνική βάση, απευθύνεται βέβαια και στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα αλλά και γενικότερα, και κατά κάποιο τρόπο πρωτοστατεί και προωθεί όπως πρέπει να προωθήσουν και οι φορείς του 2ου πυλώνα, σε μια πολιτισμική αλλαγή νοοτροπίας, κυρίως των μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας μας, για έναν θεσμό που εάν επιτύχει, πιστεύω θα τονώσει πάρα πολύ τη συνοχή της κοινωνίας μας.

Η λέξη ταμείο στο δικό μου το μυαλό συνδέεται με τη ροή χρημάτων από το δούναι και λαβείν και σημειολογικα παραπέμπει ευθέως στον χαρακτήρα του διανεμητικού συστήματος. Δηλαδή μαζεύω χρήματα τώρα, και τώρα πάλι τα ξαναδίνω (δούναι και λαβείν). Οι κεφαλαιοποιητικές οντότητες δεν είναι ταμείο, είναι συστήματα, μηχανισμός επένδυσης. Για αυτό χρησιμοποιώ τον όρο συλλογικό κεφάλαιο ή Επαγγελματικό Ασφαλιστικό Κεφάλαιο και όχι τον όρο ταμείο.

Με αυτή τη γλωσσολογική παρατήρηση κλείνω με την προτροπή να διαβάσουμε και να διαδώσουμε όλοι το έργο και το βιβλίο του Χρήστου (σ.σ. δρ. Νούνη), σαν σπουδαίο εργαλείο για την καλλιέργεια της κοινωνίας στην αναγκαιότητα της συμμετοχής σε τέτοια κεφαλαιοποιητικά συστήματα, ιδίως σε μια εποχή αυξανόμενων και αστάθμητων κινδύνων που μας περιβάλλουν.