Θα μπουν στο τραίνο οι ασφαλιστικές;

Της Ελενας Ερμείδου

Ο Covid-19 άλλαξε ριζικά την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο μας. Αλλαξε τον ορισμό του κόσμου, το τι ορίζεται φυσιολογικό και τι όχι. Το σπίτι έγινε τόπος εργασίας, η διαμονή στο σπίτι αυξήθηκε.

Οι εργαζόμενοι δουλεύουν για να περιορίσουν την διάδοση του ιού και προλάβουν κάθε είδους κίνηση που θα έπληττε την οικονομία. Οι επιχειρήσεις προσπαθούν να παραμείνουν ζωντανές καθώς οι ροές των εσόδων τους δεν βρίσκονται σε κανονικά επίπεδα.  Όροι όπως η κοινωνική απόσταση έχουν περάσει στο λεξιλόγιο όλων μας.  Τομείς της οικονομίας επανεξετάζονται. Η νέα πραγματικότητα ακουμπά και τις ασφαλιστικές.

Και ενώ οι περισσότεροι εστιάζουν στα δημοσιονομικά, λίγοι μιλούν για τον αντίκτυπο στα μακροοικονομικά, στην καταναλωτική συμπεριφορά και στις επιχειρήσεις Ζωής. Μιλάμε και λέμε για τις αποζημιώσεις, για τις αναλογίες των ζημιών, για εποπτικά κεφάλαια, για τα τεχνικά αποθεματικά.

Δεν έχουμε δώσει βαρύτητα και δεν λέμε τρία πράγματα.

• Οι κεντρικές τράπεζες, λόγω της παγκόσμιας ύφεσης θα κρατήσουν τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα για πολλά χρόνια ωθώντας τις κυβερνήσεις να αυξήσουν τις παροχές φορολογικών κινήτρων με αβέβαιες συνέπειες για τους ασφαλιστές. Και αυτό διότι τα χαμηλά επιτόκια διολισθαίνουν τα επενδυτικά έσοδα γεγονός που οδηγεί τους ασφαλιστές να επενδύουν σε τίτλους υψηλότερου κινδύνου και σε ρευστά στοιχεία.
• Η μαζική στροφή που έγινε στις ψηφιακές υπηρεσίες και η επανεξέταση των επιχειρηματικών μοντέλων και επιχειρηματικών συνηθειών επιταχύνει τον ψηφιακό μετασχηματισμό των ασφαλιστικών επιχειρήσεων και την δυναμική του ανταγωνισμού.
• Η κρίση στην υγεία και οι οικονομικές δυσκολίες αυξάνουν το ενδιαφέρον σε θέματα που άπτονται της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται από τα κέρδη ανά μετοχή και την διανομή μερίσματος σε θέματα που εστιάζουν σε εργαζόμενους εργαζομένων, πελάτες, κοινωνία και περιβάλλον.

Το τραίνο ξεκίνησε, οι ασφαλιστικές στην Ελλάδα θα το αφήσουν να περάσει από μπροστά τους, ή θα μπουν να το οδηγήσουν;