Γιάννης Λινός: Σαράντα χρόνια παρουσίας στην ασφαλιστική αγορά

Σε λίγους μήνες, ο Γιάννης Λινός συμπληρώνει 40 χρόνια συνεχούς παρουσίας στην ασφαλιστική αγορά. Η γνωριμία του με την ιδιωτική ασφάλιση έγινε όταν, ως οικονομολόγος της ΠΑΣΕΓΕΣ, εκπόνησε το 1977 τη μελέτη σκοπιμότητας για την ίδρυση της Συνεταιριστικής Ασφαλιστικής. Με την ίδρυσή της ανέλαβε τη θέση του αναπληρωτή γενικού διευθυντή, χωρίς να υπάρχει γενικός διευθυντής, και με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή. «Ήταν εξαιρετική εμπειρία» λέει. Μετακινήθηκε στη Marsh το 1980, την οποία χαρακτηρίζει μεγάλο διεθνές σχολείο, που τότε βρισκόταν τουλάχιστον μία δεκαετία μπροστά από την υπόλοιπη αγορά.

Το 1982 περνάει στη νεοσύστατη Αγροτική Ασφαλιστική. Ειδικός σύμβουλος αρχικά, διευθυντής αντασφαλίσεων και αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος στη συνέχεια. «Αυτό που ένιωθα για την Αγροτική δεν ήταν απλή αγάπη, ήταν φανατισμός ότι πρέπει να γίνουμε η καλύτερη, η απόλυτα και ασυμβίβαστα πρώτη εταιρεία». Το 1987 του προσφέρθηκε η θέση του διευθύνοντος συμβούλου και την αρνήθηκε. «Έβλεπα ήδη με λύπη τις κακές παρεμβάσεις που έρχονταν και δεν ήμουν διατεθειμένος να τις ανεχτώ. Πού να φανταστώ ότι μετά από 29 χρόνια θα επέστρεφα στο διοικητικό της συμβούλιο, αλλά βέβαια με εντελώς διαφορετικές συνθήκες».

«Τότε ακριβώς με προσέγγισε ο Φοίνικας για τη θέση του γενικού διευθυντή. Οι επιφυλάξεις μου για τις εταιρείες του δημόσιου τομέα κάμφθηκαν από τις διαβεβαιώσεις της μητρικής Εμπορικής Τράπεζας ότι δεν θα είχα πολιτικές παρεμβάσεις. Αυτό πράγματι τηρήθηκε. Το πρόβλημα ήταν αλλού: στη “γερασμένη” και γραφειοκρατική νοοτροπία του όλου οργανισμού και τη σχεδόν καθολική απουσία πελατοκεντρικού προσανατολισμού».

Το 1989 αποφασίζει να συνεργαστεί με την Pearson & Georgi, μια μικρή για τα μεγέθη των ΗΠΑ εταιρεία μεσιτών αντασφαλίσεων. Η συνεργασία δεν κράτησε πολύ, λόγω διαφοράς απόψεων. Επόμενος σταθμός ήταν η Mapfre, o μεγαλύτερος ισπανικός ασφαλιστικός όμιλος και με ηγετική παρουσία στη Λατινική Αμερική. «Ξεκινήσαμε εγκαθιστώντας στην Ελλάδα υποκατάστημα της αντασφαλιστικής Mapfre Re το 1992 και λίγο αργότερα και της εξειδικευμένης στον κλάδο βοήθειας Mapfre Asistencia με τη θυγατρική της Eurosos Assistance.

Το 1994, μετατέθηκα στις Βρυξέλλες ως αναπληρωτής γενικός διευθυντής της CIAR, που ήταν ο εκτός Ιβηρικής ευρωπαϊκός αντασφαλιστικός βραχίονας του ομίλου, διατηρώντας παράλληλα την ευθύνη για τις ελληνικές δραστηριότητες.

Όμως η επέκταση στην Ελλάδα με πρωτασφαλιστική δραστηριότητα ζωής, υγείας και γενικών ασφαλίσεων μεγάλης κλίμακας, που είχαμε από την αρχή στο μυαλό μας και τα δύο μέρη, καθυστερούσε, λόγω προτεραιότητας της τεράστιας και γρήγορα αναπτυσσόμενης λατινοαμερικάνικης αγοράς. Έτσι, το 1997, αποδέχτηκα την πρόταση της Commercial Union να διαδεχτώ τον Τάκη Σίμιτσεκ. Η Commercial Union είχε πολλά καλά. Πέρα από τη διεθνή τεχνογνωσία και την υψηλή φερεγγυότητα, έδινε στον γενικό διευθυντή κάθε χώρας σχεδόν απόλυτη ελευθερία, ασυνήθιστη για πολυεθνική. «Σχεδόν αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων μου μπήκαμε σε μια σειρά απορροφήσεων των ελληνικών δραστηριοτήτων άλλων βρετανικών εταιρειών: General Accident, Sun Alliance, Royal και Royal International. Διεθνώς ο όμιλος μετονομάστηκε σε CGU, μετά CGNU και τελικά Aviva. Δεδομένου του ότι στην ελληνική εταιρεία η συμμετοχή του ομίλου είχε μειωθεί κάτω του 50%, και έτσι δεν μπορούσαμε να λεγόμαστε Aviva, υιοθετήσαμε το ομοιοκατάληκτο Activa, που εξέφραζε και τη φιλοσοφία μας για υψηλή ενέργεια και διαρκή δράση».

Το 1998 η Activa, μια εταιρεία «πολύ μεγαλύτερη από τα οικονομικά της μεγέθη», κίνησε το ενδιαφέρον της Eurobank ως στόχος φιλικής εξαγοράς, και το 1999 απορροφήθηκε από τη θυγατρική της EFG Eurolife. «Για όσους δουλέψαμε γι’ αυτό, η Activa παραμένει ένα είδος Ιερουσαλήμ που πάντα νοσταλγούμε» επαναλαμβάνει και σήμερα ο Γ. Λινός.

Το 2011, έχοντας εκπληρώσει πλήρως την υποχρέωσή του να συμβάλει ως εντεταλμένος σύμβουλος στην ομαλή ένταξη της Activa στον όμιλο Eurolife, αποφάσισε ότι μπορούσε πλέον να προχωρήσει στον τελευταίο επαγγελματικό του σταθμό. «Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα στην ERGO ήταν ότι είχα για συναδέλφους μια πολύ καλά δεμένη διευθυντική ομάδα, που κανένα μέλος της δεν είχε “προσωπική ατζέντα”. Όλοι εργάζονταν μόνο για την ERGO και μέσω αυτής εκφράζονταν οι προσωπικές τους φιλοδοξίες. Μετά από πεντέμισι χρόνια, συνεχίζω να απολαμβάνω το κλίμα απόλυτης αμοιβαίας εμπιστοσύνης, άσβεστης δημιουργικής διάθεσης και υψηλής ικανοποίησης από τις κοινές επιτυχίες μας. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είμαι μέλος αυτής της ομάδας και ιδιαίτερα τυχερό που συνεργάζομαι με ανθρώπους όπως ο Θοδωρής Κοκκάλας και ο Δημήτρης Χατζηπαναγιώτου. Όμως δεν είναι μόνο θέμα τύχης. Όπως συνηθίζω να λέω, δεν επιλέγουν μόνο οι εταιρείες τα στελέχη, επιλέγουν και τα στελέχη τις εταιρείες. Και είμαστε στην ERGO από δική μας, απόλυτα συνειδητή, επιλογή».

Σήμερα, ο Γιάννης Λινός είναι μη εκτελεστικό μέλος των διοικητικών συμβουλίων της ERGO ΑΑΕ Ζημιών, της ERGO ΑΑΕ Ζωής και της Αγροτικής Ασφαλιστικής ΑΕ.