Μειώνεται το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας στην Ευρώπη

 

Τρόπους να γεφυρώσουν το κοινωνικό κενό, που δημιουργείται από τη συνεχή μείωση των παροχών του δημοσίου προς τους πολίτες πρέπει να βρουν οι Ευρωπαίοι, αξιοποιώντας τις δυνατότητες που παρέχει ο ιδιωτικός τομέας μέσα από συμπράξεις με το δημόσιο. Οι εξελίξεις στις ευρωπαικές οικονομίες, στα συνταξιοδοτικά συστήματα και στη δημόσια υγεία έχουν οδηγήσει σε αυξημένες ανάγκες από την πλευρά των πολιτών, που έχουν απολέσει το Δίκτυ προστασίας που είχαν τα προηγούμενα χρόνια. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι δημόσιες κοινωνικές δαπάνες μεταξύ των κρατών-μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, έχουν αυξηθεί από το 15,4 % του ΑΕΠ το 1980 στο 21,6 % στο τέλος του 2014.Με τις προυποάρχουσες κοινωνικές δομές να υποχωρούν, μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων, που έχουν βιώσει την τελευταία πενταετία αλλαγές στο βιοτικό τους επίπεδο κυρίως μέσω της μείωσης των εισοδημάτων,  παραμένει εκτεθειμένος σε βασικούς τομείς όπως η ζωή και η υγεία.

 

Σύμφωνα με έρευνα της Zurich η προσπάθεια για να γεφυρωθεί το χάσμα κοινωνικής προστασίας πρέπει να έρθει μέσα από τη συνεργασία του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.

 

Οι οικονομίες των κρατών μελών πιέζονται από τρεις παράγοντες:

 

1. Τις δημογραφικές εξελίξεις: Η γήρανση του πληθυσμού, η ταχεία αύξηση του πληθυσμού και η υπογεννητικότητα, αυξάνουν τη ζήτηση για την κοινωνική προστασία, ενώ ταυτόχρονα ο αριθμός των εργαζομένων που συνεισφέρουν στα κοινωνικά συστήματα μειώνεται. Στην επικαιροποίηση του 2015 της έκθεσής του για τον παγκόσμιο πληθυσμό, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προβλέπει ότι ο αριθμός των εργαζομένων ανά συνταξιούχο θα μειωθεί δραματικά. Η έκθεση αναφέρει ότι, «μέχρι το 2050, επτά χώρες της Ασίας, 24 ευρωπαϊκές χώρες, και τέσσερις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής αναμένεται να έχουν το δείκτη PSR κάτω από το 2, υπογραμμίζοντας τις δημοσιονομικές και πολιτικές πιέσεις που θα υποστούν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης
2. Συρρίκνωση του εισοδήματος: Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας αναφέρει ότι οι πραγματικοί μισθοί έχουν σε μεγάλο βαθμό παραμείνει σταθεροί στις ανεπτυγμένες οικονομίες κατά την τελευταία δεκαετία, και έχουν μειωθεί σε συγκεκριμένες χώρες, που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
3. Φαύλος κύκλος: Η μείωση των εισοδημάτων δημιουργεί μεγαλύτερη εξάρτηση από τις κοινωνικές δαπάνες του σε μια εποχή που πολλά ανεπτυγμένα κράτη προσπαθούν να περικόψει τις μελλοντικές δεσμεύσεις πρόνοιας. Στην Ευρώπη, για παράδειγμα, τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι ένα στα τέσσερα άτομα στα 28 κράτη μέλη της ΕΕ διατρέχουν τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Ως αποτέλεσμα, αυτά τα συστήματα γίνονται όλο και πιο βιώσιμα.