Το παράδειγμα του Ιατρικού Αθηνών

της Ελενας Ερμείδου

To παράδειγμα του Ιατρικού Αθηνών εγκαινιάζει μια νέα εποχή στην εκπαίδευση που στην Ελλάδα καθυστέρησε δραματικά, δίνοντας το δικαίωμα σε φοιτητές να διεξάγουν την πρακτική τους εκπαίδευση.

Σημαντικό το ότι δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την εφαρμοσμένη ιατρική, καθώς είναι ένα στοιχείο απαραίτητο στην αγορά εργασίας. Είναι, επίσης σημαντικό για μία επιχείρηση να δίνει βάρος στην εκπαίδευση. Εξασφαλίζει, έτσι την παρουσία της στην αγορά, ταυτόχρονα σέβεται και ισχυροποιεί το ανθρώπινο δυναμικό της.

Εκπαίδευση χωρίς εμπόδια, όταν η ζήτηση συναντά την προσφορά

Σημαντικά τέτοια παραδείγματα, όπως αυτό του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών με το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου που λειτουργεί ως παράρτημα Ιατρικής Σχολής στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας θα θέλαμε να δούμε και από άλλους οργανισμούς.  Καθαρά, χωρίς λόγια και περιστροφές τα πανεπιστήμια και οι κάποιες συνεργασίες με επιχειρήσεις προσφέρουν αυτό που ζητάνε οι πολίτες. Εκπαίδευση χωρίς εμπόδια.

Γράφοντας, δεν θα σταθώ στο δρόμο της οπισθοδρόμησης που θέλουν να βάλουν τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, ομάδες από όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης που εκπροσωπούν συνδικαλιστικές παρατάξεις, αλλά στα οφέλη που θα φέρει ο νέος νόμος περί ιδιωτικών πανεπιστημίων.

• Θα υπάρξουν και άλλες συνεργασίες, όπως αυτή του Ιατρικού
• Θα ιδρυθούν νέα εκπαιδευτικά ιδρύματα με αυστηρά κριτήρια
• Θα προσελκύσουν κόσμο από άλλα κράτη όπως γίνεται σε όλες τις ‘ανοιχτές’ πόλεις της Ευρώπης και τον κόσμο
• Δεν εξάγεται χρήμα στο εξωτερικό
• Θα βελτιωθούν λόγω ανταγωνισμού η εικόνα των δημοσιών πανεπιστημίων και μεταξύ άλλων, ίσως ο χρόνος φοίτησης στα ελληνικά πανεπιστήμια μειωθεί η μπει όριο.

 

Ας δώσουμε αυτή την απάντηση

Ας σταθούμε στο ότι ένα απόφοιτος δημοσίου πανεπιστημίου και, ένας απόφοιτος ενός από τα δύο μεγάλα υψηλού κύρους ιδιωτικά κολλέγια στην Ελλάδα γίνονται δεκτοί από τα ίδια πανεπιστήμια του εξωτερικού για μετεκπαίδευση.  Αν, η πραγματική αξία των πτυχίων που δίνουν τα δύο ιδιωτικά κολλέγια στην Ελλάδα ήταν χαμηλότερη των δημοσίων ή δεν υπήρχε αξία, τότε οι φοιτητές μεταπτυχιακών προγραμμάτων δεν θα πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να πάνε σε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Το χρήμα δεν αγοράζει πτυχία, αγοράζει εκπαίδευση

Όσο για το χρήμα, αυτό δεν αγοράζει πτυχία, όπως ακούγεται, αγοράζει εκπαίδευση. Δυστυχώς στην Ελλάδα είναι και ένα στοιχείο σεβασμού περιουσιακών στοιχείων που πληρώνουν οι έλληνες πολίτες, ένα μέσο παρεμπόδισης ανθρωπογενών καταστροφών.

Η αξία των ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολλεγίων έγκειται και στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν συνδικαλιστικές παρατάξεις.  Οι πολιτικές παρατάξεις δεν έχουν θέση. Εχει θέση ότι έχει να κάνει με την εκπαίδευση και την πρόοδο.