Σημάδια άφησαν στα αποτελέσματα των ασφαλιστικών, τα Solvency II κατά την πρώτη χρονιά εφαρμογής τους . Οι δύο μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες, η Εθνική Ασφαλιστική και η Interamerican εμφάνισαν μειωμένη κερδοφορία από την πρώτη χρονιά εισαγωγής των μέτρων φερεγγυότητας ΙΙ και θυσίασαν τμήμα της κερδοφορίας τους για να ενισχύσουν την αποθεματοποίηση τους. Το ίδιο συμβαίνει και στις περισσότερες ασφαλιστικές που διαθέτουν κλάδους ζωής και υγείας , γιατί εκεί απαιτείται μεγαλύτερη αποθεματοποίηση βάση των Solvency II.
Ο ανασφάλιστος περίμενε ότι τα Solvency II δεν θα εισέρχονταν ανέξοδα στην ελληνική αγορά και ότι τουλάχιστον η πρώτη χρονιά θα είχε επιπτώσεις. Η δεύτερη χρονιά εφαρμογής τους – προβλέπουμε- ότι θα έχει μικρότερες μειώσεις κερδών και ότι σταδιακά οι ασφαλιστικές θα προσαρμοστούν στις ανάγκες για αυξημένα αποθέματα. Ενδεχομένως να χρειαστεί μελλοντικά να μειώσουν τα λειτουργικά τους κόστη και σίγουρα τα μεταβλητά τους (variable) κόστη. Στο ερώτημα, εάν θέλουμε πιο φερέγγυες ασφαλιστικές αλλά με λιγότερα κέρδη, οι ασφαλισμένοι λένε ΝΑΙ , οι συνεργάτες και οι μέτοχοι ΟΧΙ. Όμως, για να μπορέσουν να διεκδικήσουν οι ασφαλιστικές μελλοντικά θεσμικά συμπληρωματικό ρόλο στις Συντάξεις και στην Υγεία θα πρέπει να ικανοποιούν τις κεφαλαιακές απαιτήσεις των Solvency II.
Μιας και έχει γίνει μόδα να μιλούν όλοι για τον ρόλο των Ασφαλιστικών σχετικά με την κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να επισημάνουμε μερικά πράγματα. Πρώτον ότι δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την δημόσια ασφάλιση (σύνταξη και υγεία) γιατί απλώς δεν μπορούν να καλύψουν ταυτόχρονα τόσες χιλιάδες διαφορετικές περιπτώσεις συντάξεων και υγείας. Δεύτερον ότι για να γίνει η προσαρμογή της ιδιωτικής ασφάλισης στο νέο περιβάλλον θα απαιτηθούν μεγάλες νέες μειώσεις στις υπάρχουσες και μελλοντικές συντάξεις. Θα χρειαστεί να θυσιαστούν ολοσχερώς συνταξιοδοτικά δικαιώματα των 40άρηδων και των 50άρηδων ώστε οι κάτω των 40 να μπορούν να κινηθούν σε νέο θεσμικό συνταξιοδοτικό πλαίσιο.
Υπάρχει κάποια κυβέρνηση η οποία μπορεί να το αντέξει αυτό;