Η ΦΙΛΗΣGlass για το μήνα που διανύουμε επέλεξε το Triumph 2000 Roadster, 1949. Στο άκουσμα του ονόματος Triumph το μυαλό μας πηγαίνει στις μοτοσυκλέτες και τα ανοιχτά σπορ αυτοκίνητα. Ένα από αυτά είναι και το δίλιτρο Roadster του 1949.

Οποιαδήποτε αναφορά στην Βρετανική εταιρεία Triumph φέρνει στο μυαλό την εικόνα ενός γοητευτικού σπορ αυτοκινήτου. Το Roadster του 1949 ήταν το πρώτο πραγματικό νέο προϊόν της εταιρείας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Συγκεκριμένα, η έκδοση 1800 του Roadster (1946 έως το 1948) ήταν το πρώτο της μεταπολεμικό μοντέλο. Το μοντέλο των 2000 κ.εκ. ήταν η εξέλιξή του. Μερικά από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του σπορ αυτοκινήτου της εποχής ήταν οι τρεις παράλληλοι υαλοκαθαριστήρες και το rumble κάθισμα (κάθισμα της πεθεράς) με το δικό τουπαρμπρίζ για την προστασία των πίσω επιβατών.

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η έλλειψη χάλυβα ανάγκασε την Triumph να χρησιμοποιήσει αλουμίνιο για το αμάξωμα. Η χρήση πρέσας από καουτσούκ (που είχε χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή των πάνελ των βομβαρδιστικών Mosquito από την Standard) βοήθησε στην παραγωγή. Το πλαίσιο ήταν συγκολλημένο στο χέρι και πάνω του (κολλιόνταν ή βιδώνονταν τα κομμάτια του αμαξώματος.

Ο κινητήρας ήταν ο 1500 κ.εκ. της Standard, που αργότερα μεγάλωσε στα 1800 και τα 2000 κ.εκ. με στοιχεία από την SS-Jaguar (μικρότερη συμπίεση και καρμπυρατέρ).
Το σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο (ήταν ίδιας φιλοσοφίας με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της εποχής) συνδυαζόταν με ανεξάρτητη ανάρτηση εμπρός και ημιάκαμπτο άξονα και ημι-ελλειπτικά φύλλα σούστας πίσω. Τα φρένα ήταν υδραυλικά (ταμπούρα).

Μπορεί κάποια συστατικά της κατασκευής να ήταν μοντέρνα όμως η σχεδίαση του αμαξώματος ήταν αναχρονιστική και θύμιζε προπολεμικά αυτοκίνητα.
Τα φώτα ήταν μεγάλα και στηρίζονταν στο ψυγείο ή τα φτερά. Το κάθισμα εμπρός ήταν σαν πάγκος και φιλοξενούσε τρία άτομα ενώ ήταν αδικαιολόγητα για την εποχή φαρδύ. Για το παρμπρίζ χρειάζονταν τρεις υαλοκαθαριστήρες και αυτό σήμαινε έναν επιπλέον μοχλό στην κολόνα του τιμονιού (για τους καθαριστήρες αλλά και αυτόν της αλλαγής ταχυτήτων.

Όμως αυτό που δεν συγχώρεσε ο τύπος του αυτοκινήτου στο Roadster ήταν το «Dickey» κάθισμα με το δικό του πτυσσόμενο παρμπρίζ. Θεωρούσαν το κάθισμα αυτό δύσκολο στη χρήση, αναχρονιστικό και επικίνδυνο. Για να μπουν σε αυτό οι επιβάτες του έπρεπε να πατήσουν στον πίσω προφυλακτήρα. Έτσι το Roadster ήταν το τελευταίο αυτοκίνητο παραγωγής με αυτό τον τύπο καθίσματος.

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι δημοσιογράφοι αυτοκινήτου της εποχής κατηγόρησαν την Triumph για παλαιό σχέδιο σε… σύγχρονους καιρούς και εκφράστηκαν με καυστικά σχόλια για την εταιρία στις παρουσιάσεις τους ενώ το Autocar στη δοκιμή του χαρακτήρισε το Roadster ως: «Μία παχουλή γεμιστή γαλοπούλα των Χριστουγέννων, που την πωλούν ως φίνο παγόνι».