Επιτέλους! Κάποιος “συγκινήθηκε” για το “Πατησίων”!

Ένα μήνα μετά την κατάληψη στο κτίριο όπου άλλοτε λειτουργούσε το Νοσοκομείο Πατησίων και στο οποίο διαμένουν πρόσφυγες/μετανάστες υπό συνθήκες που εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους και τη δημόσια υγεία εν γένει (εδώ), υπήρξε μια στοιχειώδης παρέμβαση εκ μέρους της Πολιτείας.

Όχι. Δεν ήταν από το Υπουργείο Υγείας, το οποίο τηρεί προκλητικά σιγήν ιχθύος για το ζήτημα, αλλά από το Δήμο Αθηναίων. Από νωρίς το πρωί, συνεργείο του Δήμου επιχειρούσε επί της οδού Χαλκίδος και Έβανς με μάνικα νερού υψηλής πίεσης, σε μια προσπάθεια να απομακρύνει τις ακαθαρσίες που έχουν σχηματίσει κρούστα στο πεζοδρόμιο και στο δρόμο, όπου λιμνάζουν βοθρολύματα καθημερινά επί 30 ημέρες.

Όπως λέει στο Virus ο αντιδήμαρχος Μεταναστών και Προσφύγων Λευτέρης Παπαγιαννάκης, αυτή είναι η δεύτερη φορά που παρεμβαίνει συνεργείο καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων, ενώ το κτίριο εξωτερικά έχει επιθεωρήσει και η τεχνική υπηρεσία του Δήμου για να διαπιστώσει τι γίνεται με τα νερά που τρέχουν και τους αγωγούς. Ο ίδιος εκφράζει, παράλληλα, την ανησυχία του για τις συνθήκες υγιεινής εντός του κτιρίου, όπου διαμένουν δεκάδες οικογένειες προσφύγων/μεταναστών με μικρά παιδιά, εκτιμώντας ότι το Υπουργείο Υγείας οφείλει να μεριμνήσει για το ζήτημα.

Σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ του Star Channel από το εσωτερικό του κτιρίου, οι ένοικοι κοιμούνται κατάχαμα πάνω σε κουβέρτες που συχνά μουσκεύουν από τα βρομόνερα που τρέχουν από τις χαλασμένες τουαλέτες, ενώ ανάμεσά τους βρίσκονται και 1-2 άρρωστοι. Κάποια φάρμακα υπάρχουν στα ράφια, αλλά γιατρός δεν φαίνεται να έχει επισκεφθεί το χώρο. Την ίδια ώρα, τα παιδιά περπατάνε μέσα κι έξω από το κτίριο ξυπόλυτα, ενώ κανείς δεν γνωρίζει με ποιον τρόπο και σε τι βαθμό εξασφαλίζεται η διατροφή τους.

Στο μεταξύ, οι μόνιμοι κάτοικοι είναι εξαιρετικά ανήσυχοι μετά τις αποκαλύψεις των Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας για το αυξημένο μολυσματικό φορτίο που δημιουργεί αυτή η κατάσταση στη γειτονιά και το νέφος κουνουπιών που προκαλούν τα λιμνάζοντα νερά. Το ζήτημα θα συζητήσει σε συνάντηση που θα έχει μαζί τους στις 7 Σεπτέμβρη ο κος Παπαγιαννάκης.

Στη βοήθεια των ιδιωτών φαίνεται πως είναι αναγκασμένο να στηρίζεται το δημόσιο σύστημα υγείας, στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις που ταλανίζουν την καθημερινότητα νοσοκομείων και των λειτουργών του. Η κρίση και η ανεπαρκής χρηματοδότηση έχουν μετατρέψει σε κανόνα τις δωρεές.

Και δεν είναι μόνο τα σεντόνια, τα βαμβάκια ή οι πετσέτες που φέρνουν οι ίδιοι οι ασθενείς, ούτε η σκανδαλώδης υπόθεση με τις αγορές ακριβών υλικών για χειρουργικές επεμβάσεις, που βαφτίζονταν «δωρεές», προκειμένου να επιταχύνουν την είσοδο τους στο χειρουργείο (εδώ).

Το φαινόμενο των δωρεών έχει αρχίσει να διευρύνεται σημαντικά, με τα νοσηλευτικά ιδρύματα να δέχονται από ιδιώτες, συλλόγους, ακόμη και σχολεία, μερικά μαξιλάρια, σεντόνια, ακόμη και… ροδάκινα.

Μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, αλλά σίγουρα όχι η μοναδική, είναι το νοσοκομείο Κοζάνης «Μαμάτσειο», του οποίου η Διοίκηση δημοσιοποιεί τις δωρεές, ευχαριστώντας όσους προσπαθούν να προσφέρουν.

Στις πιο πρόσφατες περιλαμβάνεται η δωρεά 18 μαξιλαριών για την Παθολογική Κλινική και άλλων 26 για άλλους τομείς, από τους μαθητές των τμημάτων Γ2 και Γ3 του 2^ου Γυμνασίου Κοζάνης.

Μερικές ημέρες αργότερα, το Τιαλειον Εκκλησιαστικό Γηροκομείο Κοζάνης «Αγ. Παντελεήμον», δώρισε 230 σεντόνια για τις ανάγκες του νοσοκομείου. Αντίστοιχα, ιδιώτες δώρισαν 45 κρεββάτια για την Παθολογική Κλινική, αλλά και 21 νοσοκομειακές κλίνες ηλεκτρονικές πολύσπαστες και είκοσι ένα (21) στρώματα αφρολέξ με δερματίνη, αδιάβροχα για την Καρδιολογική Κλινική και τη Στεφανιαία Μονάδα. Φαρμακευτικές εταιρίες δώρισαν ένα νοσοκομειακό ηλεκτρικό κρεβάτι-ορθοστάτη, και έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή για το φαρμακείο του νοσοκομείου, αντίστοιχα.

Η πιο…περίεργη, ωστόσο, δωρεά, από όσες ανακαλύψαμε, έγινε στο Γενικό Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματά», όπου ιδιώτης δώρισε… 150 κιλά ροδάκινα.

Η δωρεά, την οποία ενέκρινε το ΔΣ του Νοσοκομείου, πραγματοποιήθηκε «ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τις υπηρεσίες του Νοσοκομείου» και θα διατεθεί στο Τμήμα Διατροφής.

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει, βέβαια, είναι τι συμβαίνει με τον προϋπολογισμό των νοσοκομείων, εφόσον, θεωρητικά, τέτοιου είδους δαπάνες, είτε είναι ξενοδοχειακός εξοπλισμός είτε είδη διατροφής, έχουν προβλεφθεί. Εφόσον κάποιες από τις ανάγκες καλύπτονται, τα χρήματα που προορίζονταν για αυτές πως αξιοποιούνται; Εκτός αν δεν είχαν προβλεφθεί ή απλά τα χρήματα δεν είχαν φθάσει στα ταμεία των νοσοκομείων.

Το πολιτικό ερώτημα είναι αν η τακτική, στην οποία έχουν αναγκαστεί να καταφύγουν οι διοικήσεις των δημόσιων νοσοκομείων, αποτελεί επιλογή της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας; Αν δεχθούμε ότι είναι «επιλογή ανάγκης», δεδομένης και της αύξησης της χρηματοδότησης προς το ΕΣΥ, την οποία επαναλαμβάνει η ηγεσία της Αριστοτέλους με κάθε ευκαιρία, έως πότε οι δωρεές θα λειτουργούν ως «δίχτυ ασφαλείας» για τα νοσοκομεία;

Αν φυσικά, δεν πρόκειται για εγκεκριμένη επιλογή, το ζητούμενο είναι πώς η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας θα εξισορροπήσει την κατάσταση…