Της Λαλέλας Χρυσανθοπούλου

Επί σειρά ετών, το βασικό συστατικό της επενδυτικής συνταγής της Allianz -όπως και όλων σχεδόν των ασφαλιστικών- ήταν τα κρατικά κυρίως, ομόλογα χαμηλού ρίσκου. Καθώς όμως η αποδόσεις των περισσότερων τίτλων στην κατηγορία αυτή είναι… υπό το μηδέν, ο γερμανικός όμιλος υποχρεώθηκε να στραφεί σε εναλλακτικές επενδύσεις τοποθετώντας -μεταξύ άλλων- κεφάλαια σε ένα αιολικό πάρκο στο Τέξας, έναν αγωγό διάθεσης υγρών αποβλήτων μήκους 16 μιλίων στο Λονδίνο και στο 10 Hudson Yards, δηλαδή το μεγαλύτερο κατασκευαστικό project στο Τέξας από την εποχή του Rockefeller Center. Στον αντίποδα, η ελβετική Zurich Insurance επιμένει στη «δίαιτα» των ομολόγων, παρά την… απίσχνανση των αποδόσεων.

Οι αποκλίνουσες στρατηγικές δυο εκ των μεγαλύτερων ασφαλιστικών ομίλων της Ευρώπης αντανακλούν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κλάδος μετά την απώλεια των σταθερών εσόδων από τόκους που αποτελούσαν μια από τις βασικές πηγές εσόδων του. Οι επενδύσεις της Allianz στο real estate και σε έργα υποδομής έχουν βέβαια μικρότερη εμπορευσιμότητα σε σχέση με τις «κλασικές» επενδύσεις στα ομόλογα, όμως προσφέρουν πολύ μεγαλύτερες αποδόσεις και αντανακλούν την όψιμη δημιουργικότητα αλλά και την αύξηση του προφίλ ρίσκου μιας βιομηχανίας που φημίζεται για τον συντηρητισμό της. Το υπό διαχείριση ενεργητικό των ευρωπαϊκών ασφαλιστικών εταιρειών ανήλθε στα 9,8 τρισ. ευρώ στο τέλος του 2015, ποσό που αντιστοιχεί στο 61% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την Insurance Europe.

Όπως αναφέρει ο αναλυτής της JP Morgan Chase Michael Huttner, «Η μέση απόδοση του χαρτοφυλακίου επενδύσεων των ασφαλιστικών κυμαίνεται στο 3% με πτωτική τάση, ενώ λίγα χρόνια πριν υπερέβαινε το 5%». Παρότι η συνολική κερδοφορία τους δεν έχει ακόμα επηρεαστεί δραματικά, εντούτοις «εγείρεται το ερώτημα πού θα βρίσκεται ο κλάδος σε 5-10 χρόνια», όπως παρατηρεί ο WIlliam Hawkins της Keefe, Bruyette & Woods. Ο ίδιος προσθέτει ότι σε γενικές γραμμές οι ασφαλιστικές αναζητούν επενδύσεις ελεγχόμενου ρίσκου και «ικανοποιητικών αποδόσεων», προειδοποιεί όμως ότι, σε περίπτωση που αυτά τα assets παγώσουν συνολικά, μπορούν να υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες  του περασμένου καλοκαιριού, όταν η Aviva Investors (επενδυτικός βραχίονας της Aviva) και η Standard Life Investments πάγωσαν για κάποιο διάστημα τις  ρευστοποιήσεις μεριδίων σε funds που διαχειρίζονται και τα οποία επενδύουν στον κλάδο εμπορικών ακινήτων της χώρας.

Περί τα 90 δισ. ευρώ (ή 15% του επενδυτικού χαρτοφυλακίου της Allianz, συνολικής αξίας 600 δισ. ευρώ) είναι τοποθετημένα σε εναλλακτικές τοποθετήσεις. Το 2012 το αντίστοιχο ποσοστό ανερχόταν στο 10%. Ένας από τους λόγους που η Allianz υποχρεώθηκε να γίνει εφευρετική σε ό,τι αφορά την επενδυτική της στρατηγική είναι η έκθεσή της στον κλάδο ασφαλειών ζωής στη Γερμανία, που χαρακτηρίζεται από μακροχρόνια συμβόλαια και εγγυημένες αποδόσεις για τους κατόχους τους.

Σε κάθε περίπτωση, η Allianz είναι εμβληματική της επενδυτικής στροφής που συντελείται, την οποία δεν ακολουθούν πάντως όλοι: Ο οικονομικός διευθυντής της  Zurich Insurance George Quinn προειδοποίησε πρόσφατα ότι η «δημιουργικότητα» μπορεί να δώσει προσωρινή ώθηση στα μεγέθη των ασφαλιστικών, η στρατηγική αυτή όμως μπορεί να αποδειχθεί προβληματική όταν αλλάξουν οι συνθήκες: «Η μουσική σταματά και βρίσκεσαι στο ζενίθ του ρίσκου. Πρέπει πραγματικά να το αποφύγουμε αυτό… Προτιμάμε να χαρακτηριζόμαστε συντηρητικός επενδυτής, που κερδίζει αρκετά για να καλύπτει τις υποχρεώσεις του, παρά κάποιος που συγκεντρώνει ρευστό όπως τα hedge funds».