Ένας πόλεμος αγωγών και έντονων διαξιφισμών μεταξύ εταιρειών και κάποιων (όχι της πλειονότητας) διαμεσολαβούντων φαίνεται ότι χαλά κάπως την ήρεμη εικόνα της ασφαλιστικής αγοράς των τελευταίων ετών.
Επειδή «η φτώχεια φέρνει γκρίνια», και η κρίση φέρνει μέτρα, συμπληρώνουμε, οι ασφαλιστικές δεν είναι διατεθειμένες ούτε να ανεχθούν κάποιους διαμεσολαβούντες που αρνούνται να πειθαρχήσουν ούτε κάποιοι διαμεσολαβούντες είναι διατεθειμένοι να δώσουν «γη και ύδωρ» στις εταιρείες που κάποτε τις στήριξαν με παραγωγή που πραγματοποιούσαν από πόρτα σε πόρτα.
Από την μία πλευρά οι εταιρείες ισχυρίζονται ότι τα εισοδήματα των συνεργατών τους προέρχονται από τα προϊόντα τους, την υποδομή της και την διαφήμισή τους μέσα από τα λογότυπα τους ενώ κάποιοι διαμεσολαβούντες (δεν είναι λίγοι ) θεωρούν τους εαυτούς τους ότι είναι οι «αφανείς εργάτες» για να αυξάνουν την παραγωγή των εταιρειών και τους μεγάλους μισθούς των στελεχών τους.
Κατά κάποιο τρόπο και οι δύο πλευρές έχουν τα δίκια τους. Οι ασφαλιστικές είναι υποχρεωμένες να εκδίδουν και να τηρούν κανονισμούς πωλήσεων που δεν καταλαβαίνουν από “βεντετιλίκια” κάποιων συνεργατών.
Όλοι πρέπει να είναι ίσοι απέναντι στον “νόμο της εταιρείας“. Από την άλλοι κάποιοι διαμεσολαβούντες που θέλουν να ακολουθήσουν την δική τους πορεία, λένε ότι δεν μπορούν οι ασφαλιστικές να μηδενίζουν την πολυετή προσφορά τους και την παραγωγή τους και να τους σπρώχνουν στην έξοδο.
Κατά κάποιο τρόπο θυμίζουν τις σχέσεις των ποδοσφαιρικών ομάδων με τους άσσους τους. Η Μπαρτσελόνα βοηθά τον Μέσι με τις υποδομές της και την ιστορία της αλλά και ο Μέσι βοηθά την Μπαρτσελόνα με την προσφορά του στο γήπεδο.
Αν κάπου σπάσει η σχέση αυτή, τότε και οι δύο θα βγουν χαμένοι. Ουδείς είναι υπεράνω της εταιρείας αλλά και τα «πρώτα βιολιά της ορχήστρας» και οι «εργάτες» θέλουν επαγγελματικό σεβασμό.
