Έπεσε και πάλι η ‘ασφάλεια’

Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι μία χαλασμένη ασφάλεια δεν θα καεί, ούτε αν θα βραχυκλώσει πόση ζημιά θα προκαλέσει και ποιο θα είναι το κόστος.

Για άλλη μία φορά οι τευκτονικές πλάκες ‘βραχυκύκλωσαν’ και σκόρπισαν τον τρόμο στην Ζάκυνθο. Αγνωστο, αν θα υπάρξουν και άλλοι σεισμοί στο μέλλον, αλλά μάλλον θα υπάρξουν. Το έδαφος τους τραβά. Αγνωστο και οι κάτοικοι της Ζακύνθου ή των επτανήσων ή όλης της χώρας αν θα μπορέσουν να επωμιστούν ένα οικονομικό φορτίο πέραν των δυνάμεων τους, αν συμβεί κάτι ανεπανόρθωτο.

Κάποιοι κύριοι δεν συζητάνε για την είσοδο των ασφαλιστικών στο δημόσιο με σκοπό μία συνεργασία προς όφελος των πολιτών.

Το σκεπτικό μίας τέτοιας συνεργασίας είναι  να απαλλαγεί ολικά ή μερικά ο τακτικός προϋπολογισμός του κράτους από την υποχρέωση να παράσχει έκτακτη βοήθεια για αποκατάσταση των κατοικιών σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών.

Σε περίπτωση καταστροφικού σεισμού θα είναι ταχύτερη επανεκκίνηση της οικονομίας με αποτελέσματα τόσο για το κοινωνικό σύνολο όσο και σε όλα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικοδομή.

Φαίνεται αυτοί που αρνούνται ή κάνουν ότι αρνούνται δεν γνωρίζουν τους συσχετισμούς αυτούς.

Και, όχι μόνο θα αυξηθεί  το ποσοστό ασφαλισιμότητας των οικισμών, και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη εξασφάλιση των πολιτών-ιδιοκτητών τους, ενώ παράλληλα θα μειωθει και το μοναδιαίο κόστος ασφάλισης του σεισμού σε σχέση με αυτό που υπάρχει σήμερα στην αγορά, καθώς ο   κίνδυνος θα διανεμηθεί σε όλη την ασφαλιστέα οικιστική μάζα και όχι σε ένα μονψήφιο αριθμό.

Και γιατί κάποιοι από το Δημόσιο τομέα κυρίως τονίζουν ότι μόνο τα νέα κτίρια ασφαλίζονται τα άλλα θα παραμείνουν ανασφάλιστα:

Ασφαλίζονται ακόμα και τα κτίρια που είναι κατασκευασμένα μετά το 1960 μετά το πρώτο αντισεισμικό νόμο. Και όσοι έχουν πρόβλημα θα μπορούν να ενισχύσουν τον φέρον οργανισμό.

Λύσεις για μειωθούν τα ανασφάλιστα κτίρια υπάρχουν! Διάθεση  έχει το κράτος να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα;