Και ενώ οι γιορτές και οι μουσικές συνεχίζονται (χαμηλότερα ίσως απ’ άλλα χρόνια) η ασφαλιστική αγορά θα πρέπει ενόψει του 2018 να κάνει την αυτοκριτική της. Ας το πάρουμε ως γράμμα στον Αϊ. Βασίλη.
Αυτό που θα πρέπει να κάνει άμεσα είναι μία μεγάλη έρευνα στο οποίο να απαριθμούνται τα θετικά και αρνητικά της και να καταγράφονται οι απόψεις των καταναλωτών-ασφαλισμένων. Πάνω απ’ όλα όμως θα πρέπει να μάθει η ίδια η ασφαλιστική κοινωνία ποια είναι και που απευθύνεται.
Όλες οι μεγάλες ασφαλιστικές έχουν τις δικές τους έρευνες σχετικά με τα εισοδηματικά στρώματα που τους ενδιαφέρουν. Για παράδειγμα, που πωλούν ασφαλίσεις υγείας των 500 ευρώ, των 1.000 ευρώ, των 1.500 ευρώ. Πως επηρεάζονται οι παραγωγές τους από πιθανές μεγάλες ή μικρές αυξομειώσεις των εισοδημάτων των πελατών τους.
Στον κλάδο του αυτοκινήτου μπορούν να μετρήσουν εκτός από τα εισοδήματα των πελατών τους, την ταχύτητα εξυπηρέτησής τους, το ύψος των ζημιών και των αποζημιώσεων. Όλα αυτά υπάρχουν στις μεγάλες εταιρείες που θα μπορούσαν να τα μοιραστούν με την ΕΑΕΕ για να φτιαχτεί ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.
Για να ξέρουμε που πρέπει να πάμε και να πάνε.
Αμ, δε όμως που θα μοιραστούν τα στοιχεία και οι εμπειρίες. Οι περισσότερες εταιρείες θεωρούν τα στοιχεία τους ως επιχειρηματικά μυστικά και αρνούνται να δώσουν την παραμικρή πληροφόρηση σχετικά με την πελατεία τους.
Έτσι, η ασφαλιστική αγορά δεν γνωρίζει ποια είναι. Ζει μέσα σε μια οικονομία με παραμορφωμένους καθρέπτες. Η συνολική εικόνα που βγάζει δεν είναι επιθυμητή, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων θυμίζει την κακιά μητριά της Σταχτοπούτας «καθρέφτη, καθρεφτάκι μου είμαι η καλύτερη στον κόσμο; »
Tην συνέχεια του παραμυθιού την ξέρετε.
