Το φάντασμα των ασφαλιστικών και οι σκελετοί

της Ελενας Ερμείδου

Φαντάσματα στον αέρα και σκελετοί από τις ντουλάπες.

Η φοβία του ανταγωνισμού κυνηγά σε κάθε από τα βήματα τους, τις ασφαλιστικές. Πότε θα ξεπεραστεί; Βαστάει όλα τα χρόνια της ζωής της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα και έχει στοιχειώσει τον κλάδο.

Ολοι μας ξέρουμε να σκεφτόμαστε, μιλάω τώρα για το μέσο μορφωτικό επίπεδο και πάνω, όλοι ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Δεν το κάνουμε αρκετές φορές, και πολύ περισσότερες φορές ο κλάδος αυτός, γιατί περιμένουμε να δούμε τους άλλους να το κάνουν. Περιμένουμε να το δούμε στον διπλανό μας και μετά να δράσουμε και να ανταποκριθούμε σε μία ανάγκη.

Αυτό όμως τι φέρνει; Φέρνει μία μεγάλη καθυστέρηση, στασιμότητα και οπισθοδρόμηση. Για να κάνεις βήματα μπροστά και να κερδισεις τον άλλον αφού ξέρεις τι θέλεις πρέπει να είσαι πιο τολμηρός. Κάποιες ασφαλιστικές είναι και οδηγούν τις άλλες, πρέπει όμως όλες για να φύγει μπροστά ο κλάδος.

Η σκέψη στραμμένη στο πως λειτουργεί ο άλλος δεν μπορεί να ταιριάζει για όλους. Το ίδιο νούμερο παπούτσι δεν ταιριάζει σε όλους. Θα πρέπει να βρούμε τα δικά μας μέτρα για να βρούμε και τι νούμερο παπούτσι φοράμε.

Το διαφορετικό πάντα μετά, η πρωτοβουλία πάντα μετρά και ξαφνιάζει θετικά.  Αλλωστε η ποιότητα και η ενίσχυση του ανταγωνισμού έρχεται όταν καθένας μπορεί και κάνει το κάτι διαφορετικό, και παίρνει τις πρωτοβουλίες που πιστεύει ότι πρέπει να πάρει για να κερδίσει στην αγορά.

Και, ας μην ξεχνάμε αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας με αυτά που θέλουμε εμείς πραγματικά να κάνουμε. Αυτό δεν εξαρτάται από την τύχη μας αλλά από την θέληση μας, από την σοβαρότητα των προθέσεων μας και από την σοβαρότητα των προθέσεων με το που θα πιστέψουμε τι μπορούμε να κάνουμε να χαράξουμε ένα πλάνο.  Προσοχή το πλάνο δεν πρέπει να μείνει στην φαντασία και όταν ανοίγουμε τα ντουλάπια πέφτουν σκελετοί.

Ας δουν οι ασφαλιστικές ‘μέσα’ τους, αν μπορέσουν, θα αναθεωρήσουν πολλά που δεν είναι λειτουργικά και προκαλούν βλάβες και σύγχυση